Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν μπορούμε να βρούμε καλούς πολιτικούς, που να ενδιαφέρονται για τη χώρα και τον λαό της. Αυτό είναι σαφώς παγκόσμιο φαινόμενο, που σημαίνει ότι δεν έχουμε κριτήρια σύγκρισης στην πράξη και ότι μερικά πράγματα ως ανθρωπότητα τα εκλαμβάνουμε ως αυτονόητα, όπως το ποιοι είμαστε και πού πάμε.
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η βασική μέριμνα του ανθρώπου είναι η ασφάλεια, είναι το θεμέλιο της ζωής του και αφορά την επιβίωσή του. Όλα τα άλλα φαίνονται εποικοδομήματα – ακόμη κι αν δεν είναι. Είναι όμως μια έννοια που ο καθημερινός άνθρωπος χρησιμοποιεί ως αυτονόητη παραπλανητικά και χωρίς εμβάθυνση στο νόημά της.
Ο «πολιτισμός» των στρατοπέδων συγκέντρωσης
«Προφανώς, κανείς δεν θέλει να ξέρει ότι η σύγχρονη ιστορία έχει δημιουργήσει ένα καινούργιο είδος ανθρώπινων όντων – αυτό το είδος που κλείνεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους εχθρούς του και στα στρατόπεδα εγκλεισμού από τους φίλους του…» Χάνα Άρεντ
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αν η κατάσταση του κόσμου δεν ήταν σήμερα τόσο οριακή, όχι μόνον για τον πολιτισμό αλλά και για τη φυσική επιβίωση του ανθρώπου και του πλανήτη ολόκληρου, το ζήτημα της ουτοπίας και ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα θα έπρεπε να προκαλεί θυμηδία με την ανοησία και τις παιδαριώδεις υπεκφυγές μπροστά στο αληθινό νόημά της.
Είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς ότι η προδιάθεση να αρρωστήσουμε αυξάνει σημαντικά μετά από περιόδους στρες.
Όσο πιο έντονο το στρες και όσο μεγαλύτερη η διάρκεια του τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα να νοσήσουμε.
μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης
Ένας άγνωστος μέχρι τώρα όρος στον κοινωνικοπολιτικό λόγο, μη καταγεγραμμένος ακόμα στα λεξικά που διατίθενται στα βιβλιοπωλεία, η «ασφαλειοποίηση» (securitization) εμφανίστηκε πρόσφατα σε συζητήσεις σχετικά με μια άλλη «αντιστάθμιση κινδύνων»[1] και γρήγορα υιοθετήθηκε στο λεξιλόγιο της πολιτικής και των μέσων ενημέρωσης.
Αυτό που επιδιώκει να συλλάβει και υποδηλώσει αυτός ο νεοεισαγόμενος όρος, είναι η ολοένα και πιο συχνή αναταξινόμηση μιας κατάστασης λόγω της «ανασφάλειάς του», με σχεδόν αυτόματο αποτέλεσμα τη μεταφορά της στον τομέα, την ευθύνη και την εποπτεία των οργάνων ασφαλείας.
Οι δασικές πυρκαγιές στην Ινδονησία σαν αποτέλεσμα της αποψίλωσης δασών για δημιουργία καλλιεργήσιμης γης, απελευθερώνουν τόσο διοξείδιο του άνθρακα όσο ολόκληρες οι ΗΠΑ. Και αυτό για να παράγεται φοινικέλαιο. Οι φωτιές καίνε από τον Ιούλιο εξαιτίας των εκχερσώσεων, του εύφλεκτου από τύρφη εδάφους και του Ελ Νίνιο.
Amphitheatrum Caesareum και το δικαίωμα στην πολυτέλεια
Αν θα μπορούσαμε να καταδείξουμε το Κολοσσαίο της Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας, τότε δίχως αμφιβολία πρόκειται για τη Μεσόγειο. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως ο τρόπος με τον οποίο θα πατήσει κάποιος στη στεριά της, αποδεικνύει με μεγάλη ακρίβεια τη θέση και τον ρόλο του μέσα στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.
Η στάση του αρχαίου σκεπτικισμού είναι χρήσιμη για την αποδόμηση δογματικών τοποθετήσεων που λειτουργούν ως νάρθηκας της σκέψης και αναστέλλουν τη διερεύνηση. Ένα πλαίσιο βεβαιοτήτων είναι χρήσιμο κατά πως φαίνεται (βλ. Παραβάντης 2014) και δεν είναι σωστό να απορρίπτουμε ό,τι μπορεί να μην κατανοούμε. Ωστόσο το θέμα της ιδεολογίας (μη-γνώσης) ως νάρθηκα της σκέψης είναι πολύ σοβαρό, γιατί η σκέψη είναι το βασικό όπλο του ανθρώπινου είδους για την επιβίωση.
Η βιομηχανία κρέατος είναι μια από τις πιο καταστρεπτικές οικολογικά βιομηχανίες στον πλανήτη. Η εκτροφή και η σφαγή των γουρουνιών, αγελάδων, προβάτων, γαλοπούλων και κοτόπουλων όχι μόνο χρησιμοποιεί απέραντες περιοχές γης και τεράστιες ποσότητες νερού
Η έννοια της ηθικής συχνά ταυτίζεται με την έννοια του ήθους. Ρίχνοντας μια ματιά όμως σε ένα έγκριτο λεξικό, στο λήμμα ‘ήθος’ διαβάζουμε: το σύνολο των ψυχικών ιδιοτήτων του ανθρώπου, ο ατομικός χαρακτήρας | τα ήθη, παραδοσιακοί κανόνες κοινωνικής διαβίωσης. Και στο λήμμα ‘ηθική’: επιστήμη που μελετά τους κανόνες συμπεριφοράς των ανθρώπων στην κοινωνική τους συμβίωση | δογματική διδασκαλία για το καλό και το κακό: χριστιανική ηθική | ηθικότητα, χρηστότητα.
Η εποχή μας αλλά πρώτα και κύρια η διατροφή μας ζητά την επίλυση του βασικού ηθικού ζητήματος: πως είναι δυνατόν ένα αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος να βασίζει τη επιβίωσή του στην τραγωδία της αισθανόμενης ζωής; Πως είναι δυνατόν να έχουμε επιτρέψει να υπάρχει και να διευρύνεται μια γιγαντιαία και συνεχώς εντεινόμενη εκστρατεία λεηλασίας της ζωής των ζώων η οποία ουσιαστικά είναι η μεταμφιεσμένη εκστρατεία ενάντια και στα δικαιώματα των ανθρώπων;
Όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε τα όρια του Κόσμου μας.
Δεν πρέπει να σπαταλήσουμε τα αποθέματά του αλόγιστα.Εκτός και εάν θέλουμε να καταδικάσουμε τους εαυτούς μας σε αργό θάνατο
Willy Brandt, Γερμανός Καγκελάριος, 1973 στη σύνοδο του ΟΗΕ
Μετακινήθηκαν ακόμη δυο λεπτά προς το “τέλος” οι δείκτες του ρολογιού.
Τικ τακ – τικ τακ!
Το Ρολόι της Αποκάλυψης δείχνει πλέον 3 λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, δηλαδή πριν το τέλος του κόσμου!
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
