Τί μας ωθεί στο κυνήγι της κατοχής αποκτημάτων και δύναμης; Τί μας ωθεί στην επιδίωξη της φήμης και της δημοφιλίας; Πόσο βιώσιμο είναι αυτό, τόσο στις περιόδους γενικότερης αφθονίας όσο και στέρησης;
Είναι η αιτία της γενικότερης κρίσης απλά και μόνο θέμα συγκέντρωσης εξουσίας σε λίγους; Είναι τα αιτήματα για θεσμικές αλλαγές αρκετά από μόνα τους για να μας βγάλουν από την κρίση; Μήπως η απελευθέρωση από την ιδιοτέλεια δεν είναι αποκλειστικά προσωπική υπόθεση;
Θεωρητικά, οι θρησκείες «νίκησαν» τον θάνατο. Καμμιά τους, όμως, δεν νίκησε τον φόβο του θανάτου. Εξαίρεση, ασφαλώς, αποτελούν ορισμένα φυσικά πρόσωπα του θρησκευτικού βίου.
άθε στιγμή της καθημερινότητάς μας και της ιστορίας δύναται –και είναι– βαθιά κρίσιμη, γεμάτη από δυνατότητες που συχνά διαφεύγουν από τη ρουτίνα της συνειδητότητάς μας.
Ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τα εγγενώς βιοχημικά του πλαίσια αναζήτησε τη γνώση. Ξεκίνησε να την συλλέγει ενστικτωδώς – ως παρατηρητής – μέσα από το οικολογικό πεδίο της ζωής. Αξιοποίησε αυτό που και τα ζώα – αλλά μόνο ενστικτωδώς – χρησιμοποιούν. Αξιοποίησε το περιβάλλον ως νοσοκομείο και φαρμακείο με όρους αυτογενούς ψυχοσωματικής προσαρμοστικότητας.
Αν ο άνθρωπος αναδειχτεί νικητής στην πάλη ενάντια της ζωώδους φύσης του και ενάντια των κακών διαστρεβλώσεων του νου του και της φιλοδοξίας του, θ’ αποκτήσει ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο άνθρωπος έχει μέρος της ευθύνης για την εξέλιξη. Η ελεύθερη εκλογή του θα επηρεάζει τις εξελίξεις πάρα πολύ, όσο και η φυσική επιλογή μέχρι τώρα.
Στην ανθρώπινη ζωή και στην ιστορία του ανθρώπινου είδους προβάλλουν νέες θεμελιώδεις καταστάσεις και δυνάμεις που διαμορφώνουν ένα νέο ορίζοντα.
Μέχρι την ανθρωπογένεση οι μορφές ζωής στη φύση ανέπτυσσαν εξελικτικά ένα σχέδιο ζωής και εξέλιξης με τη δυναμική του ενστίκτου και με τη βιοχημική λειτουργική συγκρότηση των σωμάτων σε συνάρτηση με το περιβάλλον και την απόκριση σ’ αυτό.
Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό. Ενα κρύο πρωϊνό τον Γενάρη του 2007. Επαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά.
Ένας ολοκληρωμένος νους είναι ουσιώδης για μια υγιή όραση. Οι διάνοιές μας δεν πετυχαίνουν εύκολα την ολοκλήρωση. Αυτό συμβαίνει γιατί αναπτύξαμε συνήθειες σκέψης, όρασης και δράσης που είναι πρόσφορες για μια άνετη επιβίωση αλλά ανεπαρκείς για μια εκτίμηση της σημασίας του εαυτού μας, της ζωής μας και της αιωνιότητας μας.
Η διαδικασία της απαλλαγής μας από την κακή συνήθεια της ασαφούς σκέψης είναι κοπιαστική. Κατ’ αρχήν, λίγοι από μας αναγνωρίζουν το γεγονός πώς είναι θύματα αυτής της συνήθειας.
Το ακούς παντού “Κρατάτε την Ελλάδα καθαρή”. Οι κάτοικοι είναι περήφανοι για την Ελλάδα τους. Οι περισσότεροι κάτοικοι διαθέτουν ένα υψηλό μορφωτικό επίπεδο και ένα πνεύμα ελευθερίας λόγου και έκφρασης πνέει παντού, όπως άλλωστε σε όλη τη χώρα.
Τα πρόσφατα στοιχεία για την εγκληματικότητα που ανακοινώθηκαν τελευταία για τη χώρα μας, δείχνουν μια τεράστια αύξησή της μέσα στο 2010. «Ανησυχητική αύξηση της εγκληματικότητας…» ήταν η χαρακτηριστική έκφραση των τηλεοπτικών αλλά και ραδιοφωνικών καναλιών. Προσωπικά δεν άκουσα τίποτα παραπάνω και από πουθενά.
Μέχρι σήμερα, αναπτύχθηκε ένα ευρύτατο φάσμα κοσμοθεωρήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας. Θα έλεγε κανείς ότι είμαστε αντιμέτωποι με ένα πλήθος, μια εναλλακτικότητα, έναν πλουραλισμό που δυσχεραίνει τη δυνατότητά μας να εντοπίσουμε, στη βάση της ανάγκης μας, μια κοσμοθεωρία βιώσιμη και αποτελεσματική.
Μέχρι σήμερα η ευτυχία συνήθως παρουσιάζεται ως μία συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου εξαρτημένη από τις συνθήκες ζωής του. Συχνά γίνεται αντικείμενο «έρευνας» με μια επιφανειακή, αβαθή και κορεσμένη αντίληψη για τη ζωή, την ανθρώπινη φύση και τον κόσμο.
Παραβλέποντας τα μεγάλα συμφέροντα και την ωμή αδιαφορία που πάντα εξέφραζαν την περιορισμένη αντίληψη και την ιδιοτέλεια της πλειοψηφίας των ανθρώπων ίσως θα πρέπει να εστιάσουμε και στις μικρές ατέλειες ή ελλείψεις που επιτρέπουν την εκδήλωση όλων αυτών των αρνητικών χαρακτηριστικών με τις μικρές και μεγάλες συνέπειες.
Το πέρασμα από τη βιωσιμότητα του πολιτισμού στην βιωσιμότητα του περιβάλλοντος, είναι εξαιρετικά προφανές στην σύγχρονη επιστημονική κοινότητα και την κοινή γνώμη. Όμως κάτω από το προφανές, υπάρχουν πολλές πτυχές των θεμάτων της βιωσιμότητας του πολιτισμού και του περιβάλλοντος, που χρειάζεται να αναδειχθούν…
Το ζήτημα της βελτίωσης της σχέσης μας με το περιβάλλον περνάει μέσα από την εσωτερική μας στάση και συνεπώς μέσα από τις εσωτερικές μας αξίες. Οι εσωτερικές αξίες για το περιβάλλον διαμορφώνονται σε δυο επίπεδα.
Το πρώτο επίπεδο διαμόρφωσης των εσωτερικών αξιών είναι μέσα από την πρωτογενή μας αισθαντικότητα που αναδεικνύει εμάς και το περιβάλλον ως αλληλένδετους συντελεστές και αδιάσπαστα μέρη μιας ολότητας.
Το κομβικό σημείο, το πεδίο της δικτύωσης όλων των πολιτισμικών διαστάσεων σε σχέση με το περιβάλλον βρίσκεται στην επικοινωνία και την εκπαίδευση. Μέσα από την εκπαίδευση διαμορφώνονται οι επόμενες γενιές που θα διαχειριστούν καινούργια ζητήματα και προκλήσεις.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
