Το νόημα ως έννοια έχει δύο ερμηνευτικές όψεις: αυτή της σημασίας και αυτή της αξίας ή σκοπού. Τόσο ως «σημασία» όσο και ως «σκοπός» προϋποθέτει την ύπαρξη του άλλου. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει μέσα στη ζωή τίποτα αυτονόητο.
Η «κρίση» είναι μια λέξη χιλιοειπωμένη, που μπορεί να λειτουργήσει με δύο αντίθετους τρόπους: αφ’ ενός μεν μπορεί ν’ αποτελεί, και συχνά αποτελεί, το τέλειο άλλοθι για την αδράνειά μας, για την μ
«Πώς αισθάνεται ένας άνθρωπος απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση σήμερα; Απαντώ ότι του προξενεί μεγάλη δυσαρέσκεια ο οιοσδήποτε συσχετισμός μαζί της. Μου είναι αδύνατο, για παράδειγμα, να αναγνωρίσω το πολιτικό αυτό όργανο ως δική μου κυβέρνηση…». Πολλοί Αμερικανοί θα προσυπέγραφαν σήμερα αυτή τη φράση. Τη διατύπωσε πρώτος, το 1849, ένας συμπατριώτης τους, ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, στο περίφημο δοκίμιό του «Πολιτική ανυπακοή»
Όσο η πελατειακή συμπεριφορά θα αποτελή συστημικό δεδομένο, τόσο το κράτος θα μένη παρασιτοφόρο και τυραννικό, έρμαιο της ανομικής ψυχής των πολιτών του. Βιώνουμε την δίνη μιας κρίσεως που κυοφορήθηκε προ πολλού. Την χαρακτηρίζουμε «δημοσιονομική», αλλά ξεπερνά τις λογιστικές συν δηλώσεις του όρου και παραπέμπει στις σχέσεις του Ρωμηού με το κράτος, για να καταλήξει στην νοοτροπία η οποία τις καθορίζει.
Το σκοτάδι σάρωσε τον κόσμο,
τσάκισε με τα δόντια του
τους εύθραυστους μίσχους
της ντελικάτης ζωής της ψυχής.
Σ’ εκείνο το σπιτάκι το απόμερο
που στέγασε των παιδικών χρόνων τ’ αποθέματα
της ζωής που ευτυχισμένα έπαιζε
στου κόσμου τη μισοκρυμμένη θέα,
με καρδιοχτύπι προσμονής
για ένα σκοπό ανάμεικτο
από ψυχή και σώματα ξεστρατισμένα,
σ’ εκείνο το σπιτάκι το μοναχικό
είναι καιρός να ξαναμπώ,
Εκείνα τα μοναχικά βράδια
που η ψυχή μου ατενίζει στο χρόνο
σαν το παρελθόν και το μέλλον να είναι ένα,
μες στην καταλαγή του μόχθου και της αλλαγής,
μες στην εαυτότητα που ψάχνει
τον εαυτό της που διαρκεί,
θυμάμαι τους ήρωες που πάτησαν ανάλαφρα
της γης αυτής τα χώματα
σ’ εκείνους τους ξεχασμένους καιρούς,
που οι περγαμηνές του χρόνου
τόσο έχουν φθαρεί
που ξέφτισαν τα περιττά στολίδια
και πρότυπα μείναν μοναχά
για θύμηση στο μέλλον.
«Το Μικρό Βιβλίο για τη Γη» είναι ένα θαυμάσιο πληροφοριακά βιβλίο, που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τον κόσμο σφαιρικά, με όρους μιας οικουμενικής αντίληψης και δικαίου, με όρους που συνθέτουν τα ζητήματα της οικονομίας με τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της δημοκρατίας και που απογυμνώνουν με ιστορική πληροφορία και γνώση την αλαζονεία και το θεσμικό εξωραϊσμό των ισχυρών.
Η θεσμοθέτηση και μόνο της παγκόσμιας ημέρας κατάργησης των πειραμάτων σε ζώα, αποτελεί ένα αισιόδοξο μήνυμα ότι ο άνθρωπος είναι έτοιμος να κάνει ακόμη ένα βήμα απελευθέρωσης από τον αρχέγονο φόβο απέναντι στο άλλο.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
