ΖΩΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ, ΖΩΗ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ – ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ; (του Γιάννη Ζήση) – Ο ΒΟΥΛΗΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ

ti anthropoi theloume na eimaste1 - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

ti anthropoi theloume na eimaste1 - Σόλων ΜΚΟΕίναι φανερό πλέον ότι ο άνθρωπος που προσδιορίζεται ή, μάλλον, οριοθετείται αποκλειστικά από την εργασία του, από τη σχέση του με το σπίτι του και την οικογένειά του, από τον πλούτο του και από την δημοτικότητά του είναι ένας άνθρωπος τελείως ανεπαρκής για τα νέα παγκόσμια δεδομένα που απαιτούν λύσεις συνεργατικών και ολιστικών προσεγγίσεων.

Με άλλα λόγια ο άνθρωπος θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του: με το σπίτι του ως χώρο, με τη δέσμευση χρόνου, δράσης και ενδιαφέροντος, με τη δέσμευση με την εργασία, με την οικογένεια, με την κοινωνία του θεάματος, με το χρήμα και τη δημοσιότητα.


Όλα αυτά πρέπει να μπουν σε μια δεύτερη μοίρα μέσα στη συνείδηση, να υποβιβαστούν, να γίνουν εκπληρούμενα μεν αλλά υποσυνείδητα πεδία δράσης και η συνείδηση να αρχίζει πλέον να λειτουργεί μεταρσιωτικά για τη ζωή, ενώ ταυτόχρονα θα μεταρσιώνεται και η ίδια. Το πρόβλημα, δηλαδή, δεν έγκειται στο ότι τα παραπάνω εκπληρώνονται, αλλά στο ότι είναι τα μοναδικά πεδία αυτοπροσδιορισμού και κοινωνικότητας και γι’ αυτό αναλώνουν ολόκληρη τη συνείδηση και τον χρόνο του ανθρώπου, εμποδίζοντας την ανάδυση και ανάπτυξη οποιασδήποτε άλλης πτυχής του. Και εδώ αναδύεται το θεμελιώδες ερώτημα: τι είδους άνθρωποι θέλουμε να είμαστε;

Θέλουμε να είμαστε αυτός ο αδιάφορος άνθρωπος, ο απονεκρωμένος μέσα στη χωριστικότητά του;

Ο άνθρωπος που λειτουργεί σαν εργαλειακό μέρος του “συστήματος”;

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ως εργαλειακά μέρη του συστήματος λειτουργούν και  πολλοί ισχυροί, πλούσιοι και πολιτικοί παράγοντες. Εργαλειακά μέρη του συστήματος είναι και πολλοί επώνυμοι, ακόμη και αν δεν το ξέρουν μέσα από τη ναρκισσιστική ενσωμάτωσή τους στον ρόλο τους -έστω και αν αυτόν τον ρόλο τον επιλέγουν και τον επιβάλλουν οι ίδιοι.

Με άλλα λόγια, πρέπει να προσδιορίσουμε με ακρίβεια:

(α) ποιο είναι το πρότυπο για τον άνθρωπο που θέλουμε να είμαστε και

(β) ποιος είναι ο άνθρωπος που είναι πραγματικά ελεύθερος.

Γιατί ελεύθερος άνθρωπος δεν είναι κανένας από αυτούς. Η ελευθερία δεν εντοπίζεται σε πεδία ισχύος και σε πεδία ναρκισσιστικών συμβολικών καθηλώσεων. Η ελευθερία εντοπίζεται σε πεδία αυτοϋπερβατικότητας. Είναι ιδιαίτερα απαιτητική η οικονομία της, στο πεδίο της αυτοϋπερβατικότητας και της αυτοαναίρεσης του ανθρώπου προς το επέκεινα της ειδωλοποίησης. Η επιλογή του αυτοεγκλωβισμού, της φυλάκισης, δεν αποτελεί ελευθερία αλλά μία ψευδαίσθηση ελευθερίας που “τεκμαίρεται” από την υπεροχή έναντι των άλλων.

Αυτός ο αυτοπροσδιορισμός και η κατανόηση απαιτεί ένα ελάχιστο βουλήσεως μέσα στο προφανές χάος της παθητικότητάς μας που παίζει τον ρόλο της ζωής και της ελευθερίας. Είναι ένα τεράστιο βήμα προς την ελευθερία.

Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας


(solon.org.gr)

Δημοσίευση κειμένου: 28/11/2016

Σχετικά άρθρα