Για άλλους ήτανε ο Πότομακ
ανεβαίνοντάς τον,
για μένα είν’ ο Σπερχειός,
όποτε απ’ την πόλη έφευγα
γιορτές και Πάσχα,
με λάμψεις φανταστικές
της εφηβείας νύμφες,
επισκέψεις σ’ έκθεση της φύσης.
Και μετά περίπατοι συζυγικότητα γεμάτοι,
καθημερινής, μόνιμης ζωής ουσία.
Και η φυγή μακριά απ΄το χωριό
αυλή σπιτιού μας είναι.
διαβάστε όλο το ποίημα: ” Σπερχειός ”