Αυτές οι σκέψεις δεν βασίζονται σε ιδιαίτερες γνώσεις για την τεχνητή νοημοσύνη, αλλά προσπαθούν να αγγίξουν κάποιες πτυχές ψυχολογικού και ίσως φιλοσοφικού χαρακτήρα που αφορούν την ανθρώπινη νοημοσύνη.
Όσο τα οράματα είναι για την ανθρωπότητα απλές λέξεις με περιεχόμενο που να ικανοποιεί την επιθυμία της να έχει μια εύκολη καθημερινότητα και να ικανοποιεί το πνεύμα της με απλοϊκή διατύπωση μεγαλόπνοων αλλά απροσέγγιστων στόχων, τόσο οι έννοιες θα διαστρεβλώνονται και η ανθρωπότητα θα μένει χωρίς πνευματικό στήριγμα
Οι στενότεροι από γενετική άποψη «συγγενείς» του ανθρώπου έχουν τελικά περισσότερα κοινά με μας από ό, τι νομίζαμε μέχρι τώρα, καθώς φαίνεται πως διαθέτουν τόσο επίγνωση του εαυτού τους, όσο και την ικανότητα να προβλέπουν τις επιπτώσεις που θα έχουν οι πράξεις τους στο περιβάλλον γύρω τους
O άνθρωπος, καλός ή κακός;
H θέση πού παίρνει ή ουμανιστική ηθική ότι o άνθρωπος είναι σε θέση να γνωρίζει τi είναι καλό και να ενεργεί ανάλογα με τη δύναμη των φυσικών δυνατοτήτων του και της λογικής του θα ήταν αβάσιμη, αν αλήθευε ή θεωρία σχετικά με την έμφυτη κακία τού ανθρώπου
«Οι πρωτοπόροι του κυνηγιού και της κρεοφαγίας αδυνατούν να αντιληφθούν πως αυτό που ήταν κάποτε ένας απαραίτητος μηχανισμός επιβίωσης και λειτουργική συμπεριφορά, είναι τώρα – βάζοντας στην άκρη την αμφισβητούμενη εξαίρεση κάθε σπάνιου προϊστορικού πολιτισμού που έχει απομείνει
Ο τεχνόκοσμος είναι εδώ, ήδη εγκατεστημένος, δεν είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας ή μυθοπλασία, όπως ο μύθος του Δαίδαλου και του Ικαρου, τα φτερά των οποίων ήταν μια πρώιμη συνάρθρωση ανθρώπου και μηχανής, ή σαν αυτόν του χάλκινου γίγαντα Τάλω, ενός αρχαϊκού ρομπότ στην υπηρεσία του βασιλιά Μίνωα που φύλαγε την Κρήτη από τους εισβολείς.
Στην πορεία της ζωής του ο άνθρωπος ανέκαθεν αντιμετώπιζε επιλογές, οι οποίες διαμόρφωναν τον χαρακτήρα αλλά συχνά και τις επόμενες επιλογές του ανάλογα με το ποια χαρακτηριστικά ενίσχυαν οι προηγούμενες από αυτές.
Ο ανθρώπινος πολιτισμός μπορεί να ξανακαταστραφεί όπως έχει ξαναγίνει σύμφωνα με όλες τις παραδόσεις και τις μνήμες της ανθρωπότητας. Αυτήν την αίσθηση έδινε στη μεταπολεμική διανόηση ο μεταπολεμικός κόσμος. Η προοπτική της καταστροφής ήταν που ενέπνευσε αγωνιστικά τους Αϊνστάιν, Ράσσελ, Σβάϊτσερ και πλήθος άλλων.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
