O Κωνσταντίνος Κατσιμπάρδης ειδικός επιστήμονας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Συντονιστής του Παρατηρητηρίου Πολιτικής και Δικαίου για την Κλιματική Αλλαγή, μιλά στη ΜΚΟ Σόλων για την διπλωματική διαμάχη που έχει ξεσπάσει παγκοσμίως με «μοχλό» το περιβάλλον και τις ενδεχόμενες μελλοντικές συνέπειές της.
Η Σύνοδος στην Κοπεγχάγη χαρακτηρίστηκε ως αποτυχία και πράγματι τέτοια ήταν. Ας τη δούμε όμως στα επιμέρους:
1) Ήταν μια αποτυχία γενικά του πολιτικού συστήματος (και κυρίως των περισσοτέρων ηγετών) να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κατέδειξε περισσότερο παρά ποτέ πόσο αδυνατούν να συλλάβουν ένα όραμα και να σχεδιάσουν πάνω σ’ αυτό
To Νεπάλ, η ασιατική χώρα ανάμεσα στην Κίνα και την Ινδία με τις οχτώ από τις συνολικά δεκατέσσερις παγκοσμίως κορυφές άνω των 8.000 μέτρων στο έδαφός του, θα συμμετέχει μαζί με άλλα περίπου 100 κράτη, στη μονοήμερη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή στη Νέα Υόρκη στα πλαίσια της 64ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Η επίδραση της παραγωγής βιοκαυσίμων στην αγροτική παραγωγή και η καταστροφή των καλλιεργήσιμων εδαφών αποτελούν την καταστροφικότερη και πλέον μακροχρόνια επίπτωσή τους.
Εδώ εισέρχεται και το τεράστιο οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά πρόβλημα των μονοκαλλιεργειών από το οποίο
-πάμπολλες αναπτυσσόμενες και φτωχές χώρες εξακολουθούν να υποφέρουν, με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού τους να μην μπορούν να αγοράσουν ακόμα και τα υποτιθέμενα ως ζωτικά για τη διαβίωσή τους τρόφιμα
-την ίδια ώρα που τεράστιες εκτάσεις γης σε όλο τον κόσμο σταδιακά ερημοποιούνται.
Τα βιοκαύσιμα στην αρχή της δεκαετίας προωθούταν ως μία από τις μεγαλύτερες εναλλακτικές ελπίδες στην εξάρτηση των οικονομιών των ανεπτυγμένων χωρών από τα ορυκτά καύσιμα.
Μέσα σε ελάχιστα χρόνια όμως αποδείχτηκε ότι οι συνέπειες από την παραγωγή βιοκαυσίμων είναι όχι μόνο πολύ δυσμενέστερες από ότι είχε αρχικά προβλεφθεί, αλλά συνεπάγονται την καταστροφή τεραστίων καλλιεργήσιμων εκτάσεων και οικοσυστημάτων με μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες.
Τα βιοκαύσιμα τελικά αποτελούν πια μέρος της παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης και όχι μία από τις λύσεις της.
Είναι ένα εξαιρετικό και πολύ καλογραμμένο βιβλίο του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ Αλ Γκορ, το οποίο αφορά μεν τις ΗΠΑ, αλλά απηχεί και την γενική κατάσταση, τουλάχιστον στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Αναφέρεται στην αλλοτρίωση και τον καταναλωτισμό των πολιτών
Ο συγγραφέας είναι δ/ντής εξωτερικής πολιτικής στο Κέντρο για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση και ασχολείται με τις διατλαντικές σχέσεις, την Μέση Ανατολή και τις Σινο-αμερικανικές σχέσεις, καθώς επίσης είναι και γνωστός στοχαστής σε διεθνή ζητήματα.
Tο Ίδρυμα Νέας Οικονομίας (New Economics Foundation – http://www.neweconomics.org), μια πρωτοβουλία εστιασμένη σε θέματα κοινωνικά, περιβαλλοντικά και πραγματικής οικονομίας για την παγκόσμια κοινότητα, είναι ένα ανεξάρτητο και πρωτοποριακό ινστιτούτο σκέψης (think – and – do tank) που ιδρύθηκε στην Βρετανία το 1986.
Η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών εναντίον του Ρατσισμού κατέληξε σε φιάσκο μετά την απόφαση των δυτικών χωρών να μη συμμετάσχουν ή να αποχωρήσουν –σε ένδειξη συμπαράστασης προς το Ισραήλ- μετά τις ακραίες δηλώσεις του Ιρανού Προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.
Όταν το 2007 ο καθηγητής και ερευνητής της Ναυτικής Σχολής του Μοντερέι της Καλιφόρνια Βιέτσλαφ Μασλόφσκι δήλωνε ότι έως το 2013 ίσως όλη η Αρκτική μετατραπεί σε θάλασσα, πολλοί έκαναν λόγο για σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Ο «ακήρυχτος» πόλεμος μεταξύ αναπτυσσόμενων χωρών και Δύσης ενόψει της Συνόδου της Κοπεγχάγης συνεχίζεται, στο παρασκήνιο της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των διαρκώς προβεβλημένων από τα παγκόσμια ΜΜΕ «περιβαλλοντικών πολιτικών» των μεγαλύτερων βιομηχανικών χωρών του κόσμου.
Στις ΗΠΑ, και όχι μόνον, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα έλλειψης κατάλληλου νόμου για την αντιμετώπιση των μπόνους που δίνονται εν μέσω οικονομικής κρίσης στα μεγαλοστελέχη των πτωχευμένων επιχειρήσεων. Όμως σε μία κοινωνία δικαίου δεν υπάρχει κενό δικαίου. Υπάρχουν οι γενικές ποινικές, αστικές και διοικητικές διατάξεις καθώς και το σύνταγμα και επιπλέον ορισμένες αρχές δικαίου που μπορούν να βοηθήσουν στην έρευνα της νομιμότητας ή μη ορισμένων δράσεων. Στις δημοκρατίες πάντοτε υπάρχουν τέτοιες αρχές και είναι ζήτημα της πολιτικής βούλησης να τις εφαρμόσει.
Πέρα από τον εμφανή ρόλο των λόμπι, πέρα από την τεχνοκρατική στελέχωση και επίσης σ’ ένα βαθμό την στελέχωση από πρόσωπα της κυβέρνησης του Κλίντον, πέρα από την κομφορμιστική συνέχεια οφείλουμε να δούμε και κάποιες θετικές πλευρές και δυνατότητες (που θα δοκιμαστούν σε μήκος χρόνου από τις συνθήκες) σχετικά με το πρότυπο και το σχεδιασμό διακυβέρνησης των ΗΠΑ από τον Μπαράκ Ομπάμα.
Καθημερινά όλο και περισσότερες ειδήσεις από ολόκληρο τον κόσμο φανερώνουν ότι η αρχική υποψία πολλών -πως η οικονομία δεν μπορεί να κάνει παραχωρήσεις για το περιβάλλον- είναι πια πραγματικότητα.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
