Ο χρόνος ο αγέραστος
σκυφτός από τα βάρη του κόσμου περπατάει
και χάνεται στου μέλλοντος τις ομίχλες,
μα αφήνει πίσω του θεριά,
αυτά που γέννησε η ανθρώπινη καρδιά
στα πάθη βουτηγμένη.
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 3ης εβδομάδας του Οκτωβρίου)
Ολοκληρωτισμός του χρήματος
«Το χρήμα μιλάει στην αμερικανική πολιτική, και αυτό που λέει τελευταία το χρήμα της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας είναι ότι θα τιμωρήσει όποιον πολιτικό τολμάει να ασκεί κριτική στη συμπεριφορά της βιομηχανίας, όσο ήπια και αν είναι η κριτική – όπως φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο τα λεφτά της Γουόλ Στριτ έχουν εγκαταλείψει τώρα τον πρόεδρο Ομπάμα υπέρ του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου για την προεδρία Μιτ Ρόμνεϊ. Και αυτό εξηγεί το σοκ της βιομηχανίας με τα πρόσφατα γεγονότα.
Το πρόσφατο γεγονός της βασανιστικής εκτέλεσης του Καντάφι πρέπει να μας βάλει σε σκέψη για την ποιότητα της δυτικής δημοκρατίας.
Δεν θα μας απασχολήσει καθόλου το αν ο Καντάφι άξιζε ή όχι αυτόν τον θάνατο, αλλά θα σταθούμε στην απονομή της δικαιοσύνης, δηλαδή πώς πρέπει να γίνεται, για να είμαστε άξιοι του τίτλου της δημοκρατίας.
Οι κρίσεις δεν ξεπερνιούνται με τις οργίλες ή παθητικές αντιδράσεις, αλλά με ορθή αντίληψη της πραγματικότητας και με μόνο κριτή την αλήθεια και τις θεμελιώδεις αρχές της ζωής. Πιστεύουμε ότι αυτές οι αρχές για την εποχή μας είναι οι Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφοσύνη που ως τρίπτυχο αλληλοσυμπληρούμενων ιδεών μπορεί να στηρίξει τόσο έναν καλύτερο κόσμο όσο και τη δημοκρατία και την εθνική ακεραιότητα, εφόσον βέβαια αυτές δεν χρησιμοποιούνται για να συγκαλύψουν αλαζονεία και επιθετικότητα.
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 3ης εβδομάδας του Σεπτεμβρίου)
Αναδυόμενος θρησκευτικός ολοκληρωτισμός
«Από τους οκτώ διεκδικητές του ρεπουµπλικανικού χρίσµατος, οι τρεις _ ο τεξανός κυβερνήτης Ρικ Πέρι, η βουλευτής της Μινεσότα Μισέλ Μπάκµαν και ο βουλευτής του Τέξας Ρον Πολ _ έχουν συνδεθεί µε ένα περιθωριακό φονταµενταλιστικό κίνηµα της χριστιανικής ∆εξιάς, γνωστό µε τον νεολογισµό «dominionism» (κυριαρχισµός). Τι αξιώνουν; Την επιβολή ενός είδους χριστιανικού εθνικισµού στις Ηνωµένες Πολιτείες, µε τις βιβλικές διδαχές να διαποτίζουν όλες τις εκφάνσεις της δηµόσιας ζωής _ τις επιχειρήσεις, την κυβέρνηση, τα µέσα ενηµέρωσης, τις τέχνες, την εκπαίδευση και την οικογένεια.
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 1ης εβδομάδας του Σεπτεμβρίου)
Περί παρακμής της Δύσης
«ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα αμφισβητούν ότι ο κόσμος παρασύρεται και πάλι, χωρίς πηδάλιο και κυβερνήτη, προς τον πάτο. Η δημόσια συζήτηση, πριν από το καλοκαίρι, για το αν αντιμετωπίζουμε μια «καινούρια φυσιολογική κατάσταση» βραδύτερης ανάπτυξης, έφτασε σε συμπέρασμα: όχι, τίποτα πλέον δεν μοιάζει φυσιολογικό. Το να τα βγάζουμε πέρα με ημίμετρα οδηγεί σε αποτυχία.
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και τη διαπλοκή ορισμένων από αυτές με πολιτικά πρόσωπα σε παράνομες πράξεις.
Το πεδίο των ΜΚΟ είναι πολύ σοβαρό
Η ανθρώπινη ζωή έχει τόσο αλωθεί από την αδράνεια και τον φόβο του θανάτου και όλα τα παρακλάδια του, που πραγματικά δεν θα μπορούσε κανείς βάσιμα να ισχυριστεί ότι η έκφραση του ανθρώπου είναι θετική και δημιουργική, ακόμη και στις πλέον φαινομενικά ενεργητικές συμπεριφορές του
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 2ης εβδομάδας του Αυγούστου)
Το περιβάλλον είναι πάντα εδώ
«Η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών θα αυξήσει ιδιαίτερα τους κινδύνους από την απορρόφηση όζοντος από τη χλωρίδα τα αμέσως επόμενα χρόνια, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Γκέτεμποργκ της Σουηδίας.
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 1ης εβδομάδας του Αυγούστου)
Ανεργία ως μορφή βίας
«Η βία δεν έχει περιεχόμενο κατ’ ανάγκην σωματικό, αλλά ασκείται κατά κόρον ως ψυχολογική βία, καθώς και ως βία επί του σώματος χωρίς όπλα ή σωματική σύγκρουση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ανθρώπου είναι συνυφασμένο με την κοινωνική του συγκρότηση. Παρά τις θεωρίες που έχουν διατυπωθεί και τις βίαιες επαναστάσεις, η παραχώρηση της ελευθερίας με αντάλλαγμα την ασφάλεια στη βάση της ισότητας παραμένει, ακόμα, ένα ιδεατό
Το ότι το περιβάλλον υποβάλλει τους δικούς του όρους για την βιωσιμότητα και την συμβιωτικότητα της ανθρωπότητας είναι αυτονόητο.
Στον βαθμό που αντιδρούμε στους όρους που μας επιβάλλει το περιβάλλον ως μια λογική κοινωνία και στο βαθμό που αναπτύσσουμε μια κοινωνική βούληση, χρειαζόμαστε ένα οικολογικό συμβόλαιο ρύθμισης των πολιτικών και των οικονομιών.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
