ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ

“Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗΣ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ;”

159613 climatechange - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

Ομιλία του Ειδ. Επιστήμονα Κων/νου Κατσιμπάρδη

Ο Κωνσταντίνος Κατσιμπάρδης Ειδικός Επιστήμονας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Συντονιστής Παρατηρητηρίου Πολιτικής και Δικαίου για την Κλιματική Αλλαγή, ΕΚεΠΕΚ αναλύει στην εισήγησή του με τίτλο «Η Διεθνής Κλιματική Πολιτική σε Τροχιά Οπισθοδρόμησης: Υπάρχει Διέξοδος;» τα προβλήματα της παγκόσμιας περιβαλλοντικής διακυβέρνησης και τις βασικές αιτίες των αδιεξόδων που έχουν δημιουργηθεί.


Ποιος έχει τελικά την ευθύνη για την τροχιά οπισθοδρόμησης στην παγκόσμια κλιματική αλλαγή; Γιατί οδηγούμαστε σε μία νέα αποτυχία στην Διάσκεψη του Μεξικού τον Νοέμβριο. Υπάρχει μέλλον μετά την αποτυχία της Κοπεγχάγης;

Η ευθύνη για την κατάσταση αυτή, δεν περιορίζεται μόνο στις ΗΠΑ και την Κίνα αλλά και σε άλλα μέρη, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση.  Με τα σημερινά δεδομένα και αν δεν υπάρξει κάποια «θεαματική» στροφή στην πολιτική των μειζόνων «παικτών» η Διάσκεψη του Μεξικού τον Νοέμβριο θα αποτελέσει πιθανότατα μια δεύτερη Κοπεγχάγη. 

Η θεσμική εξέλιξη της διεθνούς κλιματικής πολιτικής είναι αντιστρόφως ανάλογη των επιστημονικών δεδομένων με την δεκαετία του 2000 να είναι μάλλον «οπισθοδρομική» σε σχεση με την αντίστοιχη αυτής του ’90.

Η εξαγωγή νέων τεχνολογιών, τα ζητήματα ασφάλειας και η σύνδεση του περιβάλλοντος με την οικονομία αποτελούν βασικές παραμέτρους της περιβαλλοντικής πολιτικής παγκοσμίως.

Η απροθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών αρχικά αλλά και της Κίνας, της Ινδίας και η αδυναμία της Ε.Ε., η κλασσική διαφοροποίηση ανάμεσα σε ανεπτυγμένα και σε αναπτυσσόμενα κράτη αποτελούν τον βασικότερο λόγο της τροχιάς οπισθοδρόμησης της διεθνούς κλιματικής αλλαγής η κακή εφαρμογή της αρχής των κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών των κρατών και η έντονη διχογνωμία σχετικά με την κλιματική δικαιοσύνη αποτέλεσαν σύμφωνα με τον κ. Κατσιμπάρδη τους λόγους αποτυχίας της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης. Για παράδειγμα δεν υπάρχει σαφές ορόσημο για την μείωση εκπομπών σε ένα ορισμένο χρονικό σημείο στο μέλλον.

Ως θετικά σημεία της Διάσκεψης μπορούν να θεωρηθούν, η δήλωση των συμμετεχόντων στο τελικό κείμενο πλευρών για προσπάθεια επίτευξης στόχου μη υπέρβασης των 2 βαθμών Κελσίου, η επιβεβαίωση χρηματοδότησης του παγκόσμιου Νότου και η υπόσχεση για διευκόλυνση μεταφοράς τεχνολογίας προς τα αναπτυσσόμενα κράτη, έστω και αν η κατοχή της τεχνολογίας αυτής κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα αναμένεται να δυσχεράνει την προσπάθεια αυτή.

Όμως, οι μη δεσμευτικοί ποσοτικοί στόχοι μείωσης των ρύπων που υποσχέθηκαν να αναλάβουν τόσο οι ανεπτυγμένες όσο και οι αναπτυσσόμενες (τα δύο “Παραρτήματα”) αποτελούν επί της ουσίας μια «παρωδία».Η ομιλία έγινε στα πλαίσια του Συνεδρίου «Κοπεγχάγη 2009: Το Περιβάλλον στη Δίνη μιας Παγκόσμιας Κρίσης» το οποίο διεξήχθη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στις 26 και 27 Φεβρουαρίου με διοργανωτές το Ευρωπαϊκό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Κατάρτισης του Παντείου Πανεπιστημίου και το Παρατηρητήριο Πολιτικής και Δικαίου για την Κλιματική Αλλαγή.

Δείτε τη συνέντευξη που παραχώρησε στη ΜΚΟ Σόλων


15 Μαρτίου 2010

Κείμενο: Άρης Καπαράκης, 
συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων

Σχετικά άρθρα