|
Υπήρξε έντονη κριτική από πολίτες για την παρουσίαση του θέματος σχετικά με τον μεγάλο φιλόσοφο, τον Πλάτωνα. Όμως η παρουσίαση ήταν, κατά την άποψή μας, ευπρεπής και ζωηρή και πολύ αμφιβάλλουμε αν θα μπορούσε να υπάρξει πραγματικά μία επαρκής και απολύτως σύμφωνη με το ύψος ενός Πλάτωνα παρουσίαση τόσο σκηνικά όσο και νοηματικά. |
Αν και η ενασχόληση με τα θέματα τοπικής και εθνικής εμβέλειας ενέχει τον κίνδυνο της μεροληψίας λόγω της εγγύτητας και του πάθους που μπορεί να έχει τόσο ο παρατηρητής όσο και ο αποδέκτης της άποψής του, ωστόσο θα επιχειρήσουμε εν συντομία μία προσέγγιση στο ζήτημα της παρουσίασης των Μεγάλων Ελλήνων από το Σκάι, προς ενίσχυση ενός κλίματος νηφαλιότητας για την πληρέστερη και εναργέστερη επαφή με εκείνο το φιλοσοφικό κλίμα ήθους που διέπνεε ορισμένους από τους μεγάλους προγόνους μας.|
Μάλιστα είναι πιθανόν ότι μία περισσότερο βαθιά απεικόνιση του μεγάλου εκείνου ανθρώπου και των ιδεών του, δεν θα ήταν ούτε τόσο αρεστή, γιατί οι ιδέες είναι στο πραγματικό τους ανάπτυγμα πιεστικές και γι’ αυτό όχι ευχάριστες για τη συνείδηση, ούτε τόσο κατανοητή, μια και η καθημερινότητα έχει οδηγήσει τον άνθρωπο σε μία πεζότητα που δύσκολα μπορεί να ανοίξει στην κατανόηση ενός άλλου κόσμου που στην πραγματικότητα είναι ανατρεπτικός για τη ζωή του. Επειδή είναι αδύνατον να αποδοθεί κάτι με τρόπο που να ικανοποιεί τους πάντες, θα πρέπει να έχουμε ορισμένα κριτήρια σαν μία χρυσή τομή για την κρίση μας. Αφενός μεν το εγχείρημα να μην είναι κραυγαλέα κατώτερο των πραγματικών δυνατοτήτων μας ή διαστρεβλωτικό της αλήθειας και αφετέρου να μην είναι ενδεικτικό μισαλλοδοξίας, φανατισμού και μίσους. Από αυτό το σημείο και μετά θα μπορούμε να συζητάμε για την πιθανή ύπαρξη μιας καλύτερης και επαρκέστερης μορφής παρουσίασης ή μη ή για την ύπαρξη μιας περιεκτικότερης και ευγενέστερης άποψης. Η ανάδειξη του θέματος των σπουδαίων Ελλήνων δεν πρέπει να γίνει πεδίο όπου η αρχαιότητα θα αποτελέσει μία επιπλέον ευκαιρία για επανάληψη της επίκρισης που ταλάνισε τόσο καταστροφικά την αρχαία Ελλάδα τόσο στις σχέσεις μεταξύ των κρατών-πόλεων με αποκορύφωμα τον Πελοποννησιακό πόλεμο όσο και στις πολιτικές διαδικασίες μέσα στις ίδιες τις πόλεις, όπως π.χ. στην Αθήνα, όπου μέσα στη δημοκρατία θανάτωσαν τον Σωκράτη, αγαπημένο δάσκαλο του Πλάτωνα, εξόρισαν τον Δίκαιο Αριστείδη, έναν άλλο μεγάλο άνδρα τον οποίο ο Πλούταρχος αναφέρει ως αντίπαλο της οικονομικής διαφθοράς και διαπλοκής της πολιτικής, καταδίκασαν σε θάνατο ερήμην του τον άλλο μεγάλο φιλόσοφο Αριστοτέλη ή συμμάχησαν, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, με τους Σπαρτιάτες ενάντια στη Θήβα, επειδή αυτή είχε αρχίσει να αποκτά δημοκρατική αίγλη και κύρος μέσω των μεγάλων ηγετών της Επαμεινώνδα και Πελοπίδα κλπ. Ας μείνει ως απότοκο όλης αυτής της ιστορικής εμπειρίας με τις μεγάλες και μικρές στιγμές της η κατανόηση της αναγκαιότητας για μία φιλοσοφική νηφαλιότητα σαν αυτή που έκανε τον Πλάτωνα έναν φιλόσοφο διαχρονικό και παγκόσμιας εμβέλειας ή τουλάχιστον, στο επίπεδο της μη φιλοσοφικής καθημερινότητάς μας, της αναγκαιότητας για μία διαυγή μεν αλλά καλής θέλησης στάση απέναντι στη ζωή και στον κόσμο. Η εποχή μας είναι εποχή οριακή λόγω των συνθηκών και απαιτεί τις μέγιστες και τις καλύτερες των δυνατοτήτων μας. Το μέλλον θα δείξει αν σταθήκαμε ή όχι αντάξια απέναντί του. |
|
29/3/2009 Ιωάννα Μουτσοπούλου, Δικηγόρος |
