Είναι ανάγκη να δούμε τη διαφορετικότητα των ιστορικών περιόδων ανάμεσα στο κραχ του ΄29 και στο παρ’ ολίγον κραχ της σημερινής οικονομίας. Πράγματι με νευραλγικό άξονα την κίνηση του σχεδίου Πόλσον και την πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση του Ντέιβιντ Μπράουν, αναπτύσσεται μια μεταστροφή του κλίματος. Αυτή όμως η μεταστροφή προέρχεται από το δημόσιο, το κράτος και τις επιδοτήσεις του και οπωσδήποτε προέρχεται από τα χρήματα των φορολογούμενων. Συνδέεται με μια στέρηση πόρων από τους βαθύτερους και μακροχρόνιας απόδοσης τομείς, όπως είναι οι τομείς της παιδείας, της υγείας, του περιβάλλοντος και των δημόσιων πολιτικών της κοινωνικής ασφάλειας και των συντάξεων. Καλούμαστε λοιπόν να εκτιμήσουμε τις μακροχρόνιες επιπτώσεις που θα έχει τόσο το σχέδιο Πόλσον, όσο και το συντονιστικό,το οικουμενικό και το Ευρωπαϊκό σχέδιο, που έχει αρκετές επιδράσεις, κυρίως από τον Ντέιβιντ Μπράουν και στο ελεγκτικό μέρος από τον Σαρκοζί.
|
Ι. Τρείς κίνδυνοι από την πιθανή αναβολή μιας πραγματικής λύσης Είναι σαφές ότι στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας θα υπάρξουν διαρθρωτικές συνέπειες, τις οποίες η δημοσιογραφική και κριτική προσέγγιση με την πικρόχολη διαίσθησή της μπορεί να τις αντιληφθεί, επειδή κάπου υπάρχει η ανάγκη και η ηδονή της αποδόμησης των ειδώλων, μέσα σε αυτούς βέβαια που δεν βιώνουν την δραματικότητα της απώλειας των χρημάτων σ’ αυτή την κρίση. Πέραν αυτού, υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα που συνδέονται με την μακροχρόνια πλέον ελλειμματικότητα της πολιτικής να διαχειριστεί δίκαια τα ζητήματα των μισθών, των συντάξεων, των εισοδημάτων και των παροχών. Ένα άλλο θέμα που προκύπτει από την κρίση αυτή είναι αυτό της προσέγγισης των εννοιών της μεγέθυνσης της οικονομίας, της κατανάλωσης και της ζήτησης, από τελείως διαφορετική οπτική γωνία. Δεν μπορεί να προσδοκούμε καλή οικονομική κατάσταση στη βάση της μεγέθυνσης της ζήτησης, της κατανάλωσης και του οικονομικού προϊόντος. Α. Αυτό κατά πρώτον γιατί πρέπει κάποια στιγμή να δούμε το θέμα του περιβάλλοντος και το θέμα σε τελική ανάλυση ενός άλλου τρόπου ζωής και μιας άλλης οικονομίας. Αυτό, ως προς την έννοια της παραγωγής, δεν έχει προσεγγιστεί ούτε από την σοσιαλιστική θεωρία. Έχει προσεγγιστεί σε σχέση με τα θέματα της ζήτησης. Όπου σχεδιαζόταν και υπαγορευόταν ή κατευθυνόταν η ζήτηση αυτή. Ναι μεν πρέπει ν’ αναπτυχθούν πολιτικές ζήτησης αλλά αυτές πρέπει να είναι ελεύθερες, από τον κρατικό ή τον ιδιωτικό ολοκληρωτισμό, όπως πχ αυτόν που εκφράζεται μέσα από την κοινωνία του θεάματος και της διαφήμισης. Πρέπει να βασίζεται σε μια διαδικασία αυτοσυνειδησίας των ανθρώπων και των κοινωνιών και σε διαφορετικά από τα σημερινά πρότυπα ζωής και σχέσης. Αυτά, δεν αντιμετωπίζονται και αυτά μπορεί όντως να διαμορφώνουν όρους κρίσης όμως μόνο μακροχρόνια. ΙΙ.Προς ένα μακροχρόνιο, κοινωνικά δίκαιο και περιβαλλοντικά υπεύθυνο ανασχεδιασμό Το χρηματιστήριο πάντως δε σκέφτεται. Η χρηματιστηριακή οικονομία δεν έχει το χρόνο και τη λογική της μακροχρόνιας προοπτικής. Δε συλλαμβάνει τα θεμελιώδη της οικονομίας. Γι’ αυτό πρέπει να τραβήξουμε για λίγο την προσοχή μακριά από τη βραχυχρόνια λήψη μέτρων και να δούμε ποια μακροχρόνια μέτρα χρειάζονται για την πραγματική εξυγίανση της οικονομίας. Τον παλμό για τα μακροχρόνια μέτρα δυστυχώς δεν τον προσφέρουν οι άνοδοι ή οι πτώσεις των χρηματιστηριακών δεικτών, ούτε το η δημοσιογραφική θρηνωδία ή διθυραμβολογία. Θα τον προσφέρει ο οραματισμός μιας δίκαιης οικονομίας, μιας επιστημονικής τεκμηρίωσης, μιας καθαρής πολιτικής βούλησης με διαδικασίες ενός ώριμου διαλόγου διεξοδικότητας στην προσέγγιση των βημάτων, με επαναχάραξη και αναστοχασμό στην προοπτική, τη δυνατότητα και τις ανάγκες που αναδύονται. Πρέπει εδώ να επαινέσουμε τη διαδοχικότητα και τη συνέχεια (για την ώρα) με την οποία προσεγγίζει το ζήτημα της κρίσης από τους πολιτικούς κύρια, ο Γκόρντον Μπράουν και ο Σαρκοζί. Ζητάνε ένα νέο Μπρέντον Γουντς μετά και απ’ αυτή τη δέσμη άμεσων μέτρων. Σ’ αυτό το νέο Μπρέντον Γουντς πρέπει να συμπεριληφθούν πολιτικές που παλιότερα θα θεωρούντο «χαμηλές πολιτικές» όπως οι πολιτικές του περιβάλλοντος. Σ’ αυτό το νέο Μπρέντον Γουντς πρέπει να μπουν παράλληλα πολιτικές νέων πόρων κοινωνικής δικαιοσύνης, μερισμού της πολιτισμικής ανάπτυξης. Πολιτικές νέων πόρων που θ’ αναδείξουν τελικά την προοπτική για ένα πνευματικό ιστό στην οικονομία, στην οικονομική ζωή, στον οικονομικό βίο και θα δώσουν νέες προοπτικές, αμβλύνοντας την ανταγωνιστικότητα που τώρα πιέζεται από την ανταγωνιστικότητα του εργατικού κόστους. Θα απελευθερώσουν τον άνθρωπο προς μια νέα πορεία ελεύθερου χρόνου και ποιότητας ζωής τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες κοινωνίες όπου η κουλτούρα των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν θα αμφισβητείται ούτε από φονταμεταλισμούς ούτε από λογικές συμπίεσης του εργατικού κόστους ή παραβατικών και εγκληματικών οικονομικών δραστηριοτήτων που παρασιτούν ή κυριαρχούν, όπως συμβαίνει σε χώρες του τρίτου κόσμου. Πρέπει να είναι πολιτικές που θα σταθούν πάνω από αυτή τη ληστρικότητα των πνευματικών δικαιωμάτων και των πατεντών, θα σταθούν πάνω από την οικονομική και περιβαλλοντική διακινδύνευση και θα αναδείξουν μια ελευθερία του ανθρώπου από την άμεση οικονομική αξία, προς τις πιο μακροχρόνιες και ολιστικές αξίες, τις αξίες της ζωής. Καλό θα είναι να ευχόμαστε και να σταθούμε θετικά, συμπαραστατικά και συμμετοχικά στην ανάγκη ενός ολοκληρωμένου αυτή τη φορά νέου Μπρέντον Γουντς τουλάχιστον για τις επόμενες 2-3 δεκαετίες για την ανθρωπότητα και το βιώσιμο πλανήτη μας. Το νέο Μπρέντον Γουντς πρέπει να είναι για την πραγματική οικονομία και για την πραγματική κοινωνία τελικά. ΙΙΙ. Η προετοιμασία για ένα νέο Μπρέντον Γουντς. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι όντως ζητήματα που αφορούν την αγορά, λογικά ζητήματα δεν μπορούν να περιοριστούν υπερβολικά. Από την άλλη μεριά πρέπει να πούμε ότι ο σαρκαστικός, σκληρός, άτεγκτος δογματισμός του Νεοφιλελευθερισμού δεν έχει πια καμία θέση, ούτε στην επιστημονική σκέψη , ούτε στη πολιτική συζήτηση. Αυτή η πικρόχολη ολετηριακή προσέγγιση στην ερμηνεία και την πολιτική των εξελίξεων έχει αυτοδιαψευστεί επαρκώς. Ωστόσο πρέπει να προσέξουμε, μήπως δημιουργήσουμε τελικά μια Κεϋνσιανή Οργάνωση του Νεοφιλελευθερισμού. Επίσης πρέπει να προσέξουμε να προστατευθούμε από μία στρέβλωση του Κεϋνσιανισμού, αν και πρέπει να πούμε ότι δεν πρέπει να γίνει υπερβολική κατάχρηση του ονόματος του Κέυνς. Θα έλεγε κανείς ότι αυτό που περισσότερο πρέπει να δούμε είναι πολιτικές ενός νέου Νιου Ντιλ, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων δηλαδή πολιτικές που δεν στοιχίζονται ακριβώς στη λογική ενός δόγματος αλλά στον πραγματιστικό προσανατολισμό της πολιτικής για την αντιμετώπιση των αναγκών και των προβλημάτων. Ένα λοιπόν νέο Μπρέντον Γουντς πρέπει να προπαρασκευαστεί ολοκληρωμένα, ελεύθερα από την αντιδικία και από την λογική επικράτηση δογματικών προσεγγίσεων και επιστημονικοφανών θεωριών, ελεύθερα από ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, διατηρώντας τον προσανατολισμό για μια δίκαιη λύση για τους ανθρώπους και για την αντιμετώπιση των αναγκών τους, δίκαιη και για την αξιοποίηση των φυσικών πόρων που σημαίνει και αειφορική. Το νέο Μπρέντον Γουντς πρέπει να προπαρασκευαστεί και με θεματικό, τομεακό διάλογο για πληθώρα εκκρεμών ζωτικών ζητημάτων. Για παράδειγμα των ζητημάτων του περιβάλλοντος, της φτώχειας, των υπερβολών του καπιταλισμού, της βιομηχανικής ανάπτυξης, των χρηματιστηρίων ή άλλων τομέων και λογικών όπως των ληστρικών εφαρμογών των πατεντών και των πολιτικών υψηλού ρίσκου. Επίσης για τα ζητήματα που αφορούν την ειρηνική κουλτούρα της οικονομίας, των διακρατικών και διεθνών σχέσεων, της δικαιοσύνης στην αξιοποίηση και στη βιωσιμότητα των φυσικών πόρων και αγαθών – όπως πχ για το νερό. Πρέπει να ξανασχεδιάσουμε δηλαδή ολοκληρωμένα, να συγκεντρωθούν προτάσεις, να υπάρξουν ομάδες επεξεργασίας των προτάσεων αυτών, να γίνουν τοπικά, περιφερειακά και οικουμενικά forums εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος, με μια ατζέντα που θα είναι παράλληλη και ανοιχτή τόσο στο επίπεδο των κρατών όσο και στο επίπεδο των λαών και των πολιτών της γης. Παράλληλα πρέπει να αναζητήσουμε, καινοτόμες προσεγγίσεις για τους πόρους, συστήματα που χρειάζονται κάλυψη και που δεν τα έχει αντιμετωπίσει ή μας έχει αποπροσανατολίσει στο να τα αντιμετωπίσουμε η ίδια η αγορά σαν βαθιές ανάγκες, σα στοιχεία εξανθρωπισμού και εκπολιτισμού ξανά της ζωής μας και των εξελίξεων. Πρέπει να προσδιορίσουμε συγκεκριμένα αυτά τα ζητήματα, και να υπάρξει μία πολιτισμική ατζέντα όχι μόνο για την οικονομία αλλά για το συνολικό όραμα της ζωής και του πολιτισμού. Αναφερόμαστε στο ζήτημα του Περιβάλλοντος και της Κοινωνικής Συνοχής, της άρσης του οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού, της ανάπτυξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ευκαιριών, της συμφιλίωσης της επιχειρηματικότητας με τον ανθρωπισμό. Έναν ανθρωπισμό όμως χωρίς επένδυση θεατρικής πανουργίας ώστε να εμψυχώνει % Σχετικά άρθρα
31
Ιαν
ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Goran Despotovski
Original Title: SELECTION - The theme, Social, Installation 2013
(Μέρος 3 του άρθρου Το Νόημα της Πατρίδας)
Σ...
23
Ιούν
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
1ο Μέρος: Η υποβάθμιση της ανθρωπιστικής παιδείας (Διαβάστε το 2ο μέρος : "Η οικονομική ανάπτυξη δεν ευνοεί την δημοκρατία" )
Παρατηρώ...
02
Ιούν
Η «ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ» (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Χρησιμοποιώντας αυτόν τον όρο, «μεγάλη ανατροπή», ήθελα να περιγράψω τη σημερινή παγκόσμια κατάσταση και το πώς αισθάνονται οι περισσότ...
15
Μαρ
Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)Η απληστία έχει δραματικές συνέπειες, όταν λειτουργεί στις διεθνείς σχέσεις, γιατί επηρεάζει όλον τον κόσμο και όχι μόνον την προσωπική ζωή κάποιου. Για την απληστία ο άλλος είναι πάντοτε ένας περιορισμός, ένα όριο. Αυτή είναι μία ψυχολογική παρέκκλιση, που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και να μη θεωρούμε τόσο εύκολα ότι το συμφέρον διατηρεί πάντοτε τη λογική του 
21
Ιαν
ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)Στο θέμα αυτό ο συγγραφέας του βιβλίου “Η Μεγάλη Επανεκκίνηση”, Κλάους Σβαμπ, γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνα ασαφής, γιατί το πεδίο, στο οποίο θα εφαρμοστούν όσα προτείνει για την προστασία του κλίματος και του περιβάλλοντος 
11
Ιαν
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜMΑΤΩΝ (του Justin McGuirk)Η αντίθεση μεταξύ «φύσης» και «πολιτισμού» είναι προβληματική για πολλούς λόγους, αλλά υπάρχει ένας που σπάνια συζητάμε. Ο δυϊσμός «φύση εναντίον πολιτισμού» αφήνει έξω έναν ολόκληρο τομέα που δεν ανήκει σωστά σε κανένα από τα δύο: τον κόσμο των απορριμμάτων. 
16
Νοέ
“Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ” (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)Η παραπάνω φράση έχει μία αναμφισβήτητη αξία και θα έλεγα ότι την γνωρίζουν όλοι όσοι σκέπτονται για τα κοινωνικά πράγματα. Όμως είναι τόσο απλό το νόημά της; Μήπως στην απλότητά του μπορεί να καταντήσει ένα εργαλείο καταπίεσης και παραλογισμού; Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η απλότητα δεν είναι αυτό που είναι ευκολονόητο. 
13
Αυγ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΟΡΙΣΜΩΝ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)Για να εξηγήσω τι εννοώ με τον τίτλο του άρθρου, παραθέτω ορισμένους ορισμούς για το τι είναι η πολιτική. 
05
Ιούλ
ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)Αυτές οι σκέψεις δεν βασίζονται σε ιδιαίτερες γνώσεις για την τεχνητή νοημοσύνη, αλλά προσπαθούν να αγγίξουν κάποιες πτυχές ψυχολογικού και ίσως φιλοσοφικού χαρακτήρα που αφορούν την ανθρώπινη νοημοσύνη. 
29
Απρ
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η αλληλεγγύη έγινε ένα από τα θεμελιώδη σημεία του πολιτικού λόγου στη δύση. Φυσικά, στον νου πολλών ανθρώπων αυτό ισχύει, αλλά δεν παύει να είναι μια αόριστη έννοια που αγγίζει μόνον τον συναισθηματικό κόσμο και καθόλου τον κόσμο των εννοιών. 
12
Οκτ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)Αυτό είναι ένα θέμα που θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον, μια και δεν μας απασχόλησε όσο έπρεπε στο παρελθόν. Η φιλοδοξία είναι διάχυτη σε όλους τους τομείς της ζωής και εννοούμε την τάση να επιβάλει κανείς την παρουσία του πάνω στους άλλους, να υπερισχύσει, και όχι την θετική στάση για βελτίωση του εαυτού. 
16
Μάι
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)Η οικογένεια χρησιμοποιήθηκε ως έννοια από τον πολιτικό λόγο συχνά με σκοπό τη χειραγώγηση των ανθρώπων και τον εγκλωβισμό τους σε περιορισμένης υφής ρόλους, είτε για να αποτραπεί η ενασχόλησή τους με τα κοινά, είτε για να προσεγγιστούν συναισθηματικά και να επηρεαστούν πολιτικά.
Σύνδεση
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό; Δημιουργία λογαριασμού |
