ΕΙΝΑΙ Ο ΒΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ, ΑΝΟΗΤΕ (του Παύλου Ιωαννίδη)
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΡΟΥΣΣΩ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΝΗΜΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ (του Μάνου Δανέζη)
ΚΑΠΝΟΣ, ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ
Όταν μια βιομηχανία εκατομμυρίων δολαρίων βρίσκεται αντιμέτωπη με ακράδαντα ιατρικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα προϊόντα της είναι δηλητήρια, η πρόγνωση για τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας δεν είναι καλή. Όταν όμως έρχονται στο προσκήνιο στοιχεία που δείχνουν ότι οι παραγωγοί προϊόντων καπνού γνώριζαν τους κινδύνους και συνέχιζαν να διαφημίζουν και να εμπορεύονται τα προϊόντα τους, το θέμα εμφανίζεται μελανότερο.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ (του Δημήτρη Α. Δημητριάδη)
Παρακάμπτοντας το πρόβλημα ορισμού του πολιτισμού, μια και η πολυσύνθετη σημασία του όρου κάνει τα όριά του μεταβλητά και ακαθόριστα, στεκόμαστε στη σταθερή διαπίστωση πως ο πολιτισμός αποτελεί την πιο ουσιώδη μορφή των κοινωνικών συνειδήσεων.
Διευρύνοντας τον όρο, θεωρούμε ότι στον πολιτισμό περιλαμβάνουμε όχι μόνο την τέχνη, τη γνώση, το στοχασμό, αλλά την ίδια τη ζωή και την παράδοση σε όλες τις μορφές και τους τρόπους της. Ο πολιτισμός είναι θέμα λειτουργικό, αφού είναι πάντοτε τοποθετημένος στον κεντρικό άξονα της εθνικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής των ανθρώπων.
ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΩΣ ΤΟΝ ΧΕΓΚΕΛ (του Δημήτρη Τζωρτζόπουλου)
Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΩΣ ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ (του Κωνσταντίνου Πουλή)
Εκδηλώνεται τον τελευταίο καιρό μεγάλη ανησυχία «αποκλειστικά για πρόσφυγες», λες και ο μετανάστης κινδυνεύει για την πλάκα του. Λες και πρέπει ο άλλος να έχει τρύπες από σφαίρες στην πλάτη του, για να καταλάβουμε γιατί φεύγει. Η ακαταμάχητη αλήθεια της σημερινής συνθήκης είναι πως όταν η ανισότητα είναι τόσο συντριπτική, θα έρθει η στιγμή που όσο ψηλά και αν είναι τα τείχη, ο άλλος θα θελήσει να τα περάσει και να αναζητήσει καλύτερη μοίρα.
ΧΡ. ΚΑΤΡΟΥΤΣΟΣ: Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΑΣ ~ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ
Η ζωή μας κινείται στην αέναη ταλάντωση ενός εκκρεμούς με ακραίες θέσεις το πριν και το μετά. Ένα πριν που έχει απολέσει την ιστορική μνήμη ή την εκθέτει περιστασιακά ως απολίθωμα, ένα μετά μην έχοντας πού να σταθεί, απεκδυόμενο το όραμα. Σε αυτές τις συνθήκες, ανάμεσα στις κενές νοήματος ακραίες θέσεις, άφευκτα, διαγράφεται το τόξο της ρηχότητος του παρόντος
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: Η ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ (του Νίκου Ζυγογιάννη)
ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ: ΟΜΟΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Όσο τα οράματα είναι για την ανθρωπότητα απλές λέξεις με περιεχόμενο που να ικανοποιεί την επιθυμία της να έχει μια εύκολη καθημερινότητα και να ικανοποιεί το πνεύμα της με απλοϊκή διατύπωση μεγαλόπνοων αλλά απροσέγγιστων στόχων, τόσο οι έννοιες θα διαστρεβλώνονται και η ανθρωπότητα θα μένει χωρίς πνευματικό στήριγμα
Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ~ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (του Μάνου Δανέζη)
Όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει, παρά τις περί του αντιθέτου επίσημες δηλώσεις, η ελληνική κοινωνία, εδώ και αρκετά χρόνια, βρίσκεται χαμένη στα νήματα μιας κοινωνικοπολιτικής κρίσης ταυτότητας. Η κρίση αυτή πιθανότατα θα πάρει στο μέλλον δραματικές διαστάσεις αν οι ελληνικές πολιτικές και κοινωνικές ηγεσίες δεν εγκαταλείψουν την αλαζονεία και τη διγλωσσία ενημερώνοντας τον ελληνικό λαό για όσα ερήμην του έχουν αποφασιστεί για το παρόν και το μέλλον του.
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ: ΤΟ “ΓΙΑΤΙ” ΚΑΙ ΤΟ “ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ”
ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ (της Ευδοκίας Αικατερινάρη)
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Παιχνιδιάρικη διάθεση και αποκλίνουσα σκέψη: το αντίθετο της «σοβαρότητας» και της αποτελμάτωσης «Το παιχνίδι είναι αρχαιότερο από τον πολιτισμό, διότι ο πολιτισμός, όσο ανεπαρκώς κι αν ορισθεί….