ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ & ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

260 Trsor de Blanot muse archologique viki - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

260 Trsor de Blanot muse archologique viki - Σόλων ΜΚΟΟ άνθρωπος στη διάρκεια της εξελικτικής του πορείας στον πλανήτη μας, προσπαθώντας ν’ ανταπεξέλθει στις μεταβαλλόμενες συνθήκες που αντιμετώπιζε, ανέπτυξε μηχανισμούς προσαρμογής και εξοικειώθηκε με το περιβάλλον. Στα αρχικά στάδια όπου η επιβίωση δεν ήταν καθόλου δεδομένη, ήταν λογικό πως ο πολιτισμός περιελάμβανε κυρίως στοιχεία σχετικά με την εξασφάλιση της επιβίωσής του και λιγότερο με την εσωτερική του αναζήτηση.

             Στη συνέχεια συγκεφαλαίωσε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό έναν θεραπευτικό χαρακτήρα για τον άνθρωπο, μέσω των τεχνών και των επιστημών, καθώς και των νέων εκπαιδευτικών διαδικασιών. Στην εξελικτική του πορεία μέχρι σήμερα αποτέλεσε τον παράγοντα της ελπίδας αφού θεωρητικά μπορούσε να λειτουργήσει ως ο μεγάλος λυτρωτής όλων των όντων. Δικαιολογημένα οι αδικημένοι αυτού του κόσμου άλλα και όσοι σκεπτόμενοι ενδιαφέρονται να μερίζονται των φορτίων των άλλων είχαν και συνεχίζουν να έχουν μεγάλες προσδοκίες από τις δραστηριότητες και τα δημιουργήματα που απαρτίζουν τον πολιτισμό. Γνωρίζουν καλά πως μπορεί ν’ απελευθερώσει τον άνθρωπο από το φόβο και τη δυστυχία.

            Για να συμβεί αυτό όμως, πρέπει ν΄ αντιληφθούμε την πραγματική του διάσταση και να ωφεληθούμε από αυτή. Ο πολιτισμός χάνεται όταν υπάρχει περιορισμένη και εγωιστική αντίληψη για τη ζωή. Ζει από την προσφορά της αφθονίας που υπάρχει γύρω μας, από την καλοσύνη και την υπέρβαση. Με τη γνώση εξευγενίζει και διευρύνει την ανθρώπινη φύση και έτσι της δίνει την αξιοπρέπεια που υπερβαίνει το φόβο. Είναι αναμενόμενο ότι καλύπτονται πολλές ανασφάλειες του σύγχρονου ανθρώπου μέσα από τη χρήση των δημιουργημάτων που παρέχονται από αυτόν.

             Η ιδιοκτησία και η μεταβίβασή της, η τεχνολογία με τη δυνατότητα που δίνει στην επικοινωνία, στις μεταφορές και στις χιλιάδες χρήσεις της, μειώνει και συγκαλύπτει την αίσθηση ανεπάρκειας του ανθρώπου μπροστά στο άγνωστο και το θάνατο. Εάν όμως χρησιμοποιούμε τον πολιτισμό για να αποκόπτουμε την συνείδησή μας από την πραγματικότητα, βυθιζόμενοι στην φαινομενική αυτάρκεια και προστασία που απολαμβάνουμε (αναπτυσσόμενος και αναπτυγμένος κόσμος), απομακρυνόμαστε από την πραγματική του διάσταση. Έτσι απομονώνουμε μία όψη του που τελικά μας περιορίζει και μας παραπλανεί μέσα από την αυταρέσκεια και την πλάνη της ισχύος που κατευθύνει στην υπεροψία και την απομόνωση από τους άλλους.

           Ο πολιτισμός δεν πρέπει να είναι ένα τέχνασμα, μια επικάλυψη για τις ανθρώπινες ανασφάλειες, αλλά ένας οδηγός για την αναζήτηση της ανθρώπινης δυναμικής που θα μας βοηθήσει να στεκόμαστε μεστοί, αξιοπρεπείς και ανθρώπινοι στις οποιεσδήποτε ανάγκες και μεταβολές. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να θεραπεύσουμε τις ανισορροπίες και τις στρεβλώσεις που δημιουργούνται στον πλανήτη μας. Ο πολιτισμός ως εκφραστής της εσωτερικής καλλιέργειας και ποιότητας αποκλείει κάθε διάσταση υπερβολής και ιχνηλατεί την πιο όμορφη, συναρπαστική και δίκαιη πορεία μας μέσα στον κόσμο. 

04 Ιουλίου 2009

Θανάσης Μάντης, πολιτικός επιστήμονας
Μέλος της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ
atmandis@hol.gr

Σχετικά άρθρα