Σύμφωνα με τον Nikola Tesla, την ημέρα που η επιστήμη θα αρχίσει να μελετά τα μη φυσικά φαινόμενα θα έχει μεγαλύτερη πρόοδο μέσα σε μια δεκαετία από αυτή που σημείωσε σε όλους τους προηγούμενους αιώνες της ύπαρξής της. Προκειμένου να κατανοήσουμε την αληθινή φύση του σύμπαντος, πρέπει να σκεφτόμαστε με τους όρους της ενέργειας, της συχνότητας και των δονήσεων.
§1 — Ο Κίρκεγκαρντ είναι ο φιλόσοφος που έφερε στο κέντρο της φιλοσοφικής σκέψης την έννοια της αγωνίας και από αυτόν στη συνέχεια την παρέλαβε και την εμπλούτισε με τις δικές του σημάνσεις ο σύγχρονος υπαρξισμός. Τη συγκεκριμένη έννοια τη συζητεί ουσιωδώς στο έργο του η έννοια της αγωνίας.
Οι παρακάτω φράσεις είναι μια εξαιρετική πηγή σοφίας, έμπνευσης, αλλά και πρακτικών συμβουλών.
1. «Ξέρουμε τι είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να είμαστε.» Οφηλία στον Άμλετ
Ο Σαίξπηρ έγραψε την παραπάνω φράση. Τι θα μπορούσαμε να είμαστε; Γνωρίζουμε την σημερινή ταυτότητά μας, αλλά θα μπορούσαμε να γίνουμε όπως θα θέλαμε να είμαστε. Η άποψη ότι δεν υπάρχουν όρια για τις δυνατότητές μας είναι πράγματι θαυμάσια και θα μπορούσε να είναι οδηγός στην ζωή μας.
Η συνειδητότητα αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα επίτευξης της αλλαγής στον πλανήτη. Οι θετικές σκέψεις που στέλνουμε, όπως η αγάπη, η ίαση, η προσευχή, η καλή πρόθεση, έχουν ισχυρή επιρροή σε αυτό προς το οποίο τις κατευθύνουμε.
Η σύγχυση και ταύτιση δικαιοδοσίας και συμφέροντος μέσα από τον φόβο και την αλαζονεία οδηγούν σε μια εμπλοκή χωρίς προηγούμενο. Στην πραγματικότητα η σύγχυση αυτή ανασύστησε τη «Λερναία Ύδρα» της διεθνούς κοινωνίας της ανθρωπότητας
Η ειρηνική καθημερινότητα του πατέρα και του γιου διακόπτεται από μια συνάντηση με ένα άγνωστο αγόρι, διαφορετικού χρώματος. Μια αλληγορία για το φαινόμενο του ρατσισμού ως επίκτητη πολιτιστική επιδημία, η ιστορία ασχολείται με το ζήτημα της προσωπικής συνείδησης του καθενός μας, σε σχέση με την εκπαίδευση που έχουμε λάβει μέσα από την οικογένεια και το περιβάλλον μας.
(Μέρος 2ο του άρθρου «Η ανάγκη για σκέψη και η ευθύνη της σκέψης»)
Κατά περίεργο τρόπο, αυτή η ιδιοτέλεια του να μην ασχολείται κανείς με το πεδίο των εννοιών κάνει τον άνθρωπο παθητικό, αν και στην πράξη μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά ενεργητικός αλλά παρορμώμενος από επιθυμίες και ένστικτα, αγνοώντας τη φύση των σκοπών του.
(Μέρος 1ο)
Όσο περνάει ο καιρός και βαθαίνει η κρίση, τοπική και παγκόσμια, γίνεται ολοένα και πιο φανερό το ότι δεν πρόκειται να λυθεί κανένα πρόβλημα του κόσμου, αν ο άνθρωπος δεν αποφασίσει να σταθεί με συνέπεια και ένταση στο πεδίο των εννοιών.
Το θεμελιώδες πρόβλημα του κόσμου στην πράξη ήταν πάντοτε ο συνδυασμός της αρχής της δικαιοσύνης με τη δύναμη. Στον δε σύγχρονο κόσμο χρειάζεται πολύ περισσότερη σοφία από κάθε άλλη εποχή …
Ο πολιτισμός κρίνεται σε δύο επίπεδα: στο ατομικό και στο συλλογικό. Στο ατομικό κρίνεται από τις προσαρμογές αβλάβειας που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος απέναντι στον εαυτό του, στη φύση και στους άλλους …
Το σώμα, αν και είναι στο επίκεντρο της προσοχής του ανθρώπου, έχει, ουσιαστικά, παραγνωρισθεί, γιατί, από το ένα μέρος, κατανοείται μόνον εργαλειακά και με βάση το φαίνεσθαι και, από το άλλο μέρος, έχει άρρηκτα συνδεθεί άρρηκτα με τον φόβο του θανάτου…
Η κεντρική ιδιομορφία της ανθρώπινης εξέλιξης και ιστορίας βρίσκεται στο γεγονός ότι στον άνθρωπο η συνείδηση, ο υποκειμενικός παράγοντας, γίνεται ρυθμιστής του αντικειμενικού, πηγή γεγονότων και δράσης.
Το «λάθος», είναι λάθος, ακόμη και αν το κάνουν όλοι…
Το «σωστό» είναι σωστό, ακόμη και αν δεν το κάνει κανείς…
Τι συμβαίνει τελικά στο ανθρώπινο είδος;… Τι συμβαίνει στις ζωές μας;…
Ποια είναι αυτή η «αόρατη» παράμετρος, που μας κάνει να μπερδεύουμε το προφανές με το φανταστικό;…
Ο ισπανός φιλόσοφος Χοσέ Ορτέγκα υ Γκασσέτ ανήκει στους λίγους εκείνους φιλοσόφους που εννοούν τη φιλοσοφική δημιουργία ως έναν τιτάνιο πνευματικό αγώνα στα σταυροδρόμια και στις δημόσιες πλατείες. Πρόκειται, στ’ αλήθεια, για τον αγώνα που επιτρέπει σε έναν λαό να αποκτά ιστορική συνείδηση, να την εσωτερικεύει και συναφώς να αναγνωρίζει τη βαρύτητα των εκάστοτε ιστορικών στιγμών, που διέρχεται ο ίδιος ως έθνος ή κράτος, αλλά και ως μέρος ενός συνολικότερου κόσμου, ας πούμε του κόσμου της Ευρώπης
Όλος ο κόσμος μας, αν και συνυφασμένος με το σώμα, είναι συνείδηση. Είμαστε και ορίζουμε την ταυτότητά μας μέσα από τη συνείδηση. Συνεπώς, η συνείδηση είναι ο παράγοντας που θέτει στόχους και πρότυπα.
Αν δεν τοποθετηθούμε απέναντι στη συνείδηση ορθά, δεν θα τοποθετηθούμε σωστά πουθενά.
Δεν πληρώνω, τα νέα, γελοιογραφίες, χιουμοριστικά, αγορές, δανειστές
Όπως στην αρχή της χριστιανικής εποχής, έτσι και σήμερα αντιμετωπίζουμε ξανά το πρόβλημα της ηθικής οπισθοδρόμησης που απέτυχε να συμβαδίσει με τις επιστημονικές, τεχνολογικές και κοινωνικές μας εξελίξεις.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
