Συνέχεια από το: “Η σεξουαλικότητα ως κοινωνικοποίηση“
6) Η σεξουαλικότητα ως ελευθερία
Αυτό το στοιχείο της σεξουαλικότητας είναι πολύ κεντρικό και έχει διττή επίδραση, τόσο θετική όσο και αρνητική.
Η σεξουαλικότητα είναι ο ισχυρότερος παράγοντας που θα μπορούσε να καταστήσει τους ανθρώπους ανεξάρτητους από την γονεϊκή και κοινωνική επιβολή, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η ανεξαρτητοποίηση φέρνει μαζί της και τη δυνατότητα επιρροής καινούργιων ιδεών. Η προγονολατρεία είναι χαρακτηριστικό των φονταμενταλιστικών κοινωνιών.
Ταυτόχρονα βέβαια υπάρχει και η αρνητική πλευρά, υπό την έννοια ότι ο νέος άνθρωπος γίνεται μεν ίσως ανεξάρτητος, αλλά δεν αντιλαμβάνεται τις ανάγκες των άλλων ηλικιών και ζει με την ψευδαίσθηση ότι οι τωρινές του προτεραιότητες θα παραμείνουν ίδιες σε όλο το μήκος της ζωής του. Αυτό αποτελεί τη άλλη όψη της προηγούμενης παραδοσιακής ιδιοτέλειας.
Τόσο η επιβολή όσο και η ανεξαρτησία μπορεί κατά περίπτωση να εκφράζουν μία σκληρότητα είτε λόγω φθόνου και υπεροχής στην πρώτη περίπτωση είτε λόγω αδιαφορίας στη δεύτερη.
Από το άλλο μέρος η έκφραση της σεξουαλικότητας, επειδή στο παρελθόν ήταν ενοχοποιημένη και εμποδισμένη, θεωρήθηκε ως μείζων έκφραση ελευθερίας –και πράγματι ήταν- αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στο υπόβαθρο αυτής της ελευθερίας δεν υπήρχε ανταγωνισμός, φόβος, συμπλέγματα και χρήση αυτής της ελευθερίας για επιρροή και επιβολή, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο. Σήμερα είναι μόδα όπως μόδα ήταν το αντίστροφο στη βικτωριανή εποχή. Έχει μεν αυξήσει την ελευθερία, αλλά παράλληλα και την ανελευθερία, επειδή η σύμμειξή της με το χρήμα, το φόβο και τη γοητεία δεν έχει πάψει.
Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς θα ήταν η αμιγής σεξουαλικότητα του ανθρώπου, επειδή το χρήμα επιδρά ως γοητεία σεξουαλική, ο φόβος το ίδιο, καθώς και οι τυποποιημένες συμπεριφορές που με μαθηματική ακρίβεια έλκουν τα φύλα μεταξύ τους, καταδεικνύοντας την ύπαρξη αυτόματων «μηχανισμών ανταπόκρισης» και όχι πραγματικά ηθελημένων επιλογών. Τα ένστικτα δεν αποτελούν θέληση. Το ζήτημα με τον άνθρωπο είναι ότι στη σεξουαλικότητα έχουν εμπλακεί και άλλοι παράγοντες πλην του σωματικού, όπως το συναίσθημα και ο νους, οπότε είτε θα μετατρέψουμε τα πάντα σε σωματική σεξουαλικότητα με τερατώδη αποτελέσματα, γιατί το σώμα δεν έχει αυτή την ικανότητα να ανταποκριθεί σε τόσα επίπεδα μονομερούς αντίληψης είτε θα «μετουσιώσουμε», κατά την έκφραση του Μαξ Βέμπερ, ένα μέρος της τάσης για σεξουαλικότητα σε κάτι άλλο.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων μετασχηματισμών βρίσκει κανείς παλιότερα στις μυστικιστικές προσπάθειες για ένωση με το Θεό (πράγμα φυσικά αδύνατον σήμερα!), αλλά και σε προσπάθειες δημιουργικές που εκφράζουν τον άνθρωπο περισσότερο ολιστικά όπως π.χ. με την τέχνη και την επιστήμη. Βέβαια ακόμη και εκεί μπορούν να γίνουν λάθη και αυτό εξαρτάται από την ίδια την κατεύθυνση της ποιότητας της τέχνης και το κίνητρό της. Επιπλέον θα ήταν ίσως επωφελές να βλέπουμε τα πράγματα με την ακριβώς αντίστροφη ροή τους από ό,τι τα αντιλαμβανόμαστε σήμερα.
Αντί να θεωρήσουμε ότι η σεξουαλικότητα (ως δεδομένη) πρέπει να μετασχηματιστεί, θα πρέπει να αντιληφθούμε ακριβώς το αντίστροφο, δηλαδή ότι τάσεις που εδρεύουν στο ασυνείδητο προσπαθούν να εκφρασθούν, αλλά δεν βρίσκουν άλλους ώριμους υποδοχείς στον φαινόμενο κόσμο εκτός από τα ένστικτα όπως το σεξουαλικό με τα παραπάνω επακόλουθα. Αυτό θα μπορούσε να απλοποιήσει τη σκέψη μας χωρίς απλοϊκότητα και να καταγράψουμε ότι η σεξουαλικότητα δεν θα μειωθεί πραγματικά, αλλά ότι σήμερα είναι μία «φούσκα» όμοια με την οικονομική, που πρέπει να βρει την πραγματική της διάσταση –τότε θα είναι ευτυχησιακή.
Η ίδια η σεξουαλικότητα θεωρείται χαρακτηριστικό κυρίως της νεότητας, η οποία νεότητα με τη σειρά της θεωρείται αξία υπερέχουσα εκείνης των πιο προχωρημένων ηλικιών. Θα έπρεπε κανονικά να προκαλεί θυμηδία όλη αυτή η περιπλοκή της ανοησίας και της αυταπάτης μας, αν δεν ήταν τόσο σοβαρή λόγω της μαζικότητάς της, ώστε να αναχαιτίζει την θεραπεία της κοινωνίας από τις άρρωστες καταβολές της.
Η ίδια η ζωή είναι πολυπολική, αλλά έχει καταντήσει σχεδόν μονοπολική και μονοοργανική λόγω της εμμονής του ανθρώπου. Η δε συνεχής υπόμνηση της ζωικότητάς του τον συνδέει με τη μνήμη της αχρησίας των γερασμένων ζώων και της απαξίωσής τους, εντείνοντας έτσι ακόμη περισσότερο, λόγω του αναπτυγμένου νου του, το φόβο και την προσκόλληση στην νεότητα. Όμως ο άνθρωπος διαθέτει συνειδητό πνεύμα και αυτό θα πρέπει να τον τοποθετήσει σε ένα σημείο εξέλιξης πέρα από το ζωικό και να καταστήσει δυνατή την αξιολόγηση της ζωής του με πολύ περισσότερες παραμέτρους από τη σωματική θνητότητα. Ακόμη και η νεότητα θα ανακουφισθεί από τα πλεονάζοντα και άχρηστα βάρη των υπερβολών.
Διαβάστε παρακάτω όλα τα άρθρα:
1,2) Η σεξουαλικότητα ως ανισότητα και ως μέσον
3) Η σεξουαλικότητα ως αυτοπροσδιορισμός
4) Η σεξουαλικότητα ως αντίδοτο του φόβου
5) Η σεξουαλικότητα ως κοινωνικοποίηση
6) Η σεξουαλικότητα ως ελευθερία
7) Η σεξουαλικότητα ως γοητεία
8) H σεξουαλικότητα ως γοητεία στο γάμο
Ιωάννα Μουτσοπούλου, δικηγόρος
Μέλος της Γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ
Ημερομηνία δημοσίευσης: 30-09-2010
Φωτό: wikimedia
