Φως! Ουσία από το πυρ το πιο αρχαίο, στις απαρχές του κόσμου τις χαμένες πίσω στο χρόνο, τότε που το Πνεύμα το άυλο  φωτοβόλησε το αρχέγονο σκότος  σε μια εκρηκτική στιγμή θέλησης εκλύοντας τον εαυτό του, τον ανεξάντλητο, σε θυσία ανεξερεύνητη στης μορφής τα όρια. Το φυλακισμένο σκοτάδι ανάσανε. Ικέτης ήταν στη θύρα του Θεού, αποκαμωμένος από την τυφλότητα μ’ ενός άπειρου χρόνου την καταδίκη. Σύρθηκε με τα τρεμάμενα ίχνη της ζωής χωρίς κίνηση, γιατί ήταν σκοτάδι κι η κίνηση αδύνατη ήταν στην ανυπαρξία του, στις παρυφές της ελεύθερης χώρας, εκείνης του Θεού.