Χρηματιστήριο Λονδίνου
|
Είναι σαφές ότι υπάρχουν και είναι αναγκαίες κάποιες χειραγωγήσεις στην κρίση και την διαδικασία της πτώσης. Βέβαια δεν έχουμε δει χειραγωγήσεις στην άνοδο ώστε να μην αναπτύσσονται χρηματιστηριακές φούσκες. Έχουμε λοιπόν εντοπίσει κατ’ επανάληψιν να λειτουργεί μια ιδιαίτερη μορφή χειραγώγησης που συνδέεται από την μία με τις εκτιμήσεις, τις ανακοινώσεις -τις προβλέψεις για την ακρίβεια- παραγόντων που παρακολουθούν την αγορά μέσα από έρευνα γνώμης οικονομολόγου και άλλου ειδικού κοινού για τους δείκτες της οικονομίας. Ανακοινώνουν συγκεκριμένα μεγαλύτερες ίσως εκτιμήσεις ζημιών και μπορεί αυτό να είναι και διατεταγμένο: έπειτα προκύπτουν μικρότερες πραγματικές ζημιές με μια απόκλιση πχ δύο τριών ποσοστιαίων μονάδων κλπ. |
|
Και έτσι περιορίζονται οι απώλειες επειδή οι πραγματικές συνθήκες (κάποιων δεικτών) είναι καλύτερες από τις προβλεπόμενες. Αυτό είναι τακτική ψυχολογικής αποσυμπίεσης αλλά είναι μια τακτική -να μην το ξεχάσουμε αυτό- που την δούλευε και η Ναζιστική Γερμανία προκειμένου να χειραγωγήσει τον λαό της απέναντι στα προβλήματα του πολέμου, όταν ανακοίνωνε την εξέλιξη πχ των τιμών των σιτηρών ή άλλων προϊόντων της καθημερινότητας. |
|
Εξάπλωναν δηλαδή κάποιοι μια φήμη ότι θα υπάρχει μια τάδε αύξηση στις τιμές των τάδε προϊόντων και έβγαινε μετά η κυβερνητική εκτίμηση και έλεγε όχι η αύξηση θα είναι 20% παρακάτω, Η όποια αύξηση δεν αφομοιωνόταν έτσι αριθμητικά, σαν απόλυτη τιμή, σαν ουσιαστική κατάσταση και πραγματικότητα, αλλά προσεγγιζόταν σε σχέση με μια εκτίμηση η οποία ήταν τεχνητά διογκωμένη προκειμένου να γίνει πιο αποδεκτή η πραγματική ζημιά χωρίς να έχει επιπτώσεις στις διαθέσεις και (εδω εν προκειμένω να μην έχει) επιπτώσεις στην αγορά των χρηματιστηριακών μετοχών και αξιών. |
|
Δεν είναι καμιά φοβερά έξυπνη μέθοδος. Ακόμη και για τον Χότζα λέγεται το ίδιο πράγμα, αλλά σαν ένα αστείο παραμύθι. Τον ενοχλούσαν κάποιοι θόρυβοι από ένα ζώο που είχε στο σπίτι και πήγε για να του πούνε τι να κάνει για να αποφύγει τον θόρυβο. Του είπαν να βάζει κάθε φορά ένα παραπάνω ζώο! Κάθε μέρα του έβαζαν ένα ζώο μέχρι που έβαλε ολόκληρο στάβλο και φυσικά γινόταν πανδαιμόνιο. Λέει τότε ο Χότζα: «μα…τώρα έχω τρελαθεί». Και του λένε: «τώρα βγάλτα όλα σιγά σιγά εκτός από εκείνο το πρώτο που είχες». Και τα έβγαλε όλα πλην του πρώτου που τον ενοχλούσε και κοιμήθηκε σαν πουλάκι, γιατί αισθανόταν ότι ήταν πολύ καλύτερα από πριν. |
|
Έτσι μπορούμε να εξοικειωνόμαστε. Πρόκειται για μια τεχνική ενός ψυχολογικού μιθριδατισμού. Μπορούμε να εξοικειωνόμαστε αλλά εδώ παίζουμε με τις πραγματικές αναλογίες της κρίσης. Όμως επειδή υπάρχουν και φούσκες απαξίωσης θα έλεγε κανείς, μετά από τις φούσκες της μεγέθυνσης των αξιών, για αυτό ακριβώς δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει απόλυτα αυτή την μεθοδολογία. Καλό είναι όμως να την ξέρουμε αυτή την μεθοδολογία για να μην καλλιεργείται σαν προϊόν ευτροφισμού και ανοησίας το ψέμα, για να μην καλλιεργείται τελικά η ανοησία μας και να μην υποτιμάμε αλλά και να μην πάσχουμε από την φούσκα υποτίμησης της νοημοσύνης. |
|
Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας |
