Η πνιγμένη κραυγή του πόνου της αισθανόμενης ζωής που δόλια δολοφονείται σε εγκαταστάσεις του αίσχους (σφαγεία) μπορεί να μη φτάνει στ’ αυτιά μας, αφήνει όμως πάντα ένα μόνιμο απόηχο που σαν βουητό διαταράσσει την ηθική χειμερία νάρκη και προειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά.
Η εποχή μας αλλά πρώτα και κύρια η διατροφή μας ζητά την επίλυση του βασικού ηθικού ζητήματος: πως είναι δυνατόν ένα αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος να βασίζει τη επιβίωσή του στην τραγωδία της αισθανόμενης ζωής; Πως είναι δυνατόν να έχουμε επιτρέψει να υπάρχει και να διευρύνεται μια γιγαντιαία και συνεχώς εντεινόμενη εκστρατεία λεηλασίας της ζωής των ζώων η οποία ουσιαστικά είναι η μεταμφιεσμένη εκστρατεία ενάντια και στα δικαιώματα των ανθρώπων;
Την Τρίτη 13 Γενάρη 2015 κι ενώ η κοινή γνώμη είχε στραμμένη τη προσοχή της σε ένα ακόμη «τρομοκρατικό χτύπημα», ένα άλλου είδους τρομοκρατικό χτύπημα, ασύγκριτα πιο ύπουλο, μαζικό και καταστροφικό, λάμβανε χώρα: η ΕΕ έδινε το πράσινο φως στις εταιρείες «βιοτεχνολογίας» για την καλλιέργεια των ΓΤΟ στα ευρωπαϊκά εδάφη.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
