Σωματικά ξοδεύω το 93% του χρόνου μου στις ΗΠΑ και περιστασιακά σε άλλες βιομηχανικές χώρες και περίπου το 7% στη Νέα Γουινέα. Συναισθηματικά εξακολουθώ να ξοδεύω μεγάλο μέρος του χρόνου και των σκέψεών μου στη Νέα Γουινέα… Όταν βρίσκομαι στη Nέα Γουινέα είναι σαν να βλέπω για τον λίγο τον κόσμο με ζωηρά χρώματα, όταν οπουδήποτε αλλού ο κόσμος, συγκριτικά, μοιάζει γκρίζος. ~ Jaret Diamond
Μια νέα μελέτη αποκάλυψε ότι τα κοράκια κατασκοπεύουν το ένα το άλλο και πως μπορούν να αισθανθούν όταν άλλα πτηνά τα παρακολουθούν. Αυτή η συμπεριφορά υποδεικνύει ότι οι γνωστικές ικανότητες αυτών των πουλιών είναι ιδιαίτερα εξεζητημένες. Σύμφωνα με τον Κάμερον Μπάκνερ, καθηγητή Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Χιούστον και συνεπικεφαλής της μελέτης
Η ζωή μας κινείται στην αέναη ταλάντωση ενός εκκρεμούς με ακραίες θέσεις το πριν και το μετά. Ένα πριν που έχει απολέσει την ιστορική μνήμη ή την εκθέτει περιστασιακά ως απολίθωμα, ένα μετά μην έχοντας πού να σταθεί, απεκδυόμενο το όραμα. Σε αυτές τις συνθήκες, ανάμεσα στις κενές νοήματος ακραίες θέσεις, άφευκτα, διαγράφεται το τόξο της ρηχότητος του παρόντος
Όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει, παρά τις περί του αντιθέτου επίσημες δηλώσεις, η ελληνική κοινωνία, εδώ και αρκετά χρόνια, βρίσκεται χαμένη στα νήματα μιας κοινωνικοπολιτικής κρίσης ταυτότητας. Η κρίση αυτή πιθανότατα θα πάρει στο μέλλον δραματικές διαστάσεις αν οι ελληνικές πολιτικές και κοινωνικές ηγεσίες δεν εγκαταλείψουν την αλαζονεία και τη διγλωσσία ενημερώνοντας τον ελληνικό λαό για όσα ερήμην του έχουν αποφασιστεί για το παρόν και το μέλλον του.
Ποτέ δεν σταματάμε να διαβάζουμε, ιδίως εμείς οι κάτοικοι των πόλεων, ακόμα κι αν δεν ανοίγουμε βιβλίο, ακόμα κι αν δεν αγοράζουμε εφημερίδες: ονόματα δρόμων, καταστημάτων, διαφημιστικά πανό, φανάρια στις διασταυρώσεις, σήματα οδικής κυκλοφορίας, κ.λ.π
ΠΗΡΕ ΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΖΕΙ. Πλήθυναν οι άδειες καρέκλες γύρω μου. Έχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες, φουμέρνοντας αντικρύ στο πέλαγος. Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη, αν δεν την έχω κιόλας περάσει.
Ο κόσμος, το σύμπαν, δεν είναι φτιαγμένα με τη λογική μας.
Χρειάζεται καλή διάθεση και λίγη προσπάθεια για να γίνει αντιληπτό. Ο νους μας δουλεύει με τον δικό του τρόπο, με την δική του ‘’φορά’’ θα διόρθωνα, κάτι για το οποίο ουδείς πλην ημών –των ανθρώπων- νοιάζεται, καθώς απλά συμβαίνει. Ο αλγόριθμος που χρησιμοποιεί -ο άνθρωπος- είναι κουρδισμένος να εργάζεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, εκείνοι που καταφέρνουν να δουν πέρα από αυτόν, κάνουν το ένα βήμα, εκείνο το παραπανήσιο.
Πόσο αμήχανη είναι εκείνη η στιγμή που πηγαίνεις με τα παιδιά σου και αγοράζεις σχολικά είδη, σάκα, τετράδια, κασετίνες, μολύβια και την επομένη μαθαίνεις ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα χρησιμοποιηθεί.
Πόσο περίεργα ακούγεται η άποψη ότι “σημαντικότερο από το να διαβάσει το παιδί ένα σχολικό βιβλίο είναι να το παραδώσει στο τέλος της χρονιάς ανέπαφο όπως ακριβώς το παρέλαβε γιατί απλά αποτελεί δημόσια περιουσία”.
Η Ελλάδα που έχουμε μέσα μας ξεχάσει μας περιμένει από χρόνια. Είναι ο τόπος προς τον οποίο πρέπει να γίνει η νέα πολιτική μετανάστευσή μας.
Θεωρούμε ότι το μόνο που χρειαζόμαστε στον δρόμο μας είναι μια απλή πυξίδα: Λογική και Ήθος, χωρίς -ισμούς.
Σε δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια υπολογίζεται, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αόρατη οικονομική αξία της βιοποικιλότητας
Οι επιστήμονες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών αποφάσισαν να μιλήσουν με τη «γλώσσα» των αγορών στην προσπάθειά τους να πείσουν την παγκόσμια κοινότητα, τις κυβερνήσεις όλων των κρατών του πλανήτη, ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα, δραστικά μέτρα για την προστασία της βιοποικιλότητας. Και η «γλώσσα» των αγορών δεν είναι άλλη από το χρήμα. Πόσα, δηλαδή, τρισεκατομμύρια δολάρια κοστίζει η καταστροφή των δέντρων, των ζώων, των κοραλλιών και πόσα τρισεκατομμύρια δολάρια προσφέρουν στην παγκόσμια οικονομία.
Αν ένας χάρτης του κόσμου δεν περιλαμβάνει την Ουτοπία, δεν αξίζει ούτε μια ματιά μας… » Λιούις Μάμφορντ, «Η ιστορία των Ουτοπιών» [1]
Τα έθνη είναι μια μορφή συλλογικής ακεραιότητας των ανθρώπων ενάντια σε κάθε μορφή ολοκληρωτικής οικονομικής, πολιτισμικής, πολιτικής ή θρησκευτικής άσκησης εξουσίας. Κάθε συλλογική διαφοροποίηση που αντιστρατεύεται αυτές τις τέσσερις μορφές επικυριαρχίας μπορεί να ονομαστεί έθνος, ανεξάρτητα από το αν έχει νομικό υπόβαθρο.
Ο καιρός των εύκολων λύσεων, αυτών δηλαδή που έδιναν αναβολή σε κάποιο πολιτικό ή κοινωνικό πρόβλημα, έχει παρέλθει. Το να «κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλάκι της πόρτας» λειτούργησε μέχρι που το χαλάκι δεν μπορεί να κρύψει ούτε μια γόπα πλέον.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
