Ο δρόμος για το πιο λογικό -μόνο στην πρόσφατη ιστορία- έχει κρατήσει κάποιες χιλιάδες χρόνια. Το αυτονόητο της λογικής δεν ισχύει ακόμη στην ζωή μας. Λογική και ιδιοτέλεια είναι ασυμβίβαστες ιδιότητες. Η γενικότερη κατάσταση του σημερινού σταδίου εξέλιξης της ανθρώπινης συνείδησης περιγράφεται από τον γνωστό ψυχολόγο Carl Jung ως εξής:
«Επειδή αποτελεί παγκόσμιο πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι μόνο όσα γνωρίζει η συνείδησή του, θεωρεί τον εαυτό του άκακο, προσθέτοντας έτσι στην κακοήθεια και την ηλιθιότητα. Δεν αρνείται τα όσα έχουν συμβεί και εξακολουθούν να συμβαίνουν, αλλά είναι πάντα οι «άλλοι» που τα κάνουν.»[1]
Η κατάκτηση του αυτονόητου ή της λογικής απαιτεί όχι τόσο την σύγκρουση, όσο την συνειδησιακή επανάσταση. Η συνειδησιακή επανάσταση δεν έχει πεδίο αναφοράς μόνο την διαχείριση και τους θεσμούς, αλλά και τα πιο υπερβατικά πεδία. Πρέπει να γίνει σαφές: η νέα συνείδηση -ως σύνθεση, ποιότητα, αυθεντικότητα και υπέρβαση- είναι διαχεόμενη σ’ όλους τους τομείς και σ’ όλα τα επίπεδα και μάλιστα με λειτουργικό και διαρθρωτικό τρόπο.
Τόσο η θεσμική βαρβαρότητα της αγοράς, όσο και η ψυχική «βαρβαρότητα των επωνύμων» πρέπει να αντιμετωπισθεί όχι ως πεδίο αναμέτρησης αλλά με την εσωτερικότητα της αβίαστης έντασης της αυθεντικής συνείδησης της πραγματικότητας και του όντος. Γι’ αυτήν την ανάγκη μιλούσε ο Αμερικανός φιλόσοφος Lewis Mumford όταν έφραφε ότι:
«Για να έχουμε φιλικές σχέσεις με όλα τα κομμάτια της ανθρωπότητας, θα πρέπει να έχουμε φιλικές σχέσεις με όλα τα κομμάτια του εαυτού μας…» [2]
Η εμπιστοσύνη τόσο στην εύθυμη προσέγγιση του βιώματος του όντος όσο και στην λογική προσέγγιση προς την πραγματικότητα θα καλλιεργήσουν ένα νέο ύφος και ήθος περάσματος από την προσωπική καθημερινότητα και την βιογραφία της, στην ιστορία και την πνευματική πραγμάτωση.
Ιστορία και πνευματική επίτευξη πρέπει να διασυνδεθούν πολλαπλά -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- και σ’ αυτό δεν υπάρχει καμιά προοπτική για τον ναρκισσισμό και την αλαζονεία των προσωπικοτήτων. Στην διασύνδεση της ιστορίας και της πνευματικής επίτευξης δεν υπάρχει χώρος για παιχνίδια ματαιοδοξίας.
Η σκέψη έγινε αληθινά Λόγος -σ’ εκείνες τις ελάχιστες περιπτώσεις- όπου ποδοπατήθηκε η θορυβώδης πόλη με τον «Φιλάργυρο Αχέροντα», όπως αναφέρει, εύστοχα και έξοχα, ο Βιργίλιος. Αυτές οι περιπτώσεις οικοδόμησαν ένα βαθύ ανθρωπιστικό πολιτισμό. Ακόμη και όταν χρειάστηκε να καταστρέψουν εμπόδια και προκαταλήψεις, έκτισαν την ζωντανή ελπίδα για έναν κόσμο συνεργασίας και αυθεντικής δημιουργίας.
Αναφορές:
[1] Jung Carl, “Ο Aνεξερεύνητος Eαυτός”, εκδόσεις Ιάμβλιχος, 1988, σελ. 85,
[2] Mumford Lewis ,“Οι Mεταμορφώσεις του Aνθρώπου’, εκδόσεις Νησίδες, 1998, σελ. 167
Γιάννης Ζήσης, Συγγραφέας
Φωτό:Wikimedia
25 Iανουαρίου 2011
