Η εποχή που ο εξαιρετικά ρυπογόνος και επιζήμιος για το περιβάλλον λιθάνθρακας σηματοδότησε τη βιομηχανική επανάσταση και μετέπειτα βιομηχανική εξέλιξη στις ΗΠΑ φαίνεται να έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί αλλά κάποιοι μάλλον δεν θέλουν να το κατανοήσουν.
Οι συνέπειες των οικολογικών καταστροφών από τον άνθρωπο δεν είναι προσωρινές και στιγμιαίες αλλά μπορεί να έχουν δραματικές για το περιβάλλον επιπτώσεις σε διάρκεια δεκαετιών.
Μία τέτοια περίπτωση καταγράφεται στην Αλάσκα των ΗΠΑ, στην οποία ένας μεγάλος αριθμός από όρκες φέρεται να έχει εξοντωθεί, ως συνέπεια ενός ναυαγίου το οποίο συνέβη είκοσι χρόνια πριν.
Είναι φανερό ότι οι εταιρείες παραγωγής μεταλλαγμένων σπόρων επιμένουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, επικαλούμενες οτιδήποτε θα τις διευκόλυνε (νόμους, επιστημονικές έρευνες, την παγκόσμια φτώχεια και την κατάσταση της γεωργίας), για να επιτραπεί στην Ε.Ε. η είσοδος ορισμένων μεταλλαγμένων προϊόντων, όπως ο σπόρος καλαμποκιού, για καλλιέργεια. Οι επιμέρους χώρες της Ευρώπης διατηρούν τη δική τους εθνική πολιτική, ενώ παράλληλα η ΕΕ υποκύπτοντας στις πιέσεις των ευρωπαίων πολιτών διατηρούσε ώς τώρα μία αρνητική στάση.
Πρόγραμμα κατασκευής νέων πυρηνικών σταθμών ανακοίνωσε η σουηδική κυβέρνηση τριάντα χρόνια μετά την απόφασή της να εγκαταλείψει την πυρηνική ενέργεια και να απαγορεύσει την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων. Το νέο πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθεί εξολοκλήρου με ιδιωτικά κεφάλαια.
Εκτός ελέγχου φαίνεται να βρίσκεται η κατάσταση στην παγκόσμια αλιεία με την υιοθέτηση μιας νέας ενιαίας δεσμευτικής συμφωνίας να μοιάζει περισσότερο αναγκαία από ποτέ.
Σύμφωνα με νέα έρευνα, ποσοστό μεγαλύτερο του 40% της παγκόσμιας αλιείας διεξάγεται με πλήρη περιφρόνηση των υφιστάμενων -εθελοντικών- κανόνων συμπεριφοράς που ισχύουν παγκοσμίως.
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός της Ελβετίας, όπου συνήθως –μεταξύ άλλων- συμμετέχουν τα διάφορα αστέρια ή οι «γκουρού» της οικονομίας, εφέτος δεν θα προσέλθουν ορισμένοι από εκείνους που διηύθυναν τις τύχες κολοσσιαίων χρηματοπιστωτικών οργανισμών όπως της Λίμαν Μπράδερς και άλλων. Αυτό βέβαια συμβαίνει επειδή αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποτύχει κραυγαλέα στο να επιτύχουν αυτό που υποσχέθηκαν και που θέλησαν να επιβάλουν σε όλο τον κόσμο μέσα από ένα εξειδικευμένο οικονομικό σύστημα μέσα στον ευρύτερο καπιταλισμό.
Η μέχρι τώρα πορεία του Ομπάμα, περιλαμβάνοντας την αναπαράσταση της ιστορικής διαδρομής του Αβραάμ Λίνκολν με το τραίνο, τις μουσικές παραστάσεις στο άγαλμα του Αβραάμ Λίνκολν αλλά και το όλο «στήσιμο» της ορκωμοσίας του, τον αναδεικνύει ως άνθρωπο του θεάματος
Τώρα πια είναι καιρός να διαλύσουμε συνολικά τον αμερικανικό μύθο, αυτές τις προσδοκίες χωρίς την άμεση λογική ηθική. Όλοι ελπίζουμε να μην εξελιχθεί σε μια συμβολική μόνον ανατροπή ενός μιγάδα Αφροαμερικανού η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα
Η βασική επιφυλακτικότητα απέναντι στην διαμόρφωση του πολιτικού γίγνεσθαι της Αμερικής είναι ότι παρά την οποιαδήποτε συμβολική εκλογή στο όνομα της αλλαγής, είναι τέτοια η εσωτερική δυναμική του συστήματος που αυτό λειτουργεί ως Λερναία Ύδρα ικανή να χρησιμοποιεί την οποιαδήποτε ηγεσία
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι δεν αρκεί μια νέα σημειολογική πολιτική ηγεσία πια όπως θα αρκούσε στην περίοδο Ρούσβελτ για να αλλάξει το τοπίο. Δεν αρκεί. Ο λόγος πρωταρχικά είναι ότι επειδή ακριβώς έχει υπάρξει μια βαθιά συστημική εμπέδωση στην διακυβέρνηση αυτή η συστημική εμπέδωση και παγίωση, είναι απολύτως αποκλίνουσα στον συσχετισμό σε επίπεδο κοινωνίας, όταν μάλιστα η κοινωνία δεν έχει συστηματοποιήσει το αίτημα της αλλαγής αλλά το εκφράζει απαξιωτικά ως προς την «οκταετία Μπους», μια οκταετία που προέκυψε από μια ισχυρή στήριξη εκλογικού σώματος παρά τις δύο νοθείες της Φλόριντα και του Οχάιο.
Παρατηρώντας τον κύκλο των εξελίξεων που ξεκίνησε με το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα μπορούμε να πούμε ότι σηματοδοτήθηκε από μια νέα φάση, διαπραγματευτική αρχικά, του Μεσανατολικού με τις διαπραγματεύσεις του Καμπ Ντέιβιντ. Στην συνέχεια σηματοδοτήθηκε από την ανάπτυξη του νέο – συντηρητισμού και του νέο – «φιλελευθερισμού» αρχικά στη χούντα του Πινοσέτ και ύστερα στις αναπτυγμένες οικονομίες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας πρωταρχικά με τους Ρήγκαν και Θάτσερ.
Σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα της πρόκλησης του θανάτου ενός νέου ανθρώπου από σφαίρα αστυνομικού και της επακόλουθης εξέγερσης της νεολαίας έχουμε τρία αρχικά σημεία στα οποία πρέπει να δώσουμε την προσοχή μας.
Σήμερα ελάχιστοι θα γνωρίζουν τι συνέβη τα μακρινά εκείνα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, δηλαδή από το 1929 και μετά. Σε απόλυτες τιμές δεν είναι τόσο μακρινά, ώστε να επιφέρουν τη λήθη, όμως σε ψυχολογικές τιμές, με δεδομένη την αλλαγή του τρόπου ζωής και των γενεών, είναι όντως μακρινά.
Η εκλογή ενός μαύρου, του Ομπάμα, στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ, από μόνη της σημειολογικά ανοίγει ένα νέο ορίζοντα. Αυτή η εκλογή είναι σημειολογική παρά το γεγονός ότι: είχαμε εξοικειωθεί με δύο μαύρες υψηλότατες ρεπουμπλικανικές πολιτικές παρουσίες στο κυβερνητικό επίπεδο αυτή του Κόλιν Πάουελ και της Κοντολίζα Ράϊζ και απ’ τις οποίες δεν μπορούμε να έχουμε και τις καλύτερες δυνατές αναμνήσεις.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
