ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ; (της Lynne Ann Hartnett)
Οι ταραχές, οι εξεγέρσεις και άλλες μορφές εξεγέρσεων είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά οι επαναστάσεις είναι κάτι διαφορετικό.
Οι ταραχές, οι εξεγέρσεις και άλλες μορφές εξεγέρσεων είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά οι επαναστάσεις είναι κάτι διαφορετικό.
Η ελπίδα παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη ζωή και μπορεί να συντηρήσει αυτή τη ζωή και τους όποιους συνειδητούς σκοπούς της σε δύσκολες καταστάσεις. Μπορεί να την αναγνώσει κανείς υπό διάφορες οπτικές γωνίες.
Έπειτα από όλα αυτά μπορεί να προκύψει ένα ερώτημα: Τι γίνεται, από το ένα μέρος, με την απεραντωσύνη της Θεμελιώδους Σχέσης που λειτουργεί μέσα από το αχανές δίκτυο σχέσεων και, από το άλλο μέρος, με τις συλλογικότητες όπως είναι τα έθνη, οι κοινωνίες και άλλες συλλογικότητες …
Από την μία, κοινωνίες πρωτόγονες, αρχαϊκές, χωρίς πολιτισμό, χωρίς τάξεις, χωρίς εξουσία, χωρίς κράτος, χωρίς γραφή, χωρίς ιστορία, χωρίς εξέλιξη. Από την άλλη, κοινωνίες ανεπτυγμένες, με πολιτισμό, με τάξεις, με εξουσία, με κράτος, με γραφή, με ιστορία, με εξέλιξη.
Το ελληνικό έθνος κράτος αντιμετωπίζει σήμερα ίσως την πιο σοβαρή του κρίση από την εποχή της ίδρυσής του πριν από δύο αιώνες. Έχει χάσει την όποια πολιτική ανεξαρτησία (δυνατότητα να επιλέγει φίλους και εχθρούς) είχε καταφέρει να διατηρήσει. Έχει πλέον υποβαθμιστεί δραματικά ως οικονομικό μέγεθος—στις αρχές του 21ου αιώνα, μόλις πριν 15 χρόνια, το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν σχεδόν ίσο με το ΑΕΠ όλων των βαλκανικών χωρών και λίγο μικρότερο από εκείνο της Τουρκίας.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκώ γράφει πως «εκεί όπου υπάρχει έργο δεν υπάρχει τρέλα», πράγμα που μπορεί να σημαίνει πως εκεί όπου δεν υπάρχει έργο υπάρχει τρέλα
Κάθε ανθρώπινο ον έχει μια «σκιά». «Όλοι κλείνουμε μέσα μας έναν –στατιστικό- εγκληματία, όπως και έναν αντίστοιχο τρελό ή άγιο». Η φύση του εντός μας θηρίου είναι η «πανίσχυρη τάση για κυριαρχία».
ΠΕΙΝΑ: ΤΟ Νο1 ΟΠΛΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Συχνά το άλλοθι για την καταδίκη ενός ολοένα και διογκούμενου τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού στην πείνα και στην εξαθλίωση είναι ο υπερπληθυσμός της Γης. Με το επιχείρημα αυτό συντάσσονται και οι θιασσώτες της γενετικής τροποποίησης των καλλιεργειών, αλλά και εκείνοι της πλήρους εντατικοποίησης της γεωργίας, καθώς διατείνονται ότι με την αύξηση των ποσοτήτων των τροφίμων θα καταπολεμηθεί η πείνα. Τα νούμερα, όμως, τους διαψεύδουν.
Amphitheatrum Caesareum και το δικαίωμα στην πολυτέλεια
Αν θα μπορούσαμε να καταδείξουμε το Κολοσσαίο της Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας, τότε δίχως αμφιβολία πρόκειται για τη Μεσόγειο. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως ο τρόπος με τον οποίο θα πατήσει κάποιος στη στεριά της, αποδεικνύει με μεγάλη ακρίβεια τη θέση και τον ρόλο του μέσα στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού