«Η δική μου ντροπή μπορεί να είναι η πατρίδα μου, εσύ όμως ο ίδιος είσαι ντροπή για την πατρίδα σου» έτσι απάντησε ο σοφός Ανάχαρσις στον Αθηναίο που τον κατηγόρησε ότι είναι Σκύθης.
«Δια την ετοιμότητα του πνεύματος μου εσώθην και ανεδείχθην εις την Ελλάδα, δια τον φθόνον όμως εχάθηκα μέσα στην ίδια την πατρίδα μου».
Ήταν ο τελευταίος λόγος του Ανάχαρση όταν δολοφονήθηκε από τον αδελφό του και βασιλιά των Σκύθων Καδουίδα λόγω του Ελληνισμού του.
Φίλοι, συμπατριώτες, φίλοι συμπολίτες της Γαίας, με αυτές τις δύο δηλώσεις του Σοφού Σκύθη και επιστήθιου φίλου του Σόλωνα, του Ανάχαρση -όπως μας διασώζονται στον Διογένη τον Λαέρτιο- βρίσκουμε τη μεγαλοσύνη της Ελλάδας στον κόσμο.
Ο Ανάχαρσις ελκύσθηκε στην Ελλάδα από τη συναναστροφή των σοφών της, από τη μεγάλη και ηρωική γενιά του πνεύματος και του ήθους. Μας διασώζεται, επίσης, το θάρρος του και η απαιτητικότητα του στη γνωριμία του με τον Σόλωνα.
Ο Ανάχαρσις παρότι διέγνωσε τα ελαττώματα της ελληνικής φυλής αλλά και τα ελαττώματα της θεσμικής προόδου έγινε μέρος αυτής της ανατολής του ελληνικού πνεύματος.
Δεν τον έφερε στην Ελλάδα παρά μόνο η ανάγκη του πνεύματος αλλά στην πατρίδα του έπεσε θύμα της αποδοχής εκ μέρους του, του ελληνικού πνεύματος.
Εξαιτίας του έγινε η παροιμία «Να μιλάς σα Σκύθης», που σήμαινε την ειλικρίνεια και την ευθύτητα.
Αυτός ήταν εκείνος που διέγνωσε στη γέννηση της δημοκρατικής νομιμότητας στην Αθήνα δύο εγγενείς ανεπάρκειες σημειώνοντας πως οι ειδήμονες μεν ομιλούν, η αμάθεια όμως κρίνει.
Ήταν ο πρώτος, παράλληλα με τον Σόλωνα, που εντόπισε το μορφωτικό έλλειμμα της Συνέλευσης και της Δημοκρατικής διαδικασίας, ενώ παράλληλα διέγνωσε την «Αχίλλειον πτέρνα» της νομιμότητας και παρομοίαζαν τους νόμους με ιστόν αράχνης που συγκρατεί τα αδύνατα των εντόμων ενώ τα ισχυρά πέφτουν με ορμήν και τον τρυπούν.
Ποιος είναι ο σημερινός Ανάχαρσις; Ποιο πνεύμα αναδύεται στον τόπο μας για να ενώσει τη σκέψη στην ενιαία και οικουμενική γλώσσα του Λόγου και του Ήθους; Πoια αρμονία ηχείται με το Μέτρο του Πνεύματος στον τόπο μας;
Τότε ήταν, ο Επιμενίδης, ο Σόλων, ο Φερεκύδης, ο Χίλων, ο Πιττακός, ο Θαλής, ο Μύσων, ο Αναξίμανδρος, ο Πυθαγόρας, μια γενιά που έφτασε ως την επική ποίηση του Χαίλντερλιν.
Είναι φανερό ότι η χώρα μας πρέπει να διαλογιστεί βαθιά, χωρίς περισπάσεις, πάνω σε εκείνες τις ρίζες που την έκαναν παγκόσμια πολιτιστική δύναμη με τόσο διαχρονικές επιτεύξεις.
Είναι φανερό ότι η χώρα μας πρέπει να νηστέψει για τουλάχιστον μια γενιά από τη βλακεία που σερβίρουν τα media, ο κίβδηλος αθλητισμός, το καφενείο, η δημαγωγία, ο αυταρχισμός, το image των επωνύμων, η καφετέρια και τα videogames.
Η Ελλάδα αν θέλει να επιβιώσει πρέπει να γίνει δύναμη πολιτιστική, διαφορετικής ευρύτητας και εμβέλειας από αυτή που της παρέχει η σημερινή γενιά των επωνύμων.
Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας
Φωτό: wikipedia
Ημερομηνία ανάρτησης: 16 Νοεμβρίου 2011
