ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΤΣΕ (του Γιάννη Ζήση)

leo tolstoy - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

leo tolstoy - Σόλων ΜΚΟΊσως το μεγαλύτερο πρόβλημα με την αντιμετώπιση του Νίτσε και της Νιτσεϊκής ολοκληρωτικής έκφρασης της σκέψης, γιατί δεν πρόκειται για πραγματική αντιμετώπιση της Νιτσεϊκής σκέψης, βρίσκεται στο ότι υπάρχει μια εγγενής αδυναμία να δει κανείς παρατεταμένα και συνεχόμενα το κακό και να καταγράψει την αναγκαιότητα της αντιπαράθεσης απέναντι του. 

         Αυτή η εγγενής αδυναμία παρατεταμένης όρασης του κακού, έχει  ως αποτέλεσμα τον εκφυλισμό της ανάγνωσης του Νιτσεικού ολοκληρωτικού τρόπου σκέψης  με την εκμαίευση σημείων συγκατάβασης, άλλοτε ψυχολογικών και άλλοτε διανοητικών μέσα από τις λίγες επιτηδευμένες νύξεις συμφωνίας – συμπόρευσης, καθ’ ολοκληρίαν παραπλανητικές, ως προς τα επίκεντρα της σκέψης αυτής, τα οποία από την άλλη είναι σαφέστατα!

       Επίσης, εδώ αποκαλύπτεται ένα εγγενές στοιχείο και μια εγγενής θεμελιώδης αδυναμία των διανοουμένων, η οποία έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει η παραδειγματικότητα και η βιωματικότητα. Για αυτό, για παράδειγμα, ο μόνος ίσως που τόσο ολοκληρωμένα και αξιολογικά προσέγγισε το θέμα του Νίτσε ήταν ο Τολστόι. 

       Ο Τολστόι όμως πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι ένας άνθρωπος που έκανε πλήρη υπαρξιακή διακύβευση στην ζωή του, ολοκληρώνοντας τον κύκλο ζωής των ιδεών του, στην  αποαστικοποίηση της ζωής, στην έξοδο από αυτό το διακοσμητικό συστημικό  περιβάλλον προς αυτό της εσωτερικής, της ψυχικής αξίας. Ήταν η πρωτογενής προσφυγή του στην ψυχική αυθεντικότητα αυτό που του έδινε αυτή την διακριτικότητα. Μια διακριτικότητα που ήταν επαρκής για να την εφαρμόσει στον ίδιον και στην καθημερινότητα της ζωής διάγοντας έναν παραδειγματικό βίο, ολοκληρωμένα, έξω βέβαια, και σε σύγκρουση με το σύστημα. 

         Μια τέτοια παραδειγματική βιωματικότητα εκφράστηκε από τον Τολστόι στον τρόπο της ζωής του.  Αυτή η βιωματικότητα της σκέψης του τον οδήγησε να αντιληφθεί απορριπτικά την Νιτσεική σκέψη. Βέβαια, εδώ υπάρχουν οι αντιφάσεις, και το ερώτημα είναι γιατί δεν συνέβη το ίδιο με τον Σβάιτσερ και τον Ρούντολφ Στάινερ, απέναντι στον Νίτσε όταν οι δυο του ανάλωναν τον βίο τους στο Λαμπαρενε και το Goetheanum (Γκαίτε-άνουμ) όπως ο Τολστόι στο Γιάσναγια Πολιάνα.

      Φαίνεται πάντως ότι ο Τολστόι ήταν καταλυτικά βιωματικός στη ζωή του, ολοκληρωμένα και απελευθερωτικά για τις πρωτογενείς αξίες. Δεν είχε διαπραγμάτευση.            

        Όμοια αποκαλυπτικός απέναντι στον Νίτσε αλλά στο δημιουργικό αντίποδα του Τολστόι στάθηκε ο Ράσσελ μέσα από την κριτική και δημιουργική σαφήνεια της αντίληψής του, ως άνθρωπος νοητικά συγκροτημένος και  ως φιλόσοφος του Λόγου.

10 Μαρτίου 2009

Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Μέλος της γραμματείας της ΜΚΟ Σόλων

Σχετικά άρθρα