ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΙΑΣ ΚΛΑΔΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣΗΣ (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Athens earlymod - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

Athens earlymod - Σόλων ΜΚΟΑναγκαίες εισαγωγικές παρατηρήσεις για την θεμελίωση μιας κλαδικής πολιτικής
       
Υπάρχουν δύο τρόποι άσκησης πολιτικής. Ο πρώτος είναι ο διαχειριστικός και έχει να κάνει με τη διαχείριση των ζητημάτων και προβλημάτων που προκύπτουν με τη  μορφή του επείγοντος, ο δεύτερος είναι ο οραματικός και βασίζεται πάνω σε κάποιο όραμα που με τη σειρά του έχει προκύψει από κάποιες αξίες.

      Ο πρώτος τρόπος άσκησης της πολιτικής λοιπόν, διαχειρίζεται καταστάσεις αλλά δεν τις διαμορφώνει (ή τουλάχιστον δεν τις διαμορφώνει σε σημαντικό βαθμό). Ο δεύτερος στοχοθετεί και διαμορφώνει.
       Η βασική νότα του ενός είναι: «πώς το επιλύουμε αυτό;», ενώ  του δεύτερου είναι: «τι θέλουμε να κάνουμε;»

        Ο διαχειριστικός τρόπος άσκησης πολιτικής ασχολείται με τα επείγοντα (σημαντικά ή ασήμαντα) ή ακόμη και με τα μη σημαντικά και μη επείγοντα αλλά δε «βρίσκει χρόνο» για τα σημαντικά μη επείγοντα.        
      Ο οραματικός-βουλησιαρχικός ασχολείται κυρίως με τα σημαντικά και μη επείγοντα και προσαρμόζει το χρόνο του με βάση αυτά.

      Συνήθως αυτοί οι δύο τρόποι καλούνται μάνατζμεντ (ο πρώτος) και ηγεσία (ο δεύτερος). «Μάνατζμεντ σημαίνει κάνω κάτι σωστά και ηγεσία σημαίνει κάνω το σωστό το μάνατζμεντ κάποιες φορές μπορεί να στερεώνει καλύτερα τα παγκάκια στον Τιτανικό, η ηγεσία όμως τον σώζει από το παγόβουνο και τον οδηγεί σώο στον προορισμό του.»1

       Κατά την άποψή μου πολιτική είναι μόνο ο οραματικός-βουλησιαρχικός τρόπος άσκησής της. Είναι η συνειδητή-σκόπιμη, η διαμορφώνουσα τις συνθήκες και όχι διαμορφωνόμενη από αυτές σκέψη και δράση. Είναι το μάνατζμεντ που πρέπει να υπαχθεί στην ηγεσία και όχι το αντίστροφο.

       Επειδή πολλές φορές ακούμε τη φράση: «πρακτικά πράγματα ή εδώ και τώρα τι κάνουμε» ειδικά σε μια περίοδο κρίσης όπως η τωρινή, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι κρίσεις δεν γεννώνται από το μηδέν, και πολύ σπάνια από κάτι τυχαίο. Προκαλούνται από διαρθρωτικές στρεβλώσεις και λανθασμένες πορείες. 
      Για να διαμορφώσουμε πολιτική ηγεσίας προαπαιτείται κατανόηση των προβλημάτων και βαθιά στοχαστική επαναξιολόγηση.

Γιατί φτάσαμε στην κρίση;
       
Η οικονομική κρίση (ενδοχώρια αλλά και παγκόσμια) προκαλείται από την αδυναμία του συστήματος να λειτουργήσει ορθολογικά και με κριτήρια οικονομικού μερισμού. Είναι κυρίως συστημική και όχι τόσο οικονομική.

Οι μεγάλες συστημικές ανορθολογικότητες-αντιφάσεις:

1) Ο ατομικιστικός ωφελιμισμός-κερδοσκοπισμός γεννά οικονομικές ανισότητες που όχι μόνο δε γεφυρώνονται αλλά σε βάθος χρόνου διευρύνονται. Αυτό σημαίνει ότι σταδιακά οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και φτωχοί φτωχότεροι. Όμως το κυριότερο είναι ότι αποδομεί την κοινωνικότητα, δηλαδή καταστρέφει το σημαντικότερο μέρος της ανθρώπινης ουσίας και ταυτότητας

2) Ως αποτέλεσμα του πρώτου: 700 τρισεκατομμύρια Ευρώ (11 φορές το Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν) έχουν αποσυρθεί από την πραγματική οικονομία και έχουν επενδυθεί σε παράγωγα, στο χρηματιστηριακό καζίνο των στοιχημάτων. Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι αν επενδύονταν στοχευμένα με παραγωγικό τρόπο, θα έλυναν όχι μόνο την κρίση και την οικονομική ανέχεια του τρίτου κόσμου αλλά και το περιβαλλοντικό πρόβλημα  πλέον.

3) Ο ανταγωνισμός που δημιουργεί την ανάγκη για διαρκή ανάπτυξη.

4) Η καταστροφή του ζωτικού χώρου, του περιβάλλοντος (οργανικού ή μη). Η αποσάθρωση δηλαδή των θεμελίων της ζωής. Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα  της παγκόσμιας οικονομικής δράσης είναι θηριώδες.

Το ελληνικό πρόβλημα στον κλάδο των κατασκευών
       
Ο κλάδος των κατασκευών ακολούθησε τη γενικότερη πορεία της ελληνικής οικονομίας. Εποπτικές αναλύσεις για τις ιδιαίτερες αιτίες της κρίσης του κλάδου, υπάρχουν σε παλαιότερες εισηγήσεις μου. Θα ήθελα όμως να σταθούμε σε κάποια πολύ κομβικά ζητήματα που εντείνουν το πρόβλημα: Ως προς τον τομέα τον καθαρά τεχνικό:

1) η έλλειψη εθνικών προδιαγραφών και προτύπων

2) η απουσία υψηλής επαγγελματικής εκπαίδευσης και τεχνικής κατάρτισης (κυρίως των τεχνιτών του κλάδου)

Και ως προς το σύνολο του κλάδου:

3) το μεγάλο έλλειμμα στην εποπτεία της αγοράς

4) οι τεράστιες αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης να ορθολογικοποιήσει τον τρόπο συναλλαγών, να μηχανογραφηθεί για να γίνει πιο ευέλικτη και να συγκεκριμενοποιήσει τις αρμοδιότητες των κρατικών υπηρεσιών.

Το τοπίο
       
Στις υποδομές: Η χώρα έχει κάνει βήματα αλλά παρουσιάζει και τραγικές ελλείψεις. Απλά παραδείγματα είναι οι παράνομες χωματερές  αλλά και η έλλειψη ακόμη και σήμερα βιολογικών καθαρισμών σε μεγάλες περιοχές όπως η Ανατολ. Αττική ή αποχετευτικού δικτύου, ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, επάρκεια γραμμών και μέσων σταθερής τροχιάς, κάκιστα οργανωμένες βιομηχανικές ζώνες, πλημμελής συντήρηση των υπαρχουσών υποδομών κ.ά.

        Στις πόλεις: Η άναρχη δόμηση που στηρίχθηκε στις πελατειακές κομματικές ανάγκες, την κακή οργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών και τη διαφθορά των αρμοδίων φορέων (αστυνομία, πολεοδομία, δασαρχεία κλπ) και η έλλειψη οποιασδήποτε συστηματικής χωροταξικής πολιτικής  στο παρελθόν, επέφερε ένα καταστροφικό αποτέλεσμα στο ελληνικό άστυ. Πέρα από την καταστροφή του περιαστικού χώρου και τις πλημμελείς υποδομές που αυξάνουν το κόστος της λειτουργίας τους αλλά και της δημιουργίας τους όπου δεν υπάρχουν, έχουμε και την απώλεια ταυτότητας των πόλεών μας.

        Η έννοια της ταυτότητας των πόλεων παραμελήθηκε ή καλύτερα ξεχάστηκε τόσο από την πολιτεία όσο και από τον τεχνικό κόσμο και τέλος τους πολίτες. Αλλά και όπου προσπάθησαν να τη διατηρήσουν (πχ Κυκλάδες) στάθηκαν μόνο στα μορφικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και όχι στα κοινωνικά και πολιτισμικά. Από την άλλη κανείς δεν προσπάθησε να περιορίσει τη δόμηση έξω από τους οικισμούς, φοβούμενος το πολιτικό κόστος.

        Οι πόλεις κατέληξαν σε συσσωρεύσεις κατοικιών μιας ατομικιστικής αντίληψης των ιδιοκτητών, αποκλείοντας την κοινωνικότητα και τη γειτονιά. Το αποτέλεσμα αυτό, που οφείλεται γενικότερα στο οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί, κατακερμάτισε τον αστικό ιστό και μετέτρεψε και οδήγησε τους πολίτες σε αδιαφορία για την πόλη τους, καθιστώντας, τουλάχιστον τις μεγαλουπόλεις της χώρας, απάνθρωπες. Η Αθήνα για παράδειγμα, από την πιο όμορφη πρωτεύουσα της Ευρώπης της Δεκαετίας του 1930-40, έφτασε να διεκδικεί τον τίτλο της τερατούπολης.

      Στα κτήρια: Το μέσο σημερινό κτήριο σε μια ελληνική πόλη είναι εξαιρετικά ενεργειοβόρο και γερασμένο. Γερασμένο αλλά και ασυντήρητο συνάμα. Ήδη πολλά κτήρια που κατασκευάστηκαν στη δεκαετία του ’60 εμφανίζουν αυξημένα προβλήματα στατικότητας αλλά και ασφάλειας για τους κατοίκους τους ή τους περαστικούς.

       Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι από μελέτη που διενήργησε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιοσε κατασκευαζόμενα κτήρια στο έτος 2006, μόλις το 6% από αυτά πληρούσε την μελέτη θερμομόνωσης που επιβαλλόταν από τον  Θερμομονωτικό Κανονισμό του 1979! Μπορούμε να φαντασθούμε τι έγινε στα προηγούμενα χρόνια, όταν δηλαδή η περιβαλλοντική συνείδηση των πολιτών ήταν ακόμη πιο μειωμένη και η θερμομόνωση ήταν σημαντικά λιγότερο δημοφιλής.

        Η ταυτότητα του κτηρίου πάλι αντανακλά συνήθως μια μαζική «βιομηχανική» κουλτούρα της πολυκατοικίας ή την ιδιαίτερη αισθητική των ιδιοκτητών αλλά με στοιχεία «κιτς», μιας υπανάπτυκτης αισθητικής αντίληψης δηλαδή, και μιας χαρακτηριστικής απώλειας της κοινωνικής συνοχής και συμμετοχής που κατασταλάζει στη μορφική όψη και λειτουργία των κτηρίων αλλά και την ένταξή τους στον αστικό ιστό.

Συμπεράσματα-Διαπιστώσεις:
       
Όπως γίνεται σαφές από τα παραπάνω η συνεχής ανάπτυξη των προηγούμενων δεκαετιών στον κλάδο και η απουσία παρατεταμένων κρίσεων σε αυτόν, έθεσε (στην πράξη) τις εξελίξεις στον αυτόματο πιλότο και μάλιστα δίχως προσανατολισμό.

Συμπέρασμα 1ο: Δεν είχαμε κάποια κλαδική πολιτική  στο παρελθόν («πολιτική» με την έννοια που αναλύσαμε, δηλαδή της ηγεσίας ή της ηνιόχησης ακόμη καλύτερα).

Συμπέρασμα 2ο: Η κρίση είναι συστημική, με την έννοια ότι είναι πολύπλευρη και ότι έχει να κάνει με το σύνολο του κοινωνικού-οικονομικοπολιτικού συστήματος. Οποιαδήποτε προσπάθεια άσκησης μιας κλαδικής πολιτικής συνεπώς, πρέπει να εμπεριέχει συστημικές παρεμβάσεις και θεραπευτικές προτάσεις, συνεργασίες με άλλους εμπλεκόμενους θεσμικούς φορείς (από το δημόσιο και ιδιωτικό χώρο πχ: εκπαιδευτικά ιδρύματα, τράπεζες, επαγγελματικούς συλλογικούς φορείς, ΜΜΕ, υπουργεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ κλπ) αλλά και την κοινωνία των πολιτών.

        Πρέπει να έχει μια συστημική αντίληψη των ζητημάτων λοιπόν, να σκέπτεται συνθετικά ως προς τις διαστάσεις των επιμέρους πολιτικών προτάσεων. Πχ: για το θέμα των υποδομών: θα είναι μεγάλου ή μικρού μεγέθους επενδύσεις; Που σημαίνει: το κέρδος των επενδύσεων θα έχει μικρή ή μεγάλη διασπορά; Θα πάει εν ολίγοις σε λίγους ή σε πολλούς; Θα έχουν κοινωνικό και περιβαλλοντικό όφελος; Θα διασφαλίζουν την βιωσιμότητά τους; Με ποια κριτήρια θα αξιολογούνται και θα ιεραρχούνται; Κλπ.

Συμπέρασμα 3ο: Η οποιαδήποτε κλαδική πολιτική στο χώρο πρέπει να σχηματοποιήσει ένα όραμα για τις πόλεις, τις υποδομές και τα κτήρια, βασισμένο σε συγκεκριμένες αξίες, μερικές από τις οποίες περιγράφουμε παρακάτω.

Διαπιστώσεις: Η ένταση της οικονομικής, της περιβαλλοντικής και της κοινωνικής κρίσης έδειξε πόσο αδύναμο είναι το συγκεντρωτικό-πατερναλιστικό πολιτικό σύστημα, έστω και στα πλαίσια μιας δημοκρατίας, να καθοδηγήσει ορθά την κοινωνία. Η έλλειψη της κοινωνικής συμμετοχής στη σχεδίαση και υλοποίηση των αποφάσεων, αποκόπτει την εξουσία από το ουσιαστικό της έργο που είναι να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο και όχι την ίδια ή την οποιαδήποτε ελίτ. Αυτή η στρέβλωση της εξουσίας προκαλείται από την τάση της για συγκεντρωτισμό περισσότερων εξουσιών και τη μη επίδειξη εμπιστοσύνης στην κοινωνία. 
       Με τον τρόπο αυτό η κοινωνία δεν έχει σημαντική συμμετοχή στη διαμόρφωση της πολιτικής, την οποία κυρίως υφίσταται. Οι πολιτικοί αναλαμβάνουν το ρόλο του πατέρα της «ανώριμης κοινωνίας» και επιχειρούν κάθε φορά να την ποδηγετήσουν (πχ στις προεκλογικές περιόδους) ή να της επιβάλουν πολιτικές. [Οι οποίες σημειωτέον γεννούνται μέσα από γραφειοκρατικούς μηχανισμούς στις διευθύνσεις των υπουργείων]

      Δεν μπορούμε να αφήνουμε λοιπόν ως πολίτες αλλά και πιο συγκεκριμένα ως τεχνικός κόσμος, την επίλυση των προβλημάτων μας σε κάποιες διευθύνσεις κάποιων υπουργείων. Χρειάζεται εμείς να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε εκείνες τις πολιτικές που θα δώσουν λύση στα προβλήματά μας και θα μας οδηγήσουν σε ένα πιο βιώσιμο και ευημερούν μέλλον.

Πώς διαμορφώνουμε μια πολιτική για έναν ολόκληρο κλάδο όπως αυτός των κατασκευών;
        
Κλειδί στο να απαντήσουμε στην παραπάνω ερώτηση είναι μια άλλη ερώτηση: Τι θέλουμε;Θέλουμε να επιλύσουμε τα άμεσα προβλήματα που η κρίση δημιούργησε αλλά χωρίς συγκεκριμένο όραμα και χωρίς να δούμε τι έφταιξε; Θαύματα και εύκολες λύσεις (ευτυχώς για όλους μας) δεν υπάρχουν. Αν υπήρχαν ο κόσμος θα παρουσίαζε μια αξιοσημείωτη αδράνεια και ακινησία. 

Athens skyline - Σόλων ΜΚΟ Όπως είδαμε το όραμα αυτό για την άσκηση μιας κλαδικής πολιτικής θα πρέπει να είναι και συστημικό. Πχ η σημερινή ελληνική πραγματικότητα είναι παρακμιακή. Η χώρα έχει ανάγκη μιας επανιστορικοποίησής της3. Έχει ανάγκη από μία νέα πολιτισμική αναγέννηση. [Αναγέννηση και όχι αναμάσημα ή μουσειοποίηση].

       Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Δίνοντας τεράστια έμφαση στον πολιτισμό, την τέχνη, την εκπαίδευση, το διάλογο, τη δια βίου μάθηση, την υψηλή ποιότητα και καινοτομία, την κοινωνικότητα (ορθές ανθρώπινες σχέσεις), το οικολογικό βίωμα και τον κοινωνικό αναστοχασμό.

       Και τώρα πως αυτό φέρνει οικονομικό αποτέλεσμα και λύνει τα προβλήματα του κλάδου;  Αναπλάθοντας την καθημερινότητά μας. Τις πόλεις, τα κτήρια, το περιβάλλον, τις κοινωνικές υποδομές,  τους δρόμους μας. 
       Πώς; Αντιμετωπίζοντας όλο αυτό το θέμα του πολιτισμού ως άξονα για κάθε επένδυση. Πχ θεματικά ξενοδοχεία πολιτισμού και ανάπαυσης, Σχολές στα πρότυπα των αρχαίων, δρόμοι που η ονοματολογία τους δε θα είναι κενού περιεχομένου, νέες γειτονιές με πολυχώρους, πράσινα δώματα, πεζόδρομοι, ινστιτούτα μελέτης,4  κοινωνικές υποδομές με χρηματοδότηση από τις τοπικές κοινωνίες, αισθητική και πραγματική ανάταξη του περιβάλλοντος και του ελληνικού τοπίου (αστικό και φυσικό) κ.ά.π.

      Όμως το όραμα δεν μπορεί να είναι μόνο συστημικό. Ο κλάδος των κατασκευών θα πρέπει να εστιάσει και πιο ειδικά στα εξής:

-Τι πόλεις θέλουμε;
-Τι κτήριο θέλουμε;
-Τι υποδομές θέλουμε;
-Τι τεχνικές επιχειρήσεις και τεχνικό προσωπικό θέλουμε;

       Και ασφαλώς να δώσει απαντήσεις και να διαμορφώσει θέσεις για τα ζητήματα της ποιότητας, των χρηματοδοτήσεων, των τρόπων συναλλαγών, των προγραμμάτων, των θεσμικών πλαισίων, της συντήρησης των κατασκευών, των συνεργασιών κλπ.

       Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως μία κλαδική πολιτική δεν μπορεί να συνταχθεί με λεπτομέρειες και να αναλυθεί σε δύο ή τρεις σελίδες ή σε μια βδομάδα. Αυτό που επίσης όμως είναι βέβαιο, είναι ότι μια κλαδική πολιτική πρέπει να οριστεί σε δύο ή τρεις παραγράφους, με μια αναφορά του σκοπού, του οράματός της και των στόχων  της, πάνω στις οποίες θα βασιστούν όλα τα βήματα υλοποίησής της.

      Αυτά όμως σκοπός, όραμα και στόχοι πρέπει να είναι αποδεκτά από το σύνολο, ει δυνατόν, του τεχνικού κόσμου και να διαδοθούν σε τέτοιο βαθμό ώστε εμπνέοντάς τον, να διαμορφώνουν την καθημερινή του επιχειρηματική δράση και επιχειρηματική κουλτούρα.

Πρόταση για τον Σκοπό
       
Ο σκοπός μιας τέτοιας κλαδικής πολιτικής θα πρέπει να απαντά στην ερώτηση «που θέλουμε να φτάσουμε; Τι θέλουμε να πετύχουμε ως κλάδος;» Έχει να κάνει καθαρά με τη θέλησή μας, με το τι θέλουμε. Για να μπορεί όμως να είναι ζωογονητικός, για να μπορεί να εμπνέει ενθουσιασμό και δέσμευση πρέπει να είναι σαφής και αξιόλογος.

Εμείς προτείνουμε τον παρακάτω:
      Να μεταμορφώσουμε-αναπλάσουμε τη χώρα και να αποτελέσουμε ένα παράδειγμα 
α) στον τομέα της αειφορικής καινοτόμου κατασκευής, 
β) στην ουσιαστική και αισθητική ανάταξη του περιβάλλοντος-αναγέννησή του, 
γ) στον τομέα της εξοικονόμησης ενέργειας, 
δ) στην ανάπλαση και μεταμόρφωση των πόλεων και των κτηρίων, στη μετατροπή των άστεων σε πόλεις, 
ε) στον τομέα της εξοικονόμησης ενέργειας, 
στ) στον τομέα της κοινωνικής συμμετοχής και συνεργασίας, 
ζ) στον οικονομικό τομέα, διαμορφώνοντας έναν εξαιρετικά δυναμικό, παραγωγικό και εξωστρεφή κλάδο.

Πρόταση για το όραμα
       
Το όραμα θα πρέπει είναι λιτό και να εμπνέει. Μέσα σε μία πρόταση πρέπει να εμπεριέχει το σκοπό, να διαμορφώνει μια εικόνα για το μέλλον και να περιέχει σαφείς αξίες5 και να είναι εύληπτο για όλο τον τεχνικό κόσμο.
       Παράλληλα το όραμα θα πρέπει να τονίζεται και να επαναλαμβάνεται διαρκώς ώστε να γίνει κτήμα όλων. Προτείνουμε τα εξής: «Να γίνουμε ένα παγκόσμιο πρότυπο καινοτομίας και ποιότητας» ή «Μεταμορφώνουμε τη χώρα μας, αλλάζουμε τον πλανήτη»

Πώς επιτυγχάνεται ο στόχος μιας τέτοιας κλαδικής πολιτικής;
       
Για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου απαιτείται ένα σχέδιο υλοποίησης. Αυτό το σχέδιο θα πρέπει να είναι συνεπές σε κάθε του βήμα με το Σκοπό και όλη η διαχείριση των επιμέρους ζητημάτων θα πρέπει να έχουν ως άξονα αναφοράς για την επίλυσή τους αυτόν το Σκοπό. 
      Τα πρώτα βήματα του Σχεδίου αυτού θα μπορούσαν να είναι τα εξής:

Α) Θεαματική αύξηση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων και της ανταγωνιστικότητάς τους μέσα από:

1) τη διαρκή και μόνιμη δια βίου τεχνική κατάρτιση και εκπαίδευση του τεχνικού κόσμου και των παραγωγών δομικών υλικών με σεμινάρια, επιστημονικές ημερίδες και κινήσεις προς τον καταναλωτή ώστε να μάθει και να μπορεί να αναγνωρίζει την ποιότητα αλλά και να την απαιτεί

2) την ολοκλήρωση των εθνικών προδιαγραφών

3) την ολοκλήρωση των επαγγελματικών περιγραμμάτων που σχετίζονται με τον κλάδο

4) τη θεαματική βελτίωση της παρεχόμενης επαγγελματικής εκπαίδευσης στον κλάδο, σε επίπεδο δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης

5) στην εποπτεία της αγοράς

6) στην επιμόρφωση των δημοσίων τεχνικών υπηρεσιών  αλλά και των μελετητικών γραφείων.

Β) Έναρξη συνεργασιών και συνεργιών:

1) με τα αρμόδια υπουργεία. Η πρόταση για κοινή συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής των παραγωγών δομικών υλικών και του ΤΕΕ, με εκπροσώπους του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας βρίσκεται ακριβώς σε αυτή τη γραμμή

2) με την ΚΕΔΚΕ.

3) με  άλλους συλλογικούς επαγγελματικούς φορείς και οργανώσεις. Για παράδειγμα με την Ένωση Ξενοδόχων Ελλάδος ή με το ΣΕΒ ή με την Ένωση Τραπεζών

4) με ΜΚΟ που εστιάζουν τη δράση τους ή μέρος αυτής με τα ζητήματα των πόλεων

5) με την επιτροπή περιβάλλοντος της Βουλής κλπ

6) με τις πολυτεχνικές σχολές και τα πανεπιστήμια της χώρας

7) με ξένα τεχνικά επιμελητήρια ή οργανώσεις, επιχειρηματίες, πανεπιστήμια, Δήμους κλπ

Γ) Έναρξη μιας διετούς συντονισμένης και εστιασμένης προσπάθειας γύρω από το ζήτημα ανάπλασης των ελληνικών πόλεων και του κτηρίου. 
        
Αυτό θα πρέπει να είναι έργο μιας συγκεκριμένης επιτροπής από το ΤΕΕ, εκπροσώπους των αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων αλλά και εκπροσώπους ΜΚΟ και της ΚΕΔΚΕ που θα επεξεργαστούν, διαμορφώσουν και σχεδιάσουν τη νέα ελληνική πόλη και το πώς αυτό θα μπορέσει να επιτευχθεί. 
         Η επιτροπή κατά την άποψή μας θα πρέπει να συνεδριάζει σε εβδομαδιαία βάση.
       Παράλληλα κάθε τόσο η επιτροπή αυτή θα διοργανώνει ημερίδες που θα κοινοποιεί τον απολογισμό της δίνοντας τη δυνατότητα και στους ενδιαφερόμενους πολίτες να συμβάλουν δημιουργικά στο έργο της.

        Στόχος αυτής της επιτροπής θα πρέπει να είναι η ανάπλαση των ελληνικών πόλεων με διατήρηση ή ενίσχυση της ταυτότητάς τους αλλά και τη δημιουργία της νέας πόλης και του νέου κτηρίου και τη χρήση καινοτόμων προϊόντων δόμησης που θα εξασφαλίζουν την ενεργειακή θωράκιση των κτηρίων αλλά και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της πόλης. Παράλληλα όλος ο σχεδιασμός θα πρέπει να γίνεται πάνω στη βάση της πόλης ως κοινωνία ανθρώπων που αυξάνει την κοινωνική συμμετοχή και βελτιώνει την ποιότητά της και όχι ως άστυ αναγκαστικής συγκατοίκησης. Η ποιότητα ζωής βέβαια σημαίνει και την αύξηση του πρασίνου κάτι το οποίο μπορεί να γίνει σταδιακά με ήπιους αρχικά τρόπους επέμβασης και (πράσινα δώματα και τοίχους) αλλά οι οποίοι τρόποι πρέπει να έχουν τέτοιες προδιαγραφές που θα εμποδίσουν την εμφάνιση προβλημάτων στους ιδιοκτήτες των ακινήτων που θα εφαρμοστούν, καθιστώντας αντιδημοφιλείς τέτοιες επεμβάσεις.

        Επίσης με την κοινοποίηση στο Διαδίκτυο της πορείας των εργασιών της θα παρέχεται πάλι η δυνατότητα προτάσεων ή και σχολίων στους ενδιαφερόμενους πολίτες, αυξάνοντας την κοινωνική συμμετοχή.
        Η επιτροπή θα πρέπει να συνεργάζεται στενά και με το ΥΠΕΚΑ ώστε να αποκτήσει υλοποιησιμότητα η δράση της.

Smog in Athens - Σόλων ΜΚΟΔ) Σύνταξη πολιτικών χρηματοδότησης των ερευνών και των προγραμμάτων ανάπλασης των ελληνικών πόλεων
        
Αυτό είναι και το πλέον δύσκολο σημείο, καθώς η οικονομική κρίση είναι τέτοιου μεγέθους που δε δημιουργεί όρεξη για επενδύσεις ακόμη και μικρού μεγέθους σε κανέναν ιδιώτη ή κρατικό φορέα.
        Αλλά επειδή τίποτα δεν είναι αδύνατο, θεωρούμε ότι μπορούν μέσα από συγκεκριμένες προσπάθειες να βρεθούν χρήματα που να υλοποιήσουν το σύνολο μιας κλαδικής πολιτικής. 

         Τα χρήματα αυτά μπορούν να βρεθούν: 
α) από ιδιώτες, 
β) από τράπεζες,
γ) από το κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση ή την Ευρωπαϊκή Ένωση, 
δ) από εταιρικές χορηγίες και συνεργασίες, 
ε) από κοινωνική προσφορά σε εργασία κλπ.

       Μην ξεχνάμε ότι η ανάπλαση ενός αστικού χώρου γεννά μια υπεραξία μέσα από την αξιοποίηση των περιοχών και των ακινήτων, αλλά και μέσα από τον τουρισμό και τις εξωτερικές οικονομικές επιδράσεις. 

        Μία τέτοια πρωτοβουλία που θα συνδυάζεται (εκτός από τις αισθητικές και ενεργειακές παρεμβάσεις στις πόλεις και τα κτήρια) και με περιβαλλοντικές και πολιτισμικές πολιτικές και αναβαθμίσεις θα δημιουργήσει ένα παγκόσμιο ενδιαφέρον και θα αυξήσει τις πιθανότητες να βρεθούν χρηματοδοτήσεις.

Ε) Ίδρυση ειδικής επιστημονικής βιβλιοθήκης πάνω στα ζητήματα ανάπλασης πόλεων, οικισμών και κτηρίων, στην ανάταξη περιβαλλοντικά καταπονημένων περιοχών, καθώς και στη βιοκλιματική κατοικία.
       Ουσιαστικά μιλάμε για την εύκολη πρόσβαση σε πληροφορία γύρω από τα ζητήματα που θα εστιάσει το έργο της η επιτροπή που αναφέραμε.
        Παράλληλα η ηλεκτρονική αυτή βιβλιοθήκη θα μπορούσε να παίξει και το ρόλο μιας ηλεκτρονικής τράπεζας ιδεών.

ΣΤ) Παροχή της δυνατότητας σε πολλές επιχειρήσεις και βιομηχανίες ειδικά σε βιομηχανικές περιοχές να συμπράξουν για την τοποθέτηση ΑΠΕ σε κοντινές περιοχές που θα εξυπηρετούν τις επιχειρήσεις αυτές και θα ρίχνουν το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος, χωρίς παράλληλα να επιβαρύνουν το περιβάλλον.
       
Θα μπορούσε μάλιστα ο ΣΕΒ σε συνεργασία με το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο και την ΚΕΔΚΕ ή τις Τοπικές Νομαρχίες, να παίξει ένα σημαντικό ρόλο από τη μία συντονίζοντας το έργο αυτό και από την άλλη συγκεντρώνοντας οικονομικές προσφορές προς τα μέλη τους, εξασφαλίζοντας (λόγω των μεγάλων δυνατοτήτων παραγγελιών) μεγάλες εκπτώσεις, τόσο σε αγορά εξοπλισμού όσο και σε εφαρμογή.
       Η πτώση της τιμής του ρεύματος θα έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο στην ανταγωνιστικότητα της τιμής των προϊόντων, από τις βιομηχανικές και βιοτεχνικές αυτές επιχειρήσεις.

Ζ)  Έναρξη των ενεργειακών επιθεωρήσεων και βαθμονόμηση των κτηρίων με βάση την ενεργειακή τους απόδοση.
       
Το μέτρο αυτό θα δώσει άμεσα πνοή σε αρκετές επιχειρήσεις του κλάδου και θα έχει οικονομικό αποτέλεσμα τόσο λόγω της εξοικονόμησης ενέργειας όσο και λόγω της ανάπλασης των ακινήτων που συνήθως επιτυγχάνεται μέσω τέτοιων ενεργειών (πχ με τη μόνωση των εξωτερικών τοίχων).

Η) Αναβάθμιση των επαγγελματικών συλλογικών φορέων ως προς το επιστημονικό τους έργο και συνεργασία με τους υπόλοι%

Σχετικά άρθρα

Καλάθι Αγορών

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία σας στον ιστότοπό μας. Με την περιήγηση σε αυτόν τον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies από εμάς.