ΖΩΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ, ΖΩΗ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ (Του Lecompte du Nouy)

200 progr wikimedia - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print
200 progr wikimedia - Σόλων ΜΚΟΑν ο άνθρωπος αναδειχτεί νικητής στην πάλη ενάντια της ζωώδους φύσης του και ενάντια των κακών διαστρεβλώσεων του νου του και της φιλοδοξίας του, θ’ αποκτήσει ανθρώπινη αξιοπρέπεια
          Αν νικηθεί, αν υποκύψει στις προκλήσεις της ζωώδους φύσης του, που μερικές φορές είναι τα ένστικτα που κληρονόμησε απλώς απ’ τους προγόνους του, θα εξαλειφθεί απ’ την εξέλιξη, αποδείχνοντας πώς δεν είναι ικανός, ούτε άξιος, να συμβάλει στην κοινή προσπάθεια.
          Η φυσική επιλογή έχει παίξει το ρόλο της. Έτσι είμαστε σε θέση να κατανοούμε το ρόλο του πειρασμού, ο οποίος για τον εξελιγμένο άνθρωπο αντικαθιστά τα φυσικά εμπόδια και τους εχθρούς ενάντια στους οποίους αγωνίστηκαν τα ζώα και τους οποίους έπρεπε να υπερνικήσουν προκειμένου ν’ αποδείξουν την καταλληλότητα τους.

Αποτελεί, συνεπώς, εκείνο που είναι σπανιότατο στον άνθρωπο, εκείνο που τον χαρακτηρίζει ιδιαίτερα και τον διαφοροποιεί από το κτήνος, το οποίο φαίνεται πώς υπήρξε το πραγματικό αίτιο της εξέλιξης. Διαμέσου της εξέλιξης, επίσης, πρέπει ο χαρακτήρας αυτός να βελτιωθεί και να φτάσει σε μια κατάσταση τελειότητας που δύσκολα γίνεται σήμερα αντιληπτή, αλλά που προσδιορίστηκε ενορατικά και έγινε τόσο δυναμικά αισθητή, ώστε οι άνθρωποι προτίμησαν το μαρτύριο των σωμάτων τους από την καταρράκωση των ιδανικών τους. 

        Το ύψιστο καθήκον κάθε ανθρώπου είναι να συμβάλλει, με το μέγιστο της ικανότητας του, στη νέα αυτή φάση της εξέλιξης. Κανένας άνθρωπος δε χρειάζεται ν’ ανησυχεί για τα αποτελέσματα των προσπαθειών του, ούτε για τη σπουδαιότητα της συνεισφοράς του, όσο είναι ειλικρινής και αφιερώνει την προσοχή του στη βελτίωση του εαυτού του, αφού μόνο η προσπάθεια καθαυτή υπολογίζεται. 

        Έτσι, η ζωή προσλαμβάνει μια καθολική σημασία, καθίσταται ένας κρίκος στην αλυσίδα, δεν είναι πλέον ένα ανεύθυνο πιόνι, ένας φελλός στην επιφάνεια του νερού, που υπακούει τυφλά στις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις, αλλά ένα συνειδητό, αυτόνομο στοιχείο ελεύθερο κάθε στιγμή να οπισθοδρομήσει και να εξαφανιστεί ή να προοδεύσει και να συμβάλλει στο θείο έργο. Ολόκληρη η ευγένεια του ανθρώπου προέρχεται απ’ αυτή την ελευθερία, η οποία δε δόθηκε στα ζώα. Γι’ αυτήν αποκλειστικά θα έπρεπε δικαιολογημένα να είναι περήφανος, αλλά περηφανεύεται για όλα τ’ άλλα. 

        Κάθε άνθρωπος πρέπει να τείνει στην προσέγγιση, του πιο τέλειου ανθρώπινου ιδεώδους, μέσα στα όρια της ικανότητας του, όχι μόνο με τον εγωιστικό σκοπό της απόκτησης της ειρήνης της ψυχής, της εσωτερικής ευτυχίας και της αθανασίας μέσο ολοκλήρωσης στο θείο έργο, αλλά με το σκοπό της συνεργασίας σ’ αυτό το έργο και της προετοιμασίας για την έλευση της ανώτερης φυλής που υπόσχεται η εξέλιξη.

        Συνεπώς, η θεωρία αυτή δημιουργεί ένα νέο δεσμό μεταξύ όλων των ανθρώπων, μια βαθιά παγκόσμια αλληλεγγύη, ελεύθερη από κάθε προσωπική ή και εθνική προκατάληψη. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να συμβάλουν στο κοινό καθήκον της ανθρωπότητας και, καθώς ο ατομικός σκοπός ταυτίζεται με το γενικό σκοπόη προσπάθεια που θ’ απαιτείται απ’ τον καθένα δεν θ’ αποτελεί πια θυσία αλλά επένδυση, όπως θα μπορούσε κανείς να πει. Αυτή η συγχώνευση του ατομικού και του γενικού συμφέροντος μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στο ηθικό και το πνευματικό πεδίο.

19 Μαρτίου 2010

Αποσπάσματα από το «Ανθρώπινο Πεπρωμένο» (“Human Destiny”)του Lecompte du Nouy

Σχετικά άρθρα