(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η βασική μέριμνα του ανθρώπου είναι η ασφάλεια, είναι το θεμέλιο της ζωής του και αφορά την επιβίωσή του. Όλα τα άλλα φαίνονται εποικοδομήματα – ακόμη κι αν δεν είναι. Είναι όμως μια έννοια που ο καθημερινός άνθρωπος χρησιμοποιεί ως αυτονόητη παραπλανητικά και χωρίς εμβάθυνση στο νόημά της.
Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς προσφέρει ελεύθερο προς ανάγνωση το βιβλίο του ΝΕΡΟ / ΚΟΙΝΟ ΑΓΑΘΟ: Η προστασία και η διαχείριση του. Παραδείγματα ορθής διαχείρισης και ευρωπαϊκά δημοψηφίσματα διεκδίκησης του δημόσιου χαρακτήρα του, σε επιμέλεια της Δώρας Κοτσακά-Καλαϊτζιδάκη, συνεργάτιδας του Ινστιτούτου.
Με αφορμή το Φόρουμ – Πολιτικό εργαστήρι «Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού», που διεξάγεται στο Πολυτεχνείο από τις 20 έως και τις 22 Φεβρουαρίου, αναδημοσιεύουμε μία συνέντευξη που έδωσε στον Αλέξανδρο Παναγόπουλο, για το περιοδικό fractal, ο Γιώργος Καλλής
Ο Πυθαγόρας πίστευε ότι οι αριθμοί ήταν θείες οντότητες και τους εξίσωνε με τους θεούς. Οι αριθμοί 1 έως 10, η λεγάμενη δεκάδα, είχαν υποτίθεται μια ιδιαίτερη ιερότητα. Όμως, ο Πυθαγόρας, εξισώνοντας τους θεούς με αριθμούς, αναδιάρθρωσε ριζικά το ελληνικό πάνθεον: οι θεοί, όχι πλέον ανθρωπόμορφα όντα σε μια θεϊκή μελοδραματική παράσταση, είχαν γίνει αφηρημένες μαθηματικές οντότητες. Η πυθαγόρεια εικόνα του κόσμου δεν ήταν το συμπαντικό θέατρο του Όμηρου και του Ησίοδου, αλλά ένας μεταφυσικός χορός αριθμών.
(Μέρος 1ο)
Όσο περνάει ο καιρός και βαθαίνει η κρίση, τοπική και παγκόσμια, γίνεται ολοένα και πιο φανερό το ότι δεν πρόκειται να λυθεί κανένα πρόβλημα του κόσμου, αν ο άνθρωπος δεν αποφασίσει να σταθεί με συνέπεια και ένταση στο πεδίο των εννοιών.
Φόβος και Κυριαρχικότητα
Το τι ορίζει στο κοινωνικό πεδίο αυτό που έχει νόημα για τον άνθρωπο είναι πολύ απλό: η ανασφάλεια και ο φόβος. Γι’ αυτό και η κυρίαρχη αξία είναι η ισχύς. Δηλαδή η κυριαρχία. Τα κυριαρχικά πρότυπα είναι κυρίαρχα ακριβώς γιατί είναι κυριαρχικά. Η συνηθισμένη αντίδραση στο φόβο είναι η περιχαράκωση του εαυτού. Με την ισχύ το φοβισμένο εγώ εξασφαλίζει (ασυνείδητα) έναν ζωτικό χώρο πρόβλεψης και μη αιφνιδιασμού από το κακό που προβλέπεται ότι θα έρθει. Από το αναπάντεχο.
Κάθε πληροφορία χαρακτηρίζεται από ένα περιεχόμενο. Το περιεχόμενο αυτό έχει ένα νόημα μέσα από την ένταξή του σ’ ένα χώρο που αφορά. Αυτή η τοπικότητα του νοήματος ταξινομεί και διασφαλίζει την τάξη ώστε (μέσα από νοητικό προσανατολισμό) να μπορεί να αποφευχθεί το χάος όπου όλα θα σχετίζονται άμεσα με όλα, προκαλώντας έναν αφόρητο θόρυβο σε μια άνοη τυχαιότητα.
Όλο αυτό το συσσωρευμένο και κωδικοποιημένο υλικό ως γενετική πληροφορία αλλά και ως φορέας έκφρασης της συνείδησης, εκφράζει μια βιολογική προκατάληψη. Η προκατάληψη αυτή προκαλεί ισχυρογνωμοσύνη στην αντίληψη, τέτοια που αλλοιώνει την πραγματικότητα προσαρμόζοντάς την στα δεδομένα της.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
