Είναι φανερό πλέον ότι ο άνθρωπος που προσδιορίζεται ή, μάλλον, οριοθετείται αποκλειστικά από την εργασία του, από τη σχέση του με το σπίτι του και την οικογένειά του, από τον πλούτο του και από την δημοτικότητά του είναι ένας άνθρωπος τελείως ανεπαρκής για τα νέα παγκόσμια δεδομένα που απαιτούν λύσεις συνεργατικών και ολιστικών προσεγγίσεων.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ανθρώπου βρίσκεται στη διαφοροποίηση του από τη ζωική φύση παράλληλα με την πλήρη της διατήρηση και την κλιμάκωσή της μέσα από χαρακτηριστικά που συνδέονται με την ανθρωπογένεση, την ατομικοποίηση, τη νοητικοποίηση και την πολιτισμοποίησή του.
Το ζητούμενο της συνείδησης – το μέτρο της επίτευξης του ανθρώπου και της εσωτερικής πραγμάτωσης – βρίσκεται στην κλίμακα αντίληψης αυτού που συμβαίνει έξω από το σπίτι μας, στην κλίμακα της σχέσης μας με το μακρόθεν ον. Εάν δεν μπορούμε να έχουμε στη θέση του πλησίον το έσχατο, τότε δεν μπορούμε να έχουμε την πραγμάτωση του Είναι στη συνείδηση.
Η εξυπηρέτηση των πραγματικών μας αναγκών μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μια αναγεννημένη πολιτική και οικονομική σκέψη και πρακτική.
Η πραγματική ανάγκη είναι που πρέπει να ορίζει την κατανάλωση και όχι η τεχνητή ανάγκη που προκύπτει από τη διαφήμιση, τους δημιουργούς της μόδας και την ισχυρή τάση μίμησης της αργόσχολης τάξης, [1] όπως θα έλεγε ο Veblen Τhorstein.
Η Θεραπευτική της Ταυτότητας αποτελεί ένα δύσκολο πεδίο γιατί προϋποθέτει μια κατανόηση και μια βαθιά διορατική διείσδυση που αγγίζει πεδία δύσκολα στη βίωση και την περιγραφή.
Η Ταυτότητα για τον άνθρωπο συμπυκνώνει όλη την αυτοαναφορικότητα της συνείδησης που υποδηλώνει τη σημασία του Όντος, και συνεπώς και της Ζωής, με το ρήμα Είναι και Είμαι.
Η Ταυτότητα εκδηλώνεται και γίνεται αντιληπτή μέσα από μια Οργανικότητα που ζει ως ολότητα και σε μία περιέχουσα Ολότητα.
Τί μας ωθεί στο κυνήγι της κατοχής αποκτημάτων και δύναμης; Τί μας ωθεί στην επιδίωξη της φήμης και της δημοφιλίας; Πόσο βιώσιμο είναι αυτό, τόσο στις περιόδους γενικότερης αφθονίας όσο και στέρησης;
Αυτό είναι ένα από τα πλέον κρίσιμα θέματα που ανακύπτουν στην πορεία του 21ου αιώνα.
1. Πρώτον, διότι όντως υπάρχει μια πολύ μεγάλη ανάγκη για την ανάδειξη του κοινωνικού τομέα, του τομέα επίσης των εθελοντικών δράσεων για την εκούσια συλλογικοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, για την ανάπτυξη των εθελοντικών συστημάτων.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
