(2ο Μέρος του άρθρου “Ισότητα και σκέψεις για το περιεχόμενό της”)
Η ισότητα χωρίς ελευθερία και χωρίς αδελφοσύνη ή, με άλλα λόγια, αληθινή κοινωνικότητα είναι μία διαστρέβλωση και δεν μπορεί παρά να καταντήσει σε φριχτές συλλήψεις κοινωνικής οργάνωσης. Βλέπουμε, λοιπόν, παντού την ανάγκη για καθολική αντίληψη της ζωής και όχι για σκόπιμη ή αφελή επιμεριστική αντιμετώπισή της.
Η ισότητα αφορά την ανθρώπινη προέλευση (που είναι βέβαια άγνωστη) και τον σκοπό της ύπαρξης του ανθρώπου – και δεν εννοούμε τη σωματική προέλευση αλλά την οντολογική. Αυτό σχετίζεται με τη φύση των όντων και ορθά ο Χάιντεγκερ είχε θέσει το φιλοσοφικό ερώτημα γιατί να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτε.
Όλοι μας χρησιμοποιούμε διάφορες τεχνικές ή μηχανισμούς για ν’ ανακουφιστούμε από την εσωτερική ένταση και να προφυλαχθούμε από επώδυνες εμπειρίες. Από τους μηχανισμούς αυτούς μερικοί λειτουργούν συνειδητά, οι πιο πολλοί όμως λειτουργούν ασυνείδητα.
Συμφωνείτε με το επιχείρημα πως το λιγότερο κακό σύστημα είναι η δημοκρατία;
Είναι το καλύτερο σύστημα, όχι το λιγότερο κακό. Η παρακάτω διάσημη έκφραση αποδίδεται στον Μαχάτμα Γκάντι, όταν τον ρώτησαν κάποτε τι σκεφτόταν για τον δυτικό πολιτισμό
Η «Φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας» (εφεξής ΦΘΚ) που καθιέρωσε τον συγγραφέα της ως έναν μεγάλο στοχαστή είναι από τα σημαντικώτερα φιλοσοφικά έργα του εικοστού αιώνα.
Τι χρώμα έχει το κάθε γράμμα του αλφαβήτου; Ποια είναι η υφή μιας συμφωνίας του Μότσαρτ; Τι γεύση μπορεί να έχει το ουράνιο τόξο; Αν για τον πολύ κόσμο οι ερωτήσεις αυτές ακούγονται παράλογες, υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που μπορεί να δώσει απαντήσεις.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
