Έχουμε δώσει δυσανάλογα μεγάλη σημασία στην ελευθερία έκφρασης, αλλά σχεδόν μηδαμινή σημασία στο ίδιο το περιεχόμενο της ελευθερίας και της γνώμης που θα χρησιμοποιήσει αυτή την ελευθερία.
Ο τύπος, τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και τα πληροφοριακά δίκτυα αποτελούν ρυθμιστές της “κοινής” γνώμης παράλληλα με ό,τι χαρακτήριζε ως είδωλα ο Βάκωνας, είδωλα που συνδέονται με ιεραρχικές πυραμίδες πλάνης συμφερόντων, εξουσιών και προκαταλήψεων.
Το ενδιαφέρον γύρω από το φαινόμενο της ομότιμης παραγωγής (peer production) έχει ενταθεί τα τελευταία 20 χρόνια, ιδιαίτερα μετά την ανάδειξη σημαντικών συνεργατικών εγχειρημάτων στο χώρο της πληροφορικής, όπως το ελεύθερο λειτουργικό σύστημα GNU/Linux, ο Apache web server και η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Wikipedia. Παρόλα αυτά, η ομότιμη παραγωγή δεν είναι κάτι εντελώς καινούριο, τόσο στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών, όσο και στην ελληνική πραγματικότητα.
Ο κόσμος μας πεινάει. Περισσότεροι από 56 εκατομμύρια άνθρωποι σε 17 χώρες υφίστανται τις συνέπειες παρατεταμένων συγκρούσεων και δυσκολεύονται να βρουν τρόφιμα, παγιδευμένοι σε έναν «φαύλο» κύκλο βίας και λιμού, ανέφεραν σήμερα δύο υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών.
Οι συγκρούσεις είναι η κύρια αιτία του λιμού γιατί αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τα χωράφια τους και διαταράσσει τη λειτουργία των αγορών προκαλώντας αύξηση των τιμών των τροφίμων.
Jean Monnet (ο πατέρας της ΕΕ): «τα έθνη της Ευρώπης πρέπει να κατευθυνθούν προς το υπερκράτος χωρίς να καταλάβουν οι άνθρωποι τι συμβαίνει. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί σε διαδοχικά στάδια, το κάθε ένα από αυτά συγκαλυμμένο και να φαίνεται ότι έχει οικονομικό σκοπό, αλλά τα οποία τελικά και αμετάκλητα θα οδηγήσουν στη δημιουργία ομοσπονδίας».
Πολλοί άνθρωποι αγαπούν τους αριθμούς: τους βοηθούν, όπως λένε, να αποκτήσουν μια πιο απτή και συγκεκριμένη εικόνα για τη… ζωή και την κοινωνία. Αυτή η «αγάπη» για τους αριθμούς στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού μετατράπηκε σε υστερία. Μπορεί να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από αριθμούς, που ο καθένας τους εκφράζει μια διαφορετική ανθρώπινη πραγματικότητα. Όμως αυτοί οι «αριθμοί του νεοφιλελευθερισμού» δεν είναι καθάριοι.
Ο «πολιτισμός» των στρατοπέδων συγκέντρωσης
«Προφανώς, κανείς δεν θέλει να ξέρει ότι η σύγχρονη ιστορία έχει δημιουργήσει ένα καινούργιο είδος ανθρώπινων όντων – αυτό το είδος που κλείνεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους εχθρούς του και στα στρατόπεδα εγκλεισμού από τους φίλους του…» Χάνα Άρεντ
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό (22 του Μάρτη), το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS σκιαγραφεί το υδατικό προφίλ της χώρας μας σταχυολογώντας έξι ζητήματα αιχμής που απασχολούν και θα απασχολήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα το υδατικό μας γίγνεσθαι:
1. «Άγνωστης κατάστασης»
Σύμφωνα με την Οδηγία Πλαίσιο για τα Ύδατα 60/2000, μέχρι το τέλος του 2015 θα έπρεπε όλα τα Υδάτινα Σώματα (ΥΣ) της Ευρώπης να βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Το μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν τα Σχέδια Διαχείρισης των Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) και κατ’ επέκταση τα προτεινόμενα μέτρα που αυτά προέβλεπαν.
Ένα βίντεο διάρκειας περίπου πέντε λεπτών από τους μαθητές του 2ου Γυμνασίου Χανίων για τους πρόσφυγες, που συγκινεί. Η ταινία έχει τίτλο «Η εκδρομή», ανοίγει με πλάνα από την ημέρα ενός μαθητή που ενώ παίρνει πρωινό με τους γονείς του λίγο πριν πάει στο σχολείο, παρακολουθεί στην τηλεόραση τον πατέρα του δίχρονου πρόσφυγα Αϊλάν, η ιστορία του οποίου συγκλόνισε την Ευρώπη.
Εκδηλώνεται τον τελευταίο καιρό μεγάλη ανησυχία «αποκλειστικά για πρόσφυγες», λες και ο μετανάστης κινδυνεύει για την πλάκα του. Λες και πρέπει ο άλλος να έχει τρύπες από σφαίρες στην πλάτη του, για να καταλάβουμε γιατί φεύγει. Η ακαταμάχητη αλήθεια της σημερινής συνθήκης είναι πως όταν η ανισότητα είναι τόσο συντριπτική, θα έρθει η στιγμή που όσο ψηλά και αν είναι τα τείχη, ο άλλος θα θελήσει να τα περάσει και να αναζητήσει καλύτερη μοίρα.
Η έκθεση προειδοποιεί για την επίθεση που δέχονται οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο.
«Τα δικαιώματά σας σε κίνδυνο» είναι ο τίτλος της ετήσιας έκθεσης της Διεθνούς Αμνηστίας η οποία καταγράφει και αξιολογεί την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο κόσμο το 2015. Σύμφωνα με την οργάνωση, πολλές είναι οι εθνικές κυβερνήσεις που παραβιάζουν συστηματικά το διεθνές δίκαιο και υπονομεύουν σκοπίμως θεσμούς επιφορτισμένους με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εν προκειμένω, η Διεθνής Αμνηστία προειδοποιεί για μια διαρκώς αναρριχώμενη τάση υπονόμευσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσίως.
Είναι οι άνθρωποι που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη από όλους μας, αυτοί για τους οποίους σχεδιάζονται οι πολιτικές αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά δυστυχώς είναι οι ίδιοι που αγνοούν τις ευνοϊκές ρυθμίσεις που τους αφορούν, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ωφεληθούν από αυτές.
Συντάκτες: Αφροδίτη Τζιαντζή, Δημήτρης Τερζής
«Τι τα θέλετε τα βιβλία; Το κουτόχορτο που σας ταΐζουμε δεν είναι αρκετό;» Έτσι είχε σχολιάσει ένας παλιός εκδότης την απόφαση του τότε αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα να κλείσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και την πολιτική στον χώρο να αναλάβει η Διεύθυνση Γραμμάτων του υπουργείου Πολιτισμού.
Η ελληνική πολιτεία ουδέποτε αγάπησε πραγματικά το βιβλίο. Ουσιαστική εθνική πολιτική βιβλίου δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο αποσπασματικές κινήσεις, οι οποίες πολλές φορές προκαλούσαν κατά κύριο λόγο αρνητικά σχόλια απ’ τη μια ή την άλλη μεριά, ανάλογα με το ποιος ήταν πρόεδρος στο ΕΚΕΒΙ και ποιους είχε γύρω του.
Για τον κίνδυνο ενός νέου 2008 μιλούν τα διεθνή οικονομικά ΜΜΕ, καθώς συνεχίζεται η κατρακύλα του κινεζικού χρηματιστηρίου και των διεθνών αγορών αλλά και η μεγάλη πτώση στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου. Σε αντίθεση μάλιστα με το 2008 όταν η αμερικανική Fed αλλά και οι άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες είχαν τη δυνατότητα, μειώνοντας τα επιτόκια στο μηδέν και ρίχνοντας τρισεκατομμύρια δολάρια στις αγορές, να δημιουργήσουν τη ψευδαίσθηση ότι η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας είναι «διαχειρίσιμη», αυτή τη φορά έχουν ξεμείνει από «πυρομαχικά» προκειμένου να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη θύελλα.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
