«Μας κυβερνούν παιδάκια, δεν υπάρχουν ηγέτες»
Σκληρή κριτική ασκούν στους ηγέτες της Ευρώπης και των ΗΠΑ με χθεσινά άρθρα τους η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» και η βρετανική «Financial Times», κατηγορώντας τους για εφησυχασμό αλλά και ανευθυνότητα και ολιγοψυχία μπροστά στην ανάγκη να λάβουν γενναίες αποφάσεις για να αντιμετωπιστεί η κρίση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Στο πολίτευμα της Αυθεντικής Δημοκρατίας, τα Δημοψηφίσματα αποτελούν το μοναδικό όχημα των πολιτών για άσκηση εξουσίας. Γνωστές διακηρύξεις πολιτικών και φιλοσοφούντων της μορφής «Αφέντης είναι ο Λαός», δεν είναι τίποτα περισσότερο από ευγενικές μεγαλοστομίες, αν δεν υπάρχει και δεν λειτουργεί ένας στέρεος θεσμός δημοψηφισμάτων. Τέτοιες διακηρύξεις με παράλληλη άρνηση της αξίας των δημοψηφισμάτων, αποτελούν τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».
Από την απαρχή της ελληνικής κρίσης χρέους το 2010, οι μεγάλοι παίκτες της Ευρώπης έπρεπε να είχαν κατανοήσει τους κινδύνους και τις συνέπειές της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στους παρατηρητές σίγουρα δεν δίνουν αυτή την εντύπωση. Η κρίση πάντοτε αφορούσε πολλά περισσότερα από την Ελλάδα: μία άτακτη χρεοκοπία εκεί θα απειλούσε να τραβήξει άλλες οικονομίες της περιφέρειας του ευρωπαϊκού νότου, συμπεριλαμβανομένων κάποιων μεγάλων, σε μία δημοσιονομική άβυσσο, μαζί με μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες.
Συγγραφέας, σκηνοθέτης, δημοσιογράφος, μα πάνω απ’ όλα πολίτης –όπως δηλώνει ο ίδιος– ο Λουις Σεπούλβεδα αποτελεί μία από τις πιο συναρπαστικές προσωπικότητες της σύγχρονη διανόησης. Προσκεκλημένος στο φεστιβάλ Λογοτεχνία Εν Αθήναις, που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες, ο Σεπούλβεδα μίλησε στο ελληνικό κοινό, επισκέφθηκε τη συνέλευση των Αγανακτισμένων και μοιράστηκε με το tvxs.gr τις ιδέες του για την παγκόσμια οικονομία, την ελληνική κρίση χρέους, την εμπειρία της Λατινικής Αμερικής και τις προτάσεις του για αντίσταση.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ στιγματίζουν ως λαϊκίστικη οποιαδήποτε εναλλακτική πολιτική, ενώ λιπαίνουν το έδαφος στην Aκροδεξιά.
«Οποιος καυτηριάζει τα προνόμια της ολιγαρχίας, την αυξανόμενη αισχροκέρδεια των ηγετικών τάξεων, τα δώρα στις τράπεζες, την απελευθέρωση των αγορών, τον ακρωτηριασμό των μισθών με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα, καταγγέλλεται ως “λαϊκιστής”, που “παίζει το παιχνίδι της ακροδεξιάς”».
Σουρεαλιστική φαρσοκωμωδία έζησε χθες η Ελλάδα από το μεσημέρι μέχρι λίγο πριν τις δέκα το βράδυ. Μέχρι να εκφωνήσει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου το λακωνικό διάγγελμά του, όλοι οι Έλληνες και όλα τα τηλεοπτικά κανάλια συζητούσαν ποιος θα είναι από σήμερα ο… πρωθυπουργός της χώρας και δη οικουμενικής αποδοχής που θα αντικαθιστούσε τον Γ. Παπανδρέου – μια συζήτηση που πυροδοτήθηκε από τη στάση του… ίδιου του Γ. Παπανδρέου!
Ένας πολύ γνωστός οικονομολόγος και παλαιός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, μου διηγήθηκε τις προάλλες έναν διάλογό του, πριν από πολλά χρόνια, με τον Ζακ Ντελόρ, από τους αρχιτέκτονες του Μάαστριχτ.
Πολλά δημοσιεύματα εμφανίζονται στο διαδίκτυο για το ελληνικό χρέος που το χαρακτηρίζουν ως απάτη: άλλοτε της κυβέρνησης, άλλοτε των τραπεζών.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Εδώ και δύο- δυόμιση δεκαετίες ορισμένοι χτυπούσαν καμπανάκια για το χρέος.
Και όποιος γνωρίζει στοιχειώδη οικονομικά μπορεί να αντιληφθεί ότι αν μια χώρα δεν παράγει παρά μόνο ελλείμματα και διαφθορά δε μπορεί παρά να χρεοκοπήσει.
Πόσο «πολιτικό» είναι το κίνημα «της αγανάκτησης», με δεδομένο ότι συμμετέχει εκεί ένα ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων, με διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές και συνθήματα (ακόμη κρατώντας και ελληνικές σημαίες);
Είναι το πιο πολιτικό φαινόμενο των ημερών μας.
Η εποχή είναι πολύ δύσκολη, όχι επειδή απλώς υπάρχει οικονομική κρίση, αλλά επειδή η κρίση είναι πολλαπλή και συνδέεται με πολιτική κρίση καθώς και με μείζονα οικολογική κρίση. Ταυτόχρονα είναι και εποχή αποκάλυψης τόσο της εξουσίας παντός είδους όσο και της ανεπάρκειας των λαών.
Παρίσι Σάββατο απόγευμα στην ιστορική γειτονιά του Μαρέ. Ο κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν με υποδέχεται στο σπίτι του για μια εγκάρδια συζήτηση λίγες ημέρες πριν από την προγραμματισμένη άφιξή του στην Αθήνα- η οποία τελικά ματαιώθηκε για λόγους υγείας- για να αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και να παραστεί στο διεθνές συνέδριο με θέμα «Πολιτισμός και Βαρβαρότητα, Επικοινωνία και Σύγχρονη Κοινωνία» που διοργανώθηκε προς τιμήν του στο Μουσείο Ακρόπολης και στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών.
Μακάρι οι φανταστικές δυνατότητες της νέας τεχνολογίας να χρησιμοποιηθούν για την ορθολογική συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας και να μη χρησιμοποιηθούν για την άσκηση της εξουσίας από «φωτισμένους ηγέτες – μεγάλους αδελφούς».
Το ωράριο των φαρμακείων είναι, αν δεν το γνωρίζετε, σοβαρό πρόβλημα και προφανώς γι’ αυτό η τρόικα έκανε παρατήρηση στην ελληνική κυβέρνηση για τη μη απελευθέρωση! Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν. Εν μέσω ενός οικονομικού Αρμαγεδδώνα που ενέσκηψε μετά το 2008 στις δυτικές οικονομίες και την ΕΕ, και που μόνο παροδικός δεν φαίνεται να είναι, οι εκπρόσωποι ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ βρίσκουν χρόνο να ασχοληθούν με αυτά τα σπουδαία προβλήματα, θυμίζοντας ότι ο τυφλός φανατισμός δεν γνωρίζει ιδεολογικά όρια, για να μην πούμε ότι είναι ίδιον κάθε «ολοκληρωτικού συστήματος».
Μπορεί η παρούσα πολιτική τάξη να βγάλει τη χώρα από την κρίση;
Είναι σε θέση τα κυρίαρχα πρόσωπα της τρέχουσας πολιτικής να εγγυηθούν το μέλλον των πολιτών;
Αυτές τις μέρες λέγονται και γράφονται πολλά για δύο προβλήματα που αφορούν στο Σύνταγμα των Ελλήνων :
(1) Για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν και
(2) Για το από ποιους πρέπει και μπορούν αυτές οι αλλαγές να πραγματοποιηθούν.
Τα βασικά σφάλματα των πολιτικών, η αναξιοπιστία της πολιτικής, ο εγκλωβισμός της Πολιτείας, η χρεοκοπία των κομμάτων, καθώς επίσης η ανάγκη διαχωρισμού της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία.
Η Ελλάδα που έχουμε μέσα μας ξεχάσει μας περιμένει από χρόνια. Είναι ο τόπος προς τον οποίο πρέπει να γίνει η νέα πολιτική μετανάστευσή μας.
Θεωρούμε ότι το μόνο που χρειαζόμαστε στον δρόμο μας είναι μια απλή πυξίδα: Λογική και Ήθος, χωρίς -ισμούς.
Η Κάρτα του Πολίτη είναι μια πλαστική κάρτα στο μέγεθος των πιστωτικών καρτών, που έχει ενταμιευμένα βασικά στοιχεία του κατόχου της. Τέτοια στοιχεία για παράδειγμα είναι: ο αριθμός αστυνομικής ταυτότητας, ο αριθμός φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ), ο αριθμός μητρώου κοινωνικής ασφάλισης (ΑΜΚΑ) ο εκλογικός αριθμός, η φωτογραφία μας, τα δακτυλικά μας αποτυπώματα, και άλλα βασικά στοιχεία.
Διανύουμε μία περίοδο κομβική του παρόντος πολιτισμού μας και γι’ αυτό έχουν αναδυθεί στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα και ζητούν όχι λύση, αλλά, κυρίως, απάντηση. Η λύση, κατόπιν, θα είναι ανάλογη της απάντησης.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την αναγέννηση της πολιτικής είναι η ταύτιση του προσώπου με την εξουσία, με αποκλεισμό του «άλλου», και με γραφειοκρατική – θεσμική προστασία της εξουσίας και του αυταρχισμού της, που απο-προσωποποιεί πολίτες και ιδέες.[1]
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
