«Άγια σμίξη. Μεγάλη μέρα! Ο Όμηρος , ο Δάντε, ο Σαίξπηρ, ο Μολιέρος, ο Βολταίρος, αδιαίρετοι. Ολάκερη η ανθρωπότητα να ‘χει χτήμα της τους μεγάλους ανθρώπους. Κοινό χτήμα όλα τα αριστουργήματα. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Τα υπόλοιπα θ’ ακολουθήσουνε». Βίκτωρ Ουγκώ
Αρχίζουμε με αυτό το απόσπασμα τα σχόλια της εβδομάδας (ή θα μπορούσαμε να τα πούμε αφορμές για σκέψη και συζήτηση), θέλοντας να δείξουμε την αγωνία, που είχαν οι πνευματικοί άνθρωποι, από τον προπερασμένο αιώνα κιόλας για την ελεύθερη διακίνηση της γνώσης προς όφελος της ανθρωπότητας.
|
Ελεύθερη διακίνηση που αυξήθηκε με την εμφάνιση κυρίως του διαδικτύου αλλά σε αντιδιαστολή εμφανίστηκε μια τάση αποκόμισης υλικής υπεραξίας από το κάθε τι άλλο. Και στο διαδίκτυο βέβαια τώρα έχουν αρχίσει να ασκούν πιέσεις για την ελευθερία του, ξεχνώντας ότι έχει αρχίσει και χτιστεί με βάση την ελεύθερη προσφορά κάποιων. Φυσικά και κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες, που μέχρι πρότινος ήταν ελεύθερα διαθέσιμα στην φύση και στις ανθρώπινες σχέσεις, πρέπει ξαφνικά να κοστολογηθούν, να αποκτήσουν μια «αξία», να μπουν π.χ. στο χρηματιστήριο. Δημιουργώντας έτσι ένα κλειστό σύστημα αξιοποίησής τους και μια πτώση της ποιότητάς τους, αφού γίνονται ποσοτικά αντικείμενα εκμετάλλευσης. Τους αφαιρείται η ουσία που είναι η ελεύθερη προσφορά και χρήση, κάτι που άλλωστε όσο υπήρχε, έφερνε και την εξέλιξη μέχρι να φτάσουμε στην σημερινή εποχή. Η εξέλιξη σήμερα έχει σταματήσει και αυτό που κινείται είναι μόνο μια τεχνολογική εξέλιξη που αφήνει ένα μεγάλο ψυχολογικό κενό – χάσμα ουσιαστικής χρήσης της και ένα κόμπλεξ κατωτερότητας της ανθρώπινης συνείδησης η οποία δεν εξελίσσεται. Γιατί δίνοντας έμφαση στην συσσώρευση υπεραξίας – πλούτου υλικού από όλα τα άλλα αντικείμενα και ανθρώπους τριγύρω μας έχουμε αμελήσει την συσσώρευση πνευματικής υπεραξίας. Μία υπεραξία που μαζεμένη δημιουργεί την κρίσιμη μάζα για το επόμενο άλμα του πολιτισμού, προς την βιωσιμότητά του ουσιαστικά, εκεί που φτάσαμε. Η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο του αδιεξόδου γιατί έχει αγνοήσει βασικούς κανόνες της φύσης που έχουν δημιουργήσει τα πάντα γύρω μας. Ο νόμος της προσφοράς είναι αυτός που κάνει δυνατή την ζωή ακόμα στην γη π.χ. η ενέργεια από τον ήλιο που κινεί όλους τους βιολογικούς κύκλους της ζωής ή στην κοινωνία οι μεγάλες πνευματικές παρακαταθήκες φιλοσοφίας, θρησκείας, επιστημονικής σκέψης που δόθηκαν χωρίς ανταλλάγματα. Με τις σημερινές συνθήκες τείνει να δημιουργηθεί – αν δεν έχει γίνει ήδη- ένα κλειστό και χωριστικό οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, αποξενώνοντας δηλαδή τους ανθρώπους από οτιδήποτε άλλο εκτός από το χρήμα και σε σχέση με το χρήμα. Αυτό σημαίνει σύμφωνα με τον παγκόσμιο δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής ότι η «αταξία» θα αυξάνεται και η «πληροφορία» θα μειώνεται μέσα στο σύστημα. Όταν κλείσει και η τελευταία ανοιχτότητα του συστήματος προς την ανιδιοτέλεια θα σημάνει και την καταστροφή του. Αυτό που θέλουμε εμείς η ομάδα του «Σόλωνα» όπως και άλλες εθελοντικές και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις είναι να φέρουμε αυτή την ανοιχτότητα του ανθρώπου ξανά προς μια επικοινωνία και πράξη πέρα από το υλικό κέρδος. Κάτι που θα είναι προς ουσιαστικό όφελος του ανθρώπου αλλά και όλων των πλασμάτων που ζουν και υπάρχουν μαζί μας σε αυτή την μικρή γαλάζια κουκίδα στην απεραντοσύνη του διαστήματος. |
|
Αν θέλετε να σχολιάσετε μπορείτε να επισκεφτείτε την διεύθυνση:
25 Μαρτίου 2008, Κατσουλάκος Παναγιώτης |
