Εσείς τι είδους προσωπικότητα είστε;
Διαβάστε και απαντήστε.
Με ειλικρίνεια.
Ο Maslow προτείνει τις ακόλουθες διαφορές μεταξύ της ‘αυταρχικής’ και της ‘δημοκρατικής προσωπικότητας’:
Πέρα απ’ την αποδοχή της αναμφισβήτητης βιολογικής εξέλιξης, το γεγονός της ανώτερης ή ηθικής συνείδησης προσδίδει στο ανθρώπινο είδος ένα ιδίωμα υπόστασης, το οποίο υπερβαίνει τη κλίμακα οποιασδήποτε μορφής νόησης υπάρχει στην έμβια ύλη του πλανήτη.
Ένα animation για τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον. Ένα βίντεο του Steve Cutts.
εν υπάρχει τίποτα που να χρειάζονται, τίποτα που να μην έχουν ήδη, τίποτα που ακόμη και να θέλουν. Οπότε τους αγοράζεις ένα ηλιακά κινούμενο φυτό, μια βούρτσα για τον αφαλό ή ένα σετ μίνι-γκολφ για την τουαλέτα. Φαίνονται διασκεδαστικά την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων, βαρετά τη δεύτερη, ντροπιαστικά από την τρίτη και μετά.
H νοητική δύναμη για την επίλυση δύσκολων προβλημάτων κρύβεται στο «ταξίδι» του μυαλού, υποστηρίζουν οι αμερικανοί επιστήμονες.
Tις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.
– Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ‘χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου… Λοιπόν…
Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα…
1. Μια «αποενοχοποιητική» φράση πρώτα: Ο,τι είχα (εγώ ο έσχατος) να ‘πώ για την Κρίση (άν υποθέσομε πως είχαν κάποιαν αξία) τα έγραφα τα περασμένα 30 χρόνια σ’ αυτήν εδώ τη στήλη. Τώρα; Τώρα εγώ θα λέω άλλα
Ο ανθρώπινος πολιτισμός καταδυναστεύεται από μια μηχανική προσέγγιση του κόσμου. Η μηχανική επιστήμη ή, υπό άλλη έννοια, η μηχανική τέχνη κυριάρχησε στο επίπεδο της ανάπτυξης του πολιτισμού, αλλά εξελίχθηκε σε μεγάλο δυνάστη της ψυχής μας και της αίσθησης της ψυχής στον κόσμο.
Σιγά-σιγά, μέσα στην ιστορία, ξεδιπλώθηκε ανθρωπολογικά και ψυχολογικά ο αλληλέγγυος άνθρωπος. Η αναγνώριση της αξίας της αλληλεγγύης προόδευσε τόσο, ώστε η κοινωνία προχώρησε σ’ ένα ακόμη επίπεδο, αυτό της θεσπισμένης αλληλεγγυότητας.
Αφότου αποδείχθηκε απ’ τα πράγματα ότι επί 30 χρόνια κουρδίζαμε συστηματικώς και πανδήμως την ηθοπολιτική-μας Κρίση (για να σκάσει ως «οικονομική» Κρίση προ 2-ετίας), υποστηρίζομε ότι τώρα πια έχομε ανάγκη από ένα Όραμα που θα εμπνεύσει μιαν νέα βιοτροπία – όπως λ.χ. εκείνων των απίστευτων προγόνων-μας του 1940.
Ποιοι είναι οι λόγοι που κάνουν τον άνθρωπο να αναζητά κάτι διαφορετικό από αυτό που υφίσταται; Ο κυριότερος παράγοντας είναι η τάση του για μεγαλύτερη ευτυχία. Η ευτυχία είναι καρπός της συνείδησής μας και των συνθηκών ζωής. Το αισθητήριο της ευτυχίας που αναπτύσσει ο εαυτός μας και οι συνθήκες ζωής διαμορφώνουν μια συνεχή αναζήτηση και αλλαγή. [1]
Τι είναι εμπειρία; Πώς ορίζεται το βίωμα;
Μεταφέρεται ό, τι μας συμβαίνει απ’ ευθείας στη συνείδηση ή θάβεται κατά περίπτωση;
“Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να ‘χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα!” ο Χρόνης Μίσσιος, μιλά εφ’ όλης της ύλης, στην Κρυσταλία Πατούλη, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι “πρέπει να αντιληφθούμε ποιά είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!”
Το απίθανο είναι το «νετρόνιο» της ιστορίας, αυτή η κρισιμότητα που διαπερνάει ολότελα την ανθρώπινη φύση και τις μαζικές της αιχμές. Κι, όμως, ποτέ δεν γίνεται συνειδητό το απίθανο στην πορεία της πραγμάτωσής του, όσο η συνείδησή μας είναι αλλοτριωμένη από την καθημερινότητα. [1]
Η κρίση αποκαλύπτει την εσωτερική υποδομή της πραγματικότητας μπροστά στις αποφασιστικές προοπτικές δυνατοτήτων, μπροστά στις επιλογές του μέλλοντος. Η κρίση είναι αδιέξοδη μόνο για μια κατάσταση στην οποία κυριαρχεί η στατικότητα. Σε αυτήν την κατάσταση, όπως και σε όλους όσοι ταυτίζονται μαζί της, η κρίση φέρνει το τέλος.
Καλά και άγια όσα γράφουμε για τα μνημόνια, τους κακούς Γερμανούς, το ΔΝΤ, τον Σόιμπλε, τις αδηφάγες αγορές, τους ρουφιάνους της τρόικας και την κακιά τη μοίρα μας.
Εδώ θέλω να πω πόσο φταίει αυτή η μοίρα και οι κακές συνήθειές μας.
Δείτε ένα μικρό χρονικό και… σημειώστε.
Όλος ο κόσμος μας, αν και συνυφασμένος με το σώμα, είναι συνείδηση. Είμαστε και ορίζουμε την ταυτότητά μας μέσα από τη συνείδηση. Συνεπώς, η συνείδηση είναι ο παράγοντας που θέτει στόχους και πρότυπα.
Αν δεν τοποθετηθούμε απέναντι στη συνείδηση ορθά, δεν θα τοποθετηθούμε σωστά πουθενά.
Αυτό που θεωρεί η εποχή μας «σκιά» και κατώτερο μέρος της ψυχής περιλαμβάνει πολλά αρνητικά στοιχεία. Το γεγονός πως μέσω της αυτογνωσίας, δηλαδή της εξερεύνησης της ψυχής, συναντάμε τα ένστικτα και τον φανταστικό κόσμο τους, θα έπρεπε να ρίξει λίγο φως στις δυνάμεις που λαγοκοιμούνται στην ψυχή δυνάμεις που ελάχιστα γνωρίζουμε όσο όλα πάνε καλά.
Η ανθρώπινη ζωή έχει τόσο αλωθεί από την αδράνεια και τον φόβο του θανάτου και όλα τα παρακλάδια του, που πραγματικά δεν θα μπορούσε κανείς βάσιμα να ισχυριστεί ότι η έκφραση του ανθρώπου είναι θετική και δημιουργική, ακόμη και στις πλέον φαινομενικά ενεργητικές συμπεριφορές του
Αυτός θα μπορούσε να είναι ο ορισμός της ευτυχίας. Όχι ίσως την ενεργητικής ευτυχίας (του κεφιού, του ενθουσιασμού, της έκστασης) αλλά της παθητικής, που οι αρχαίοι ονόμαζαν «αλυπία». Απλώς να είσαι καλά.
«Όλα λειτουργούν σωστά». Κατ’ αρχήν στο ίδιο μας το σώμα. Κανένα όργανο δεν παρουσιάζει πρόβλημα; δεν πονάει δόντι, δεν καίει το στομάχι, δεν μαγκώνει η μέση. Μπορεί αυτή η ευτυχία να φαίνεται αυτονόητη στους νέους, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και πιο πολύτιμη. Στην τρίτη ηλικία είναι η πρώτη. Να ξυπνάς το πρωί και να μην πονάς; Υπέροχο συναίσθημα!
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
