ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΚΕΡΔΗ

amazonsystem - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

amazonsystem - Σόλων ΜΚΟΗ επί δεκαετίες καταστροφική αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου από την κυβέρνηση της Βραζιλίας, των υπόλοιπων λατινοαμερικανικών κρατών και των εταιριών που είχαν συμφέροντα στο μεγαλύτερο πνεύμονα του πλανήτη, φαίνεται ότι μακροπρόθεσμα δεν έχει τα οικονομική οφέλη που προσδοκούσαν οι καταστροφείς του.
Οι ρυθμοί αποψίλωσης των δασών του Αμαζονίου που αποτελεί με διαφορά το μεγαλύτερο οικοσύστημα της γης ήταν και παραμένουν τρομακτικοί.

Κάθε χρόνο από το 1970 καίγεται, κόβεται και καταστρέφεται με κάθε δυνατό τρόπο μία έκταση τροπικού δάσους που κυμαίνεται από 13.000 έως και 30,000 τ. χλμ. Ο ετήσιος μέσος όρος αποψίλωσης δηλαδή τα τελευταία 40 χρόνια ισούται με την έκταση χωρών όπως η Σλοβενία ή το Κουβέιτ.

Η αποψίλωση του Αμαζονίου, κατά πολλούς υπεύθυνη για το συνολικό 20% των παγκόσμιων ρύπων διοξειδίου του άνθρακα, θεωρούταν από κυβερνήσεις και εταιρίες εξαιρετικά κερδοφόρα, καθώς οι νέες εκτάσεις μετατρέπονταν σε καλλιέργειες και βιομηχανικούς χώρους.

Τώρα όμως μια μεγάλη έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας, αποδεικνύει ότι η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στον πλανήτη, δεν αποφέρει ούτε βελτίωση της ζωής των ντόπιων πληθυσμών, αλλά ούτε και τα μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη, στο όνομα των οποίων τεράστιες εκτάσεις χλωρίδας και πανίδας καταστρέφονται συνεχώς.  

Η έρευνα την οποία διεξήγαγαν επιστήμονες από τη Βραζιλία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία και τη Βρετανία  εξέτασε συνολικά 286 δήμους και κοινότητες στην περιοχή του Αμαζονίου σε περιοχές με διαφορετικό βαθμό αποψίλωσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν, η αποψίλωση επιφέρει μια πρόσκαιρη αύξηση των εισοδημάτων, του επιπέδου ζωής και του προσδόκιμου μέσου όρου ζωής.

Αλλά σε μάκρος χρόνου οι συνθήκες των πληθυσμών που αρχικά είχαν επωφεληθεί, όχι μόνο ξαναπέφτουν στα προηγούμενα επίπεδα, αλλά επιδεινώνονται σε σχέση με την πρώτη φάση, πριν την αποψίλωση. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που διεξήγαγαν την έρευνα το σύνηθες σενάριο για τις περιοχές οι οποίες έχουν αποψιλωθεί είναι αρχικά «εκτίναξη» και στην συνέχεια «καταστροφή» (“boom-and-bust” scenario).   

Όταν μάλιστα μετά από κάποια χρόνια επέλθει η «καταστροφή» η αποψιλωμένη περιοχή εγκαταλείπεται από τους πληθυσμούς αφού δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το ένα τρίτο των περιοχών που αποψιλώθηκαν με στόχο την εκτροφή ζώων από το 1990, έχουν τώρα εγκαταλειφθεί.

Ενδεικτικό αυτών των στοιχείων είναι άλλωστε και το γεγονός ότι οι πολιτείες Άκρε, Ροράιμα και Αμαπά του Αμαζονίου παρά τις τρομακτικές αποψιλώσεις που έχουν αυξηθεί κατά 600% τα τελευταία 60 χρόνια, παραμένουν με διαφορά οι φτωχότερες περιοχές ολόκληρης της Βραζιλίας.

Οι ρυθμοί αποψίλωσης παρά το γεγονός ότι έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια συνεχίζουν να είναι πολύ υψηλοί, έχουν αναγκάσει την βραζιλιάνικη κυβέρνηση να ζητήσει τη διεθνή βοήθεια. Το ενδεχόμενο που συζητείται μάλιστα, είναι οι πλουσιότερες χώρες να πληρώνουν σε μία λογική αποζημίωσης των εν δυνάμει κερδών τη Βραζιλία, προκειμένου αυτή να μην αποψιλώνει το δάσος του Αμαζονίου. 

Χρειάστηκε να περάσουν δεκάδες χρόνια αποψιλώσεων και πλήρους καταστροφής τεράστιων εκτάσεων γης για να γίνει κατανοητό και με τον πλέον επιστημονικό τρόπο ότι η καταστροφή του μεγαλύτερου οικοσυστήματος του πλανήτη δεν επιφέρει τα ανάλογα κέρδη.

Η ελπίδα ότι οι κυβερνήσεις και οι εταιρίες θα μειώσουν τώρα τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη μεγαλώνει από την στιγμή που το κέρδος στο οποίο αποσκοπούσαν και τα υπερνικούσε μέχρι τώρα όλα, δεν είναι σύμφωνα με τις έρευνες το επιθυμητό.

Από την άλλη πλευρά όμως γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας στην περιοχή, όπως οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του περουβιανού στρατού εναντίον ιθαγενών του Αμαζονίου με στόχο την αποψίλωση δασών προς όφελος μεγάλων εταιριών, δείχνουν ότι θα χρειαστούν χρόνια μέχρι τα πράγματα να αλλάξουν. Ίσως όμως τότε να είναι αργά…  

Πηγές: AFPLivescience
Φωτό: wikimedia

Άρης Καπαράκης 
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων
aris@solon.org.gr

15 Ιουνίου 2009

Σχετικά άρθρα