Διανύουμε μία περίοδο κομβική του παρόντος πολιτισμού μας και γι’ αυτό έχουν αναδυθεί στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα και ζητούν όχι λύση, αλλά, κυρίως, απάντηση. Η λύση, κατόπιν, θα είναι ανάλογη της απάντησης.
«Πώς αισθάνεται ένας άνθρωπος απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση σήμερα; Απαντώ ότι του προξενεί μεγάλη δυσαρέσκεια ο οιοσδήποτε συσχετισμός μαζί της. Μου είναι αδύνατο, για παράδειγμα, να αναγνωρίσω το πολιτικό αυτό όργανο ως δική μου κυβέρνηση…». Πολλοί Αμερικανοί θα προσυπέγραφαν σήμερα αυτή τη φράση. Τη διατύπωσε πρώτος, το 1849, ένας συμπατριώτης τους, ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, στο περίφημο δοκίμιό του «Πολιτική ανυπακοή»
Η Θεραπευτική της Ταυτότητας αποτελεί ένα δύσκολο πεδίο γιατί προϋποθέτει μια κατανόηση και μια βαθιά διορατική διείσδυση που αγγίζει πεδία δύσκολα στη βίωση και την περιγραφή.
Η Ταυτότητα για τον άνθρωπο συμπυκνώνει όλη την αυτοαναφορικότητα της συνείδησης που υποδηλώνει τη σημασία του Όντος, και συνεπώς και της Ζωής, με το ρήμα Είναι και Είμαι.
Η Ταυτότητα εκδηλώνεται και γίνεται αντιληπτή μέσα από μια Οργανικότητα που ζει ως ολότητα και σε μία περιέχουσα Ολότητα.
Ο ανθρώπινος πολιτισμός μπορεί να ξανακαταστραφεί όπως έχει ξαναγίνει σύμφωνα με όλες τις παραδόσεις και τις μνήμες της ανθρωπότητας. Αυτήν την αίσθηση έδινε στη μεταπολεμική διανόηση ο μεταπολεμικός κόσμος. Η προοπτική της καταστροφής ήταν που ενέπνευσε αγωνιστικά τους Αϊνστάιν, Ράσσελ, Σβάϊτσερ και πλήθος άλλων.
Πολλοί επιθυμούν να κατέχουν μια Ισχυρή Βούληση, αλλά λίγοι έχουν την αποφασιστικότητα να την αποκτήσουν. Πολλοί, συνειδητά ή ασυνείδητα εμποδίζονται από τις προσπάθειες και την καρτερικότητα που απαιτεί. Αλλά αυτό δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί. Όσοι πράγματι επιθυμούν την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας ή ενός μουσικού οργάνου, είναι διατεθειμένοι να αφοσιώσουν όλο τον απαιτούμενο χρόνο, την ενέργεια και τη δαπάνη που απαιτεί η μελέτη αυτών.
Το αγεφύρωτο χάσμα, το οποίο υπάρχει μεταξύ των εξωτερικών και των εσωτερικών δυνάμεων του σύγχρονου ανθρώπου αποτελεί τη σπουδαιότερη και την πλέον πρωτοφανή αιτία των ατομικών και των κοινωνικών κακών, τα οποία παρεμποδίζουν την πρόοδο και απειλούν το μέλλον του πολιτισμού μας.
Είναι φανερό ότι οι εταιρείες παραγωγής μεταλλαγμένων σπόρων επιμένουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, επικαλούμενες οτιδήποτε θα τις διευκόλυνε (νόμους, επιστημονικές έρευνες, την παγκόσμια φτώχεια και την κατάσταση της γεωργίας), για να επιτραπεί στην Ε.Ε. η είσοδος ορισμένων μεταλλαγμένων προϊόντων, όπως ο σπόρος καλαμποκιού, για καλλιέργεια. Οι επιμέρους χώρες της Ευρώπης διατηρούν τη δική τους εθνική πολιτική, ενώ παράλληλα η ΕΕ υποκύπτοντας στις πιέσεις των ευρωπαίων πολιτών διατηρούσε ώς τώρα μία αρνητική στάση.
«Ελευθερία από την φτώχεια», Φρ.Ρούσβελτ
Η ριζική αντιμετώπιση της φτώχειας δεν έχει μέχρι τώρα επιτευχθεί σε καμιά περίπτωση και αυτό δηλώνει ότι το πρόβλημα αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ριζικό και δομικό. Υπό μια έννοια συμμετοχής και συνενοχής του ανθρώπινου παράγοντα θα λέγαμε είναι ανθρωπολογικό.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
