Ίσως αυτό που δεν έχει συνειδητοποιηθεί μέχρι τώρα περισσότερο απ΄ όλα είναι ότι βαδίζουμε στο τέλος της εποχής της διαχείρισης. Αυτό αναφορικά τόσο για αυτούς που κατευθύνουν τις εξελίξεις όσο και για αυτούς που κατευθύνονται από αυτές ή τοποθετούνται αυτοπεριοριστικά στα γεγονότα παρότι αγωνιούν ή αισθάνονται την αβέβαιη δυναμική των εξελίξεων.
Από την αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας και του πολιτισμού ήταν φανερό πως τόσο στον τομέα της αισθαντικότητας και της ενατένισης της νηφάλιας θαυμαστότητας, ηδύτητας και ομορφιάς του κόσμου
Μια πιθανή αποτυχία της διεθνούς Διάσκεψης της Κοπεγχάγης στο να κατασταλάξει σε μια συμφωνία για ουσιαστικό περιορισμό στην εκπομπή ρύπων αερίων θερμοκηπίου δεν μπορεί παρά να χρεωθεί κατά κύριο λόγο στις πιο πλούσιες και πιο ρυπογόνες χώρες του πλανήτη.
«ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ» — η ανθρωπιά και η ομορφιά της μικρής οικονομίας είναι ένα ιστορικό βιβλίο που κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα διαμόρφωσε σε ένα βαθμό την κουλτούρα της εναλλακτικής σκέψης και προσέγγισης.
Αν ένας χάρτης του κόσμου δεν περιλαμβάνει την Ουτοπία, δεν αξίζει ούτε μια ματιά μας… » Λιούις Μάμφορντ, «Η ιστορία των Ουτοπιών» [1]
Τα έθνη είναι μια μορφή συλλογικής ακεραιότητας των ανθρώπων ενάντια σε κάθε μορφή ολοκληρωτικής οικονομικής, πολιτισμικής, πολιτικής ή θρησκευτικής άσκησης εξουσίας. Κάθε συλλογική διαφοροποίηση που αντιστρατεύεται αυτές τις τέσσερις μορφές επικυριαρχίας μπορεί να ονομαστεί έθνος, ανεξάρτητα από το αν έχει νομικό υπόβαθρο.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
