Εισήγηση της Εριφύλης Πασπάτη και του Σταύρου Μαυρογένη, Διεθνολόγων Υπ. Διδ., Πάντειου Πανεπιστημίου, Ερευνητές Ε.Κε.Π.Ε.Κ με θέμα: «Ο Οδικός Χάρτης του Μπαλί και η Συμφωνία της Κοπεγχάγης. Μια Συγκριτική Προσέγγιση».
Η εξόρυξη υδροκάρβουνων από τα δάση του Αμαζονίου του Περού έχει επταπλασιαστεί σε σχέση με το 2003, με αποτελέσματα καταστροφικά για τους κατοίκους των περιοχών και το περιβάλλον του μεγαλύτερου οικοσυστήματος του πλανήτη, της ζούγκλας του Αμαζονίου.
Ο Δημήτριος Λάλας επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης ήταν ο κεντρικός ομιλητής του Συνεδρίου «Κοπεγχάγη 2009: Το Περιβάλλον στη Δίνη μιας Παγκόσμιας Κρίσης» το οποίο διεξήχθη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στις 26 και 27 Φεβρουαρίου με διοργανωτές το Ευρωπαϊκό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Κατάρτισης του Παντείου Πανεπιστημίου και το Παρατηρητήριο Πολιτικής και Δικαίου για την Κλιματική Αλλαγή.
O Κωνσταντίνος Κατσιμπάρδης ειδικός επιστήμονας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Συντονιστής του Παρατηρητηρίου Πολιτικής και Δικαίου για την Κλιματική Αλλαγή, μιλά στη ΜΚΟ Σόλων για την διπλωματική διαμάχη που έχει ξεσπάσει παγκοσμίως με «μοχλό» το περιβάλλον και τις ενδεχόμενες μελλοντικές συνέπειές της.
Ο γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Ντόκος μιλά στη ΜΚΟ Σόλων για την περιβαλλοντική πολιτική των ΗΠΑ που επιδρά στην αυξητική κατανάλωση ρύπων παγκοσμίως αλλά και την ιστορική “άρνηση” των ΗΠΑ στα περιβαλλοντικά ζητήματα.
Με μεγάλη επιτυχία και πλήθος σημαντικών επιστημονικών απόψεων και συμπερασμάτων ολοκληρώθηκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το Συνέδριο «Κοπεγχάγη 2009: Το Περιβάλλον στη Δίνη μιας Παγκόσμιας Κρίσης» στις 26 και 27 Φεβρουαρίου με διοργανωτές το Ευρωπαϊκό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Κατάρτισης του Παντείου Πανεπιστημίου και το Παρατηρητήριο Πολιτικής και Δικαίου για την Κλιματική Αλλαγή.
Η παραίτηση του επικεφαλή της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή Ίβο ντε Μπερ μοιάζει με την τελευταία πράξη του δράματος της αποτυχημένης Διάσκεψης της Κοπεγχάγης.
Ίσως αυτό που δεν έχει συνειδητοποιηθεί μέχρι τώρα περισσότερο απ΄ όλα είναι ότι βαδίζουμε στο τέλος της εποχής της διαχείρισης. Αυτό αναφορικά τόσο για αυτούς που κατευθύνουν τις εξελίξεις όσο και για αυτούς που κατευθύνονται από αυτές ή τοποθετούνται αυτοπεριοριστικά στα γεγονότα παρότι αγωνιούν ή αισθάνονται την αβέβαιη δυναμική των εξελίξεων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επισημοποίησε την υποστήριξή της προς τη συμφωνία της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή και παρουσίασε τις δεσμεύσεις της σχετικά με τους στόχους μείωσης των εκπομπών.
Καθώς λήγει η προθεσμία επικύρωσης του Κειμένου της Κοπεγχάγης στο τέλος του μήνα και με ελάχιστες χώρες να έχουν υπογράψει το μη δεσμευτικό νομικά και ανεπαρκές περιεχόμενό του, η μιντιακή παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη έχει επισκιάσει το περιβάλλον και τις εκατέρωθεν εκτοξευόμενες κατηγορίες για την πλήρη αποτυχία της Διάσκεψης. Η διεθνής συγκυρία για το περιβάλλον μοιάζει αρνητική.
Για πολλοστή φορά η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται υποχείριο των συμφερόντων των εταιριών μέσω των λόμπι, των ομάδων άσκησης παρασκηνιακής πίεσης.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Χημικής Βιομηχανίας (Conseil Européen des Fédérations de l’Industrie Chimique-CEFIC) πετυχαίνει όπως όλα δείχνουν να πείσει τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς να μην προχωρήσουν τα κράτη-μέλη σε δεσμευτική μείωση των ρύπων κατά 30%.
Όταν ο Μπαράκ Ομπάμα αποχωρούσε από τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης χωρίς να υπόκειται σε καμία απολύτως δέσμευση, μπορεί οι περισσότεροι να επέρριπταν μεγάλες ευθύνες στην αμερικανική κυβέρνηση για την αδιαφορία της για το περιβάλλον, αλλά επί της ουσίας ο Ομπάμα έφευγε νικητής.
Η νέα χρονιά είναι η αρχή μιας νέας πολύ κρίσιμης δεκαετίας. Της κρισιμότερης στην ιστορία του ανθρώπινου γένους με εξαίρεση ίσως αυτή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Θα είναι μια δεκαετία αποφάσεων και αναγκαστικών ή μη αλλαγών.
Η Σύνοδος στην Κοπεγχάγη χαρακτηρίστηκε ως αποτυχία και πράγματι τέτοια ήταν. Ας τη δούμε όμως στα επιμέρους:
1) Ήταν μια αποτυχία γενικά του πολιτικού συστήματος (και κυρίως των περισσοτέρων ηγετών) να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κατέδειξε περισσότερο παρά ποτέ πόσο αδυνατούν να συλλάβουν ένα όραμα και να σχεδιάσουν πάνω σ’ αυτό
Ένα κείμενο-Συμφωνία χωρίς δεσμεύσεις για όσους το συνέταξαν ήταν ότι καλύτερο είχε να προσφέρει η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, η οποία απετέλεσε μια σαφή και κυνική δήλωση πολιτικών θέσεων για την πλήρη επικράτηση των οικονομικών συμφερόντων εναντίον του περιβάλλοντος.
Με τις ομιλίες του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και του Κινέζου ομολόγου του Γουέν Τζιαμπάο να μην παρεκλίνουν από την γραμμή που ΗΠΑ και Κίνα κράτησαν καθόλη την διάρκεια της Διάσκεψης
Το πρωί της Πέμπτης τα πάντα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει, πριν καν οι ηγέτες των περισσοτέρων κρατών προσγειωθούν στην Κοπεγχάγη. Μία από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Δανίας, η Berlingske, κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Η Δανία εγκαταλείπει», ενώ ηγέτες, πολιτικοί και επιστήμονες που συμμετέχουν στη Διάσκεψη έβαζαν τίτλους τέλους.
Αν η πρώτη εβδομάδα στην Κοπεγχάγη θεωρήθηκε ως η εβδομάδα των διαφωνιών, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η δεύτερη και τελευταία όφειλε να είναι αυτή των αποφάσεων.
Οι μέχρι τώρα εξελίξεις όμως με τις ανεπτυγμένες χώρες να μην προσφέρουν κυριολεκτικά τίποτα έχουν οριστικοποιήσει την πεποίθηση, ότι αν δεν συμβεί κάτι εντυπωσιακά απρόοπτο μέχρι το Σάββατο
Ένα κείμενο που διέρρευσε από την οικοδέσποινα Δανία προκάλεσε την οργή πολλών αναπτυσσόμενων χωρών και κατέστησε σαφές ότι οι ανεπτυγμένες χώρες σε αυτή την οριακή Διάσκεψη, είτε δεν θέλουν να δώσουν παρά ελάχιστα, είτε θα προσέλθουν στις τελικές διαπραγματεύσεις με εξαιρετικές απαιτήσεις, το ύψος των οποίων θα ελαχιστοποιεί το μέγεθος των παραχωρήσεων στις οποίες πρέπει να προβούν.
Για αυτούς που αρέσκονται στη σημειολογία, η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης δεν ξεκίνησε –οργανωτικά- καλά. Οι σημαντικές εξελίξεις όμως από τη δεύτερη ημέρα άρχισαν να τρέχουν γρηγορότερα ίσως από ότι θα περίμενε κανείς με την «απαίτηση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τις ΗΠΑ και την Κίνα να ανεβάσουν τα δεσμευτικά όρια εκπομπών ρύπων που θα κληθούν να προτείνουν.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
