Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ Η ΗΓΕΜΟΝΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ (του Δημοσθένη Κυριαζή)

Το βασικό χαρακτηριστικό της αληθινής Δημοκρατίας

Ο διακεκριμένος Ελληνιστής Μωρίς Κρουαζέ[1] στο βιβλίο του «Ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδος», (Εκδόσεις Γκοβόστη, 1990) γράφει: «Για τους πολίτες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η δημόσια ζωή ήταν τόσο βαθειά δεμένη με την ιδιωτική ζωή, που δύσκολα μπορούσες να την ξεχωρίσεις». Η διαπίστωση του διακεκριμένου  μελετητή, ότι στην Αθηναϊκή Δημοκρατία υπήρχε ταύτιση της ιδιωτικής και της δημόσιας ζωής, που σημαίνει ταύτιση του ιδίου και του δημοσίου συμφέροντος, αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό και το μεγαλείο της Αληθινής Δημοκρατίας.

Διαβάστε περισσότερα...

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ: ΤΟ “ΓΙΑΤΙ” ΚΑΙ ΤΟ “ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ”

«Το κάθε παιδί είναι ένας καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι πώς να παραμείνει καλλιτέχνης όταν ενηλικιώνεται» είχε πει ο Πικάσο. Και η πι...

Διαβάστε περισσότερα...

Μπέρτολτ Μπρεχτ ~ Για τον όρο “μετανάστες”

Ο σημαντικός Γερμανός συγγραφέας Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956) έγραψε το ποίημα αυτό το 1937, όταν ζούσε ως αυτοεξόριστος στη Σκανδιναβία, κατατρεγμένος από τη χιτλερική εξουσία. Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος δεν είχε ακόμη ξεσπάσει, αλλά το ναζιστικό καθεστώς είχε ήδη δώσει δείγματα του βίαιου και απάνθρωπου προσώπου του με την άγρια καταδίωξη των Εβραίων και των αντιφρονούντων Γερμανών. Πολλοί δημοκρατικοί καλλιτέχνες και διανοούμενοι διώχτηκαν ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, για να γλιτώσουν από την ηθική και σωματική τους εξόντωση.

Διαβάστε περισσότερα...

Το χαμένο ποίημα του Τ.Σ. Έλιοτ για έναν γκουρμέ γάτο

Το ποίημα που ο νομπελίστας ποιητής αφιέρωσε πριν από δεκαετίες σε ευγενή οικοδεσπότη του δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη έκδοση των Sunday Times της περασμένης εβδομάδας.

Διαβάστε περισσότερα...

Εγκώμιο στην αμφιβολία (του Μπέρτολτ Μπρεχτ)

Ευλογημένη να ‘ναι η αμφιβολία!
Σας συμβουλεύω να τιμάτε χαρούμενα και προσεχτικά εκείνον
που το λόγο σας ξετάζει σαν κάλπικη μονέδα!
Άμποτε να ‘σαστε συνετοί και να μη δίνετε το λόγο σας με σιγουριά πάρα πολλή.
Την ιστορία διαβάστε και θα δείτε την ξέφρενη φυγή ανίκητων στρατών.

Διαβάστε περισσότερα...

Μπέρτολτ Μπρεχτ ~ Για τον όρο “μετανάστες”

Ο σημαντικός Γερμανός συγγραφέας Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956) έγραψε το ποίημα αυτό το 1937, όταν ζούσε ως αυτοεξόριστος στη Σκανδιναβία, κατατρεγμένος από τη χιτλερική εξουσία.

Διαβάστε περισσότερα...

O Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ και η διάσωση του Ευκλείδη !!

Ο Βρετανός ρομαντικός ποιητής Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ στο ποίημα του Πρελούδιο ξεκάθαρα, (όσο ξεκάθαρο μπορεί να είναι ένα ποίημα), ισχυρίζεται ότι στο τέλος του κόσμου το μόνο που θα έπρεπε να διασωθεί είναι η ποίηση και τα μαθηματικά. Ο Γουόρντσγουορθ ολοκλήρωσε το ποίημα το 1805 και με τους στίχους του αφηγείται την εξής ιστορία:

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ (του Κωνσταντίνου Σαπαρδάνη)

Η λέξη σωφροσύνη έχει σχεδόν εξαφανιστεί από το σημερινό λεξιλόγιο, αλλά στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν μια από τις σπουδαιότερες αρετές...

Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΗΜΕΡΑ (του Γιώργου Σταματόπουλου)

Όσοι, σήμερα, εξακολουθούν να γράφουν ποίηση ή ασχολούνται παθιασμένα με κάθε είδος λόγου και τέχνης είναι -νομίζω- οι μόνοι που αμφισβητούν τη μετάλλαξη που επιφέρει στον άνθρωπο μια θεωρούμενη ακατανίκητη εξουσία· οι ίδιοι (ή η τέχνη τους) είναι και αυτοί που αντιστέκονται σε κάθε είδους εξουσία, κυρίως σ’ αυτή που κυριαρχεί στις καθημερινές κοινωνικές σχέσεις

Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

Εκατό χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που έφυγε από τη ζωή στις 3 Ιανουαρίου του 1911.        Ο...

Διαβάστε περισσότερα...

Ποίημα: “Η Ψυχή” (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

Μα ξάφνου μια γλυκειά φωνή

εγέμισε τον τόπο αυτού του σκότους.

Μια οπτασία σαν αερικό εγέρθηκε απ’ το πλήθος

και έσχισε μεμιάς το πηχτό σκοτάδι,

να ανασάνουν οι καρδιές

που λίγο φως ζητούσαν.

«Είμαι του κόσμου η αθάνατη Ψυχή,

γιατί χωρίς ψυχή κανείς δεν θα υπήρχε,

Διαβάστε περισσότερα...

Ποίημα: “Το Νόημα του Όρους” (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

Εκείνα τα μοναχικά βράδια 
που η ψυχή μου ατενίζει στο χρόνο
σαν το παρελθόν και το μέλλον να είναι ένα,
μες στην καταλαγή του μόχθου και της αλλαγής,
μες στην εαυτότητα που ψάχνει
τον εαυτό της που διαρκεί,
θυμάμαι τους ήρωες που πάτησαν ανάλαφρα
της γης αυτής τα χώματα
σ’ εκείνους τους ξεχασμένους καιρούς,
που οι περγαμηνές του χρόνου
τόσο έχουν φθαρεί
που ξέφτισαν τα περιττά στολίδια
και πρότυπα μείναν μοναχά
για θύμηση στο μέλλον.

Διαβάστε περισσότερα...

Ποίημα: “Στο Άγνωστο Ζώο” (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

Τα χαμόγελα της ζωής είχαν πεθάνει,
στ’ άσπρα μαλλιά οι σημασίες στέκονταν,
χωρίς όμως την πρότερη λάμψη
που τύφλωνε τη ματιά
κι έχτιζε πύργους λαθών και ψεύδους.

Διαβάστε περισσότερα...