Η παραπάνω φράση έχει μία αναμφισβήτητη αξία και θα έλεγα ότι την γνωρίζουν όλοι όσοι σκέπτονται για τα κοινωνικά πράγματα. Όμως είναι τόσο απλό το νόημά της; Μήπως στην απλότητά του μπορεί να καταντήσει ένα εργαλείο καταπίεσης και παραλογισμού; Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η απλότητα δεν είναι αυτό που είναι ευκολονόητο.
Στο πεδίο της σκέψης συχνά συναντάει κανείς διατυπωμένες κρίσεις για άλλους, οι οποίες μάλιστα αναπαράγονται εύκολα και σε μεγάλη κλίμακα. Μερικές φορές όμως πρόκειται απλώς για ποσότητα ή, ίσως, και επίδειξη γνώσεων και όχι για την πραγματικότητα.
Η πλατωνική πολεμική εναντίον των ποιητών προσκρούει στο παράδοξο ότι οι διάλογοι του Πλάτωνα μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν ποιητικοί. Ο ίδιος ο φιλόσοφος, άλλωστε, μοιάζει να διεκδικεί τον τίτλο της ποίησης για λογαριασμό του.
O σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από την αρχή της αιτιότητας. Αυτή η αρχή, η οποία είναι συνώνυμη με την αρχή της τοπικότητας, προϋποθέτει ότι η επικοινωνία μεταξύ δύο (ή περισσοτέρων) γεγονότων, με άλλα λόγια η ενεργειακή μετάδοση της πληροφορίας για τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, δεν μπορεί να συμβεί γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός.
Μετά από τη νεωτερική φάση της ιατρικής και των βιολογικών επιστημών, με τις οποίες εισήλθαμε στο πιο λειτουργικό πεδίο του σώματος, ένας βασικός στοχαστής του νέου κόσμου συνέθετε γνωσιακά και λειτουργικά τις παραδοσιακές κουλτούρες και το νεωτερικό πνεύμα της Ανατολής και της Δύσης.
Στην παρούσα σύνοψη των απόψεων του Πλάτωνα για τους ποιητές και την ποίηση εν γένει, συμποσούνται οι σχετικές αναφορές του στον Ίωνα και στο II, III και Χ βιβλίο της Πολιτείας. Απώτερος στόχος είναι να επιχειρηθεί ένας αδρός σχολιασμός των θέσεών τού Αθηναίου φιλοσόφου, σε κάθε ένα από τα εν λόγω βιβλία και να ιχνηλατηθεί μία ελλειπτική, αλλά ως το δυνατόν αντιπροσωπευτική, διαδρομή των απόψεών του.
ΑΒΑΤΟΝ: Μιλάτε για κάτι το καινούργιο, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και τον πολιτισμό που καταρρέει. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που έχει κάνει το σημερινό πολιτισμό να καταρρέει.
Δ.Μ.: Ο πολιτισμός που έχουμε σήμερα στηρίζεται στη μεγάλη επανάσταση του 17ου αιώνα. Η επανάσταση αυτή προικοδότησε τον πολιτισμό μας με αρχές και δόγματα, που ήταν σωστά τότε, αλλά έχουν πάψει να υφίστανται.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
