ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)
ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)
ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΥ – ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ, ΡΕΥΜΑΤΑ ΣΚΕΨΗΣ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)
Ο ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΣΚΕΨΗΣ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΝ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ; (του Phil Reed, D.Phil.)
ΦΟΒΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ
Μαζί με την εξάπλωση του ιού Covid-19, ένας αυξανόμενος φόβος διαδίδεται σε όλες τις κοινωνίες μας. Το Conversation ζήτησε από πέντε ειδικούς να εξηγήσουν την τρέχουσα κρίση όπως φαίνεται από το πεδίο της έρευνάς τους.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Έχουμε δώσει δυσανάλογα μεγάλη σημασία στην ελευθερία έκφρασης, αλλά σχεδόν μηδαμινή σημασία στο ίδιο το περιεχόμενο της ελευθερίας και της γνώμης που θα χρησιμοποιήσει αυτή την ελευθερία.
ΟΙ 4 ΜΑΣΚΕΣ (του Χάρη Ναξάκη)
Οι μάσκες δεν μπορούν οριστικά να αφαιρεθούν, μπορούμε όμως να τις φοράμε λιγότερο. Για να συμβεί αυτό δεν αρκεί να διεκδικούμε μόνο την ενίσχυση του δημόσιου σηστήματος υγείας που αποδιάρθρωσε η νεοφιλελεύθερη συνταγή της ιδιωτικοποίησης του κόσμου.
Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΝΤΙΜΑΧΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ – ΠΛΑΤΩΝΑΣ, ΦΙΧΤΕ, ΠΑΣΚΑΛ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Στο πεδίο της σκέψης συχνά συναντάει κανείς διατυπωμένες κρίσεις για άλλους, οι οποίες μάλιστα αναπαράγονται εύκολα και σε μεγάλη κλίμακα. Μερικές φορές όμως πρόκειται απλώς για ποσότητα ή, ίσως, και επίδειξη γνώσεων και όχι για την πραγματικότητα.
ΤΟ ΣΤΥΛ ΩΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Το φαίνεσθαι με όλες τις προεκτάσεις του, όπως την μόδα με το ανάλογο έχειν, τη συμπεριφορά και ακόμη και ορισμένα προκαθορισμένα ψυχολογικά στοιχεία που λειτουργούν εν είδει θεάτρου, έχουν σαν σκοπό να δημιουργήσουν ένα στυλ που θα αναδείξει τη μοναδικότητα του ατόμου και θα το επιβάλει στους άλλους.
Η ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Παράλληλα με την τάση για φαντασμαγορία και υπερβολή των ανοήτων, λειτουργεί και μια αντίθετη τάση για απομυθοποίηση τέτοιας έκτασης που να αποκαθηλώνει ακόμη και όσα είναι πραγματικά αξιόλογα και υψιπετή.
ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (του Γ. Κουτσαντώνη)
Ο Άγγλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Τζέρεμι Μπένθαμ το 1785 σχεδιάζει το Πανοπτικόν (Panopticon). Πρόκειται για μια φυλακή κατασκευασμένη με τρόπο τέτοιο που να επιτρέπει στον φύλακα να επιτηρεί όλους τους κρατούμενους, χωρίς όμως ο ίδιος να είναι ορατός.
Η ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΙΛ (του Γιώργου Κουτσαντώνη)
Το χάσιμο χρόνου είναι η νέα θανάσιμη αμαρτία της μεταμοντέρνας θεολογίας. Με στόχο να αποφύγουμε το χασομέρι τρώμε πιο γρήγορα, κοιμόμαστε λιγότερο, μιλάμε λιγότερο με τα μέλη της οικογένειάς μας και με τους γείτονές μας. Αυτή η σπασμωδική επιτάχυνση του χρόνου που βιώνουμε σήμερα, έγινε σταδιακά μια από τις πλέον χαρακτηριστικές πτυχές της νεωτερικότητας.
ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΜΙΖΕΡΙΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Αυτές οι έννοιες μπορούν να έχουν είτε ένα περιεχόμενο απόλυτο είτε ένα περιεχόμενο σχετικό με την ψυχολογία του φορέα τους ή με τις συνθήκες πολιτισμού. Οι διαφορές ανάμεσά τους είναι τεράστιες.
Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ: ΣΚΛΑΒΙΑ Ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; (της Ιωάννας Ξύγκη)
Το παρακάτω άρθρο έχει ως σκοπό να προβληματίσει γύρω από το αν και κατά πόσο ο σημερινός άνθρωπος μπορεί να είναι και να αισθάνεται ελεύθερος μέσα στο χείμαρρο των ερεθισμάτων που δέχεται καθημερινά και μεταξύ των οποίων καλείται να επιλέξει.
Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ – ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ; (του Γιάννη Ζήση) – Ο ΒΟΥΛΗΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ
Είναι φανερό πλέον ότι ο άνθρωπος που προσδιορίζεται ή, μάλλον, οριοθετείται αποκλειστικά από την εργασία του, από τη σχέση του με το σπίτι του και την οικογένειά του, από τον πλούτο του και από την δημοτικότητά του είναι ένας άνθρωπος τελείως ανεπαρκής για τα νέα παγκόσμια δεδομένα που απαιτούν λύσεις συνεργατικών και ολιστικών προσεγγίσεων.
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ! (του Νίκου Τσούλια)
Όχι διάβασμα δεν είναι το διάβασμα που συνήθως εννοούμε, ένα ανοιχτό βιβλίο και η περιδιάβασή μας στις γραμμές των σελίδων και ό,τι πάρουμε από τα νοήματα των συγγραφέων. Αυτή είναι η εξωτερική εικόνα που, αν δεν συνυπάρχει με το βαθύ πυρήνα της πνευματικής καλλιέργειας, είναι εικόνα φενακισμένη.