Για την επίσκεψη Καντάφι στην Ιταλία – Ο Χριστιανισμός είναι «μη ενδιαφέρων» Τέτοιες δηλώσεις πρέπει να τις αντιμετωπίζει κανείς με χιούμορ, όχι για να προσβάλει τον άλλον, αλλά γιατί οι άνθρωποι οποιασδήποτε θρησκείας έχουν κάνει σχεδόν τα πάντα για να υποτιμήσουν τόσο τη δική τους θρησκεία όσο και τις άλλες –εν αγνοία τους βέβαια, πιστεύοντας ότι πράττουν το σωστό. Αλλά οι σφαγές, ο καταναγκασμός, η υπεροψία, το κάψιμο βιβλίων και πάμπολλα άλλα διακρίνουν όλες τις θρησκείες κατά τις περιόδους φανατισμού. |
Φανταζόμαστε ότι λίγοι ξέρουν τα λόγια του Χριστού και ακόμη λιγότεροι τα κατανοούν. Αλλά μπορούμε βάσιμα να υποθέτουμε ότι επίσης το ίδιο συμβαίνει με τις άλλες θρησκείες –εκεί μάλιστα όπου υπάρχει αυξημένος αναλφαβητισμός τα πράγματα θα είναι χειρότερα, γιατί η άμεση πρόσβαση στις Γραφές θα είναι αδύνατη. Όπως μάλιστα παρουσιάζονται οι θρησκείες από τα πεπραγμένα των ανθρώπων θα μας δημιουργούσαν εύλογα την αίσθηση ότι πραγματικά δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον, έχοντας μόνον σχέση με την εξουσία, την πολιτική, τη γεωπολιτική, την οικονομία και την αυθεντία. Αλλά αυτά τα γνωρίζουμε και από τους συγκεκριμένους τομείς μελέτης, άρα η θρησκεία καταλήγει να μην είναι καθόλου ενδιαφέρουσα! Πέραν αυτού, από ό,τι φαίνεται, πλούσιοι και ισχυροί στο Ισλάμ διασκεδάζουν και καταναλώνουν όπως και οι δυτικοί πλούσιοι «χριστιανοί», όπως ο γιος του Καντάφι το καλοκαίρι στα ελληνικά νησιά με τη θαλαμηγό του (2). Καλύτερα λοιπόν θα ήταν να αποφευχθούν οι θρησκευτικές παρενοχλήσεις παντός είδους, γιατί η φύση και η βούληση του Θεού είναι ένα πεδίο εξαιρετικά απρόσιτο για όλους ανεξαιρέτως και το μόνο που θα μπορούσε να κάνει μία αυξανόμενη διαμάχη σε αυτόν τον τομέα θα ήταν να προκαλέσει μία παγκόσμια πολεμική σύγκρουση άνευ προηγουμένου. Αυτό, γιατί στη θρησκεία εναποτίθενται όλες οι εσωτερικές συγκρούσεις, υπαρξιακοί φόβοι και τάσεις για θέωση των ανθρώπων που μαζί με τα συμφέροντα θα έκαναν το μείγμα εκρηκτικό. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι ο Πλάτωνας ως ένας βασικός θεωρητικός που ασχολήθηκε με τη θεωρία της διακυβέρνησης (αλλά και όχι μόνον αυτός) εκτιμούσε τόσο τη φρόνηση στην πολιτική θεωρώντας την το πρώτο από τα «θεία αγαθά» (5). Βέβαια μας μένει μία τελευταία απορία: Τι άραγε θα συνέβαινε, αν ένας δυτικός πολιτικός δήλωνε μέσα σε μία μουσουλμανική χώρα ότι ο μωαμεθανισμός δεν είναι ενδιαφέρων και προέτρεπε δημόσια κάποιους να ασπασθούν τον Χριστιανισμό; ΠΗΓΕΣ: |
Ιωάννα Μουτσοπούλου, δικηγόρος 30 Αυγούστου 2010 |