Κάθε φορά που κοιτάς τον καθρέφτη, μάθε να κοιτάς στα μάτια τον εαυτό σου. Μην αποφεύγεις αυτό το βλέμμα, είναι το βλέμμα της ευθύνης. Της ευθύνης για αυτό που είσαι, αυτό που έγινες…
Ένα από τα πιο παθολογικά ζητήματα της πολιτικής και της ιστορικής εξέλιξης είναι το πρόβλημα της πολιτικής γενικολογίας. Το πρόβλημα αυτό είναι αποτέλεσμα της διασύνδεσης του στελεχιακού δυναμικού της πολιτικής, των μέσων επικοινωνίας που λειτουργούν διαμεσολαβητικά, της πολιτικής και της επικοινωνιακής συνείδησης του κοινού.
Θα ξεκινήσω λέγοντας, ότι η φιλοσοφία αποτελεί μια πνευματική δραστηριότητα που έχει έναν καθαρά θεωρητικό χαρακτήρα, ταυτόχρονα όμως συνδέεται στενά με το πεδίο της ανθρώπινης πράξης.
Μια μόνιμη και συνεχής πολιτισμική εργασία απαιτεί το χτίσιμο δυνατών, υποστηρικτικών και ανθρώπινα λειτουργικών κοινοτήτων. Κάθε προσπάθεια που δεν το παίρνει αυτό υπόψη της, δεν είναι μια σοβαρή προσπάθεια.
ΑΒΑΤΟΝ: Μιλάτε για κάτι το καινούργιο, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και τον πολιτισμό που καταρρέει. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που έχει κάνει το σημερινό πολιτισμό να καταρρέει.
Δ.Μ.: Ο πολιτισμός που έχουμε σήμερα στηρίζεται στη μεγάλη επανάσταση του 17ου αιώνα. Η επανάσταση αυτή προικοδότησε τον πολιτισμό μας με αρχές και δόγματα, που ήταν σωστά τότε, αλλά έχουν πάψει να υφίστανται.
Όσοι, σήμερα, εξακολουθούν να γράφουν ποίηση ή ασχολούνται παθιασμένα με κάθε είδος λόγου και τέχνης είναι -νομίζω- οι μόνοι που αμφισβητούν τη μετάλλαξη που επιφέρει στον άνθρωπο μια θεωρούμενη ακατανίκητη εξουσία· οι ίδιοι (ή η τέχνη τους) είναι και αυτοί που αντιστέκονται σε κάθε είδους εξουσία, κυρίως σ’ αυτή που κυριαρχεί στις καθημερινές κοινωνικές σχέσεις
Αν οι άνθρωποι νομίζουν ότι η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση είναι πραγματικά οικονομική, τότε κάνουν λάθος. Πίσω από όλες τις κρίσεις, εκτός από τις φυσικές, αλλά και τότε ακόμη υπό όρους, υπάρχει μία κρίση αξιών.
Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι «από τον πάτο ενός πηγαδιού, στην κορυφή της ιστορίας». Θα απέδιδε με την ίδια ακρίβεια, χωρίς μεταφορική έννοια, την (όχι πάντα) συναρπαστική διαδρομή του Jose Mujica. Ο, μέχρι την περασμένη Κυριακή, πρόεδρος της Ουρουγουάης, «ο φτωχότερος πρόεδρος χώρας στον κόσμο» όπως τον έχουν χαρακτηρίσει και ο ίδιος δεν παραδέχεται, αναμετρήθηκε με την ιστορία και θριάμβευσε. Την ανάγκασε να του επιφυλάξει μια ξεχωριστή σελίδα, ανάμεσα σε εκείνους που το όνομά τους προκαλεί ξεχωριστό σεβασμό, αν όχι δέος.
Είναι Σάββατο 7 Ιουνίου και τα πληκτρολόγια έχουν πάρει «φωτιά» στην αίθουσα της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου, με τους εθελοντές να ανταλλάσσουν γραπτά μηνύματα με άγνωστους χρήστες. Με τις ερωτήσεις τους δείχνουν σαν να θέλουν να γνωρίσουν τους συνομιλητές τους – π.χ. το όνομα, την ηλικία, τα μουσικά γούστα ή τα χόμπι τους.
«Όταν βλέπει κανείς τις σκέψεις του, έχοντας επίγνωση τους, γίνεται έντονα ευαίσθητος, ευέλικτος και ξύπνιος. Εάν είναι όμως κανείς πάντοτε ξύπνιος και σε επαγρύπνηση μέσα του, εναρμονιζόμενος με όσα συμβαίνουν εξωτερικά, δεν πληγώνεται ποτέ».
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
