“Οι επιλογές που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες είναι δύσκολες κι οδυνηρές. Πλην όμως είναι ιστορικής σημασίας, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και για το σύνολο της Ευρώπης και για ολόκληρο τον κόσμο” τονίζει ο Νόαμ Τσόμσκι στο εξαιρετικής σημασίας μήνυμα που στέλνει μέσω της “Αυγής” ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου.
Οι κρίσεις δεν ξεπερνιούνται με τις οργίλες ή παθητικές αντιδράσεις, αλλά με ορθή αντίληψη της πραγματικότητας και με μόνο κριτή την αλήθεια και τις θεμελιώδεις αρχές της ζωής. Πιστεύουμε ότι αυτές οι αρχές για την εποχή μας είναι οι Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφοσύνη που ως τρίπτυχο αλληλοσυμπληρούμενων ιδεών μπορεί να στηρίξει τόσο έναν καλύτερο κόσμο όσο και τη δημοκρατία και την εθνική ακεραιότητα, εφόσον βέβαια αυτές δεν χρησιμοποιούνται για να συγκαλύψουν αλαζονεία και επιθετικότητα.
Από την απαρχή της ελληνικής κρίσης χρέους το 2010, οι μεγάλοι παίκτες της Ευρώπης έπρεπε να είχαν κατανοήσει τους κινδύνους και τις συνέπειές της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στους παρατηρητές σίγουρα δεν δίνουν αυτή την εντύπωση. Η κρίση πάντοτε αφορούσε πολλά περισσότερα από την Ελλάδα: μία άτακτη χρεοκοπία εκεί θα απειλούσε να τραβήξει άλλες οικονομίες της περιφέρειας του ευρωπαϊκού νότου, συμπεριλαμβανομένων κάποιων μεγάλων, σε μία δημοσιονομική άβυσσο, μαζί με μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες.
Έξω φρενών είναι ο υπουργός Οικονομικών του γερμανικού κρατιδίου της Βαυαρίας, του δεύτερου μεγαλύτερου της χώρας με πληθυσμό ίδιο με της Ελλάδας, σε συνέντευξή του προς τη δεξιά εφημερίδα “Ντι Βελτ” αναφορικά με το περιβόητο πλέον θέμα των οίκων αξιολόγησης Moody’s, Fitch και Standard & Poor’s.
Ο Ευρωπαϊκός χώρος είναι μια ευρύτερη έννοια από την έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμη και του εσωτερικού πυρήνα της Ευρωπαϊκής ομοσπονδιοποίησης ή της Ευρώπης των κρατών, των λαών. Η δυναμική του Ευρωπαϊκού χώρου έχει ένα οικουμενικό κεκτημένο τόσο μέσα στην διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων και στην αποτίμηση της ιστορικής εμπειρίας όσο και στην έκφραση μιας οικουμενικής, πλανητικής σύνδεσης για τις εξελίξεις του πλανήτη.
Όσο η πελατειακή συμπεριφορά θα αποτελή συστημικό δεδομένο, τόσο το κράτος θα μένη παρασιτοφόρο και τυραννικό, έρμαιο της ανομικής ψυχής των πολιτών του. Βιώνουμε την δίνη μιας κρίσεως που κυοφορήθηκε προ πολλού. Την χαρακτηρίζουμε «δημοσιονομική», αλλά ξεπερνά τις λογιστικές συν δηλώσεις του όρου και παραπέμπει στις σχέσεις του Ρωμηού με το κράτος, για να καταλήξει στην νοοτροπία η οποία τις καθορίζει.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
