Ο Μπέρτραντ Ράσελ μας έχει προσφέρει την πιο εμπεριστατωμένη πιθανότατα φιλοσοφική ανάλυση της έννοιας της ευτυχίας στο έργο του Η Κατάκτηση της Ευτυχίας. Μελετά την έννοια όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο ορισμών και περιεχομένου αλλά και σε επίπεδο καθημερινής πρακτικής, διεισδύοντας στην ανθρώπινη κατάσταση σε εξαιρετική λεπτομέρεια και με θαυμαστή οξυδέρκεια.
Amphitheatrum Caesareum και το δικαίωμα στην πολυτέλεια
Αν θα μπορούσαμε να καταδείξουμε το Κολοσσαίο της Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας, τότε δίχως αμφιβολία πρόκειται για τη Μεσόγειο. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως ο τρόπος με τον οποίο θα πατήσει κάποιος στη στεριά της, αποδεικνύει με μεγάλη ακρίβεια τη θέση και τον ρόλο του μέσα στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.
ΠΗΡΕ ΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΖΕΙ. Πλήθυναν οι άδειες καρέκλες γύρω μου. Έχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες, φουμέρνοντας αντικρύ στο πέλαγος. Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη, αν δεν την έχω κιόλας περάσει.
Κάθε φορά που κοιτάς τον καθρέφτη, μάθε να κοιτάς στα μάτια τον εαυτό σου. Μην αποφεύγεις αυτό το βλέμμα, είναι το βλέμμα της ευθύνης. Της ευθύνης για αυτό που είσαι, αυτό που έγινες…
Η εποχή μας αλλά πρώτα και κύρια η διατροφή μας ζητά την επίλυση του βασικού ηθικού ζητήματος: πως είναι δυνατόν ένα αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος να βασίζει τη επιβίωσή του στην τραγωδία της αισθανόμενης ζωής; Πως είναι δυνατόν να έχουμε επιτρέψει να υπάρχει και να διευρύνεται μια γιγαντιαία και συνεχώς εντεινόμενη εκστρατεία λεηλασίας της ζωής των ζώων η οποία ουσιαστικά είναι η μεταμφιεσμένη εκστρατεία ενάντια και στα δικαιώματα των ανθρώπων;
Από τις 4 Οκτωβρίου 2014, Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, καλούμε τους Έλληνες πολίτες να υπογράψουν το παρόν διάβημα (petition) μας προς την Ελληνική κυβέρνηση, μέσω του οποίου ζητάμε την Αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος όσον αφορά στο ίσης σημασίας δικαίωμα των μη ανθρώπινων έμβιων να συνυπάρχουν μαζί μας, χωρίς πόνο και δυστυχία, χωρίς ταλαιπωρία και εκμετάλλευση.
Το δειλινό μιας όμορφης μέρας, κάποια παράξενη διάθεση έπιασε την ψυχή μου και βγήκα από τα σύνορα της πόλης και περιδιάβασα γύρω στα ερείπια ενός εγκαταλειμμένου σπιτιού, πού μόνο οι γκρεμισμένες πέτρες του είχαν μείνει.
ΤI ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΙΝ; Μετά από επανεξέταση του ζητήματος, είμαι σε θέση να υποθέσω ότι η θέληση δεν καθορίζεται, όπως γενικώς θεωρείται, από το μέγιστο αγαθό στο οποίο αποβλέπει κανείς μελλοντικά, αλλά μάλλον από μια (και δη την πλέον επείγουσα τις περισσότερες φορές) ανησυχία, από την οποία κυριαρχείται κανείς σε παρόντα χρόνο. Αυτή η ανησυχία είναι που καθορίζει αποτελεσματικά τη θέληση και μας θέτει στην τροχιά των τελούμενων από μας πράξεων.
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 1ης εβδομάδας του Σεπτεμβρίου)
Περί παρακμής της Δύσης
«ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα αμφισβητούν ότι ο κόσμος παρασύρεται και πάλι, χωρίς πηδάλιο και κυβερνήτη, προς τον πάτο. Η δημόσια συζήτηση, πριν από το καλοκαίρι, για το αν αντιμετωπίζουμε μια «καινούρια φυσιολογική κατάσταση» βραδύτερης ανάπτυξης, έφτασε σε συμπέρασμα: όχι, τίποτα πλέον δεν μοιάζει φυσιολογικό. Το να τα βγάζουμε πέρα με ημίμετρα οδηγεί σε αποτυχία.
Σε αυτόν τον μπερδεμένο κόσμο της αστάθειας και των ακραίων φαινομένων όπου η αβεβαιότητα φαίνεται να παρασύρει τον ψυχισμό σχεδόν όλων των ανθρώπων, υπάρχουν κάποιοι από εμάς που ατάραχοι υπομένουν τις εξελίξεις.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
