ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ (του Γιώργου Σταματόπουλου)
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ (του Γιώργου Οικονόμου)
ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ (της Φωτεινής Μαστρογιάννη)
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ (της Φωτεινής Μαστρογιάννη)
ΑΣΦΑΛΕΙΑ: ΑΝΑΓΚΗ Ή ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η βασική μέριμνα του ανθρώπου είναι η ασφάλεια, είναι το θεμέλιο της ζωής του και αφορά την επιβίωσή του. Όλα τα άλλα φαίνονται εποικοδομήματα – ακόμη κι αν δεν είναι. Είναι όμως μια έννοια που ο καθημερινός άνθρωπος χρησιμοποιεί ως αυτονόητη παραπλανητικά και χωρίς εμβάθυνση στο νόημά της.
ΑΝΤΙΟ «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» (του Γιώργου Κολέμπα)
ΟΙΚΟΑΝΑΠΤΥΞΗ ~ MΙΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΣΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (του Αλέξανδρου Κόρπα-Πρελορέντζου)
ΟΙ 62 ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΟΣΑ Ο ΜΙΣΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΜΠΑΟΥΜΑΝ: ΖΟΥΜΕ Σ΄ΕΝΑ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ
«Βρισκόμαστε σ’ ένα μεσοδιάστημα, μεταξύ μιας εποχής που οι άνθρωποι είχαν βεβαιότητες και μιας άλλης, όπου οι παλιές μέθοδοι πλέον δεν λειτουργούν»
Έχετε περιγράψει την ανισότητα ως «μετάσταση». Βρίσκεται η δημοκρατία σε κίνδυνο; Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει αυτό τον καιρό ως κρίση της δημοκρατίας, ως κατάρρευση της εμπιστοσύνης· την πεποίθηση πως οι ηγέτες μας δεν είναι απλά διεφθαρμένοι ή ανόητοι, αλλά ανίκανοι. Οι πράξεις απαιτούν την εξουσία, τη δυνατότητα να κάνεις πράγματα, και χρειαζόμαστε και την πολιτική που είναι η ικανότητα να αποφασίσουμε τι πρέπει να γίνει. Όμως αυτός ο γάμος μεταξύ εξουσίας και πολιτικής στο πλαίσιο του εθνικού κράτους έχει τελειώσει. Η εξουσία έχει παγκοσμιοποιηθεί αλλά η πολιτική είναι όσο τοπική ήταν πάντα.
ΠΛΑΤΩΝ: ΠΩΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΕΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ; (του Δημήτρη Τζωρτζόπουλου)
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ! (του Μιχάλη Μπάκα)
Οδεύουμε ολοταχώς προς πλήρη παράνοια με τη διαδικασία «ελέγχου» των ΜΚΟ που τις τελευταίες ημέρες ξεκίνησε στα νησιά μας, ακολουθώντας τη σκληρή γραμμή της ΕΕ αλλά και το «κοινό» αίσθημα όπως εκφράστηκε από τα ΜΜΕ με πρωτοσέλιδα του τύπου «ξέφραγο αμπέλι τα νησιά μας» «αλωνίζουν οι ΜΚΟ» κλπ.
ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΓΚΥΡΑ (του Ζύγκμουντ Μπάουμαν)
μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης
Ένας άγνωστος μέχρι τώρα όρος στον κοινωνικοπολιτικό λόγο, μη καταγεγραμμένος ακόμα στα λεξικά που διατίθενται στα βιβλιοπωλεία, η «ασφαλειοποίηση» (securitization) εμφανίστηκε πρόσφατα σε συζητήσεις σχετικά με μια άλλη «αντιστάθμιση κινδύνων»[1] και γρήγορα υιοθετήθηκε στο λεξιλόγιο της πολιτικής και των μέσων ενημέρωσης.
Αυτό που επιδιώκει να συλλάβει και υποδηλώσει αυτός ο νεοεισαγόμενος όρος, είναι η ολοένα και πιο συχνή αναταξινόμηση μιας κατάστασης λόγω της «ανασφάλειάς του», με σχεδόν αυτόματο αποτέλεσμα τη μεταφορά της στον τομέα, την ευθύνη και την εποπτεία των οργάνων ασφαλείας.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΜΙΑ ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (του Χριστόδουλου Φερεντίνου)
Στη σημερινή κοινωνία, την κοινωνία του 21ου αιώνα οι τράπεζες και οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες κατέχουν κραταιά θέση στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Η οικονομία όχι απλά δεν βασίζεται και δεν υπακούει στην πολιτική αλλά είναι αυτή που διαμορφώνει τον τρόπο διακυβέρνησης των κρατών παγκοσμίως.
Διανύουμε ένα πρωτόγνωρο στάδιο διεθνοποίησης και παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΚΑΥΣΙΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ (του Τάσου Τσακίρογλου)
Η εικόνα κατάρρευσης στον χώρο της Υγείας στη μνημονιακή περίοδο μπορεί ίσως καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη να περιγράψει την κοινωνική καταστροφή που έχει επιφέρει η πολιτική της λιτότητας. Οι δανειστές, μέσω της αποπληρωμής του χρέους, έχουν ήδη πάρει τη λίβρα της σάρκας που τους αναλογεί, αλλά ζητούν περισσότερα.
Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΣΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ (του Θανάση Μπαντέ)
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ (του Νίκου Παπαδόπουλου)
ΠΕΙΝΑ: ΤΟ Νο1 ΟΠΛΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Συχνά το άλλοθι για την καταδίκη ενός ολοένα και διογκούμενου τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού στην πείνα και στην εξαθλίωση είναι ο υπερπληθυσμός της Γης. Με το επιχείρημα αυτό συντάσσονται και οι θιασσώτες της γενετικής τροποποίησης των καλλιεργειών, αλλά και εκείνοι της πλήρους εντατικοποίησης της γεωργίας, καθώς διατείνονται ότι με την αύξηση των ποσοτήτων των τροφίμων θα καταπολεμηθεί η πείνα. Τα νούμερα, όμως, τους διαψεύδουν.