ΠΡΑΣΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

TA ΜUST DO ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΩΝ

astikos - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

astikos - Σόλων ΜΚΟH οικονοµική κρίση αλλά και η όλο και αυξανόµενη απαίτηση των καταναλωτών να γνωρίζουν τι τρώνε έχουν οδηγήσει στη δηµιουργία αστικών λαχανόκηπων από δήµους και κινήσεις πολιτών, ενώ πολλοί επιλέγουν µεµονωµένα να καλλιεργούν στο µπαλκόνι τους. Η ιδέα, που είναι πολύ διαδεδοµένη τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό, αρχίζει να κερδίζει συνεχώς έδαφος και στη χώρα µας, αφού µπορεί ο καθένας καλλιεργώντας µερικά µέτρα γης να έχει τα δικά του βιολογικά προϊόντα, εξοικονοµώντας έτσι κι ένα σηµαντικό κονδύλι από τον οικογενειακό προϋπολογισµό.

Η δηµιουργία, όµως, ενός λαχανόκηπου µέσα στον αστικό ιστό είναι µια υπόθεση που εάν δεν δροµολογηθεί σωστά, µπορεί τελικά να µην έχει τα επιδιωκόµενα αποτελέσµατα. Μελέτη που είδε πρόσφατα το φως της δηµοσιότητας από ερευνητές του Πανεπιστηµίου του Βερολίνου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και δίνει χρήσιµες συµβουλές για να αποφευχθούν τυχόν επιπτώσεις από τη ρύπανση του αέρα ή του εδάφους.

Μπλοκάροντας τη ρύπανση
Όπως επισηµαίνουν οι επιστήµονες, η βασική παράµετρος που πρέπει να λαµβάνεται υπόψη είναι η ισχυρή πιθανότητα της µεταφοράς βαρέων µετάλλων στα προϊόντα από το έδαφος στο οποίο έχουν καλλιεργηθεί. Σύµφωνα µε τα αποτελέσµατα της µελέτης, σε µερικά από τα λαχανικά που δοκιµάστηκαν βρέθηκαν συγκεντρώσεις µολύβδου σε επίπεδα µεγαλύτερα από αυτά που ορίζονται βάσει της ευρωπαϊκής νοµοθεσίας για να χαρακτηριστούν τα προϊόντα ασφαλή. Και, ως γνωστόν, ο µόλυβδος είναι ένα τοξικό στοιχείο που έχει την ιδιότητα να µην αποβάλλεται, αλλά αντίθετα να συσσωρεύεται στον οργανισµό.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ακόµα ότι οι συγκεντρώσεις δεν διέφεραν από προϊόν σε προϊόν, αφού δεν υπήρχαν µεγάλες διακυµάνσεις στις συγκεντρώσεις µολύβδου και άλλων βαρέων µετάλλων στις ντοµάτες, τα καρότα, τις πατάτες, το λάχανο ή τα σέσκουλα.

Το θετικό, βέβαια, είναι ότι τηρουµένων των αναλογιών οι αστικοί λαχανόκηποι είναι πιο «υγιείς» από τα καλλιεργούµενα αγροτεµάχια, που είναι πνιγµένα στα χηµικά και άκρως τοξικά φυτοφάρµακα.

Οι ειδικοί επισηµαίνουν ότι υπάρχουν τρόποι που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο µόλυνσης των προϊόντων της αστικής κηπουρικής από τοξικά. Το σηµαντικό, υπογραµµίζουν, είναι η σωστή επιλογή της γης και η γνώση για το ποια ήταν η προηγούµενη χρήση της. Εάν δεν υπάρχουν διαθέσιµες πληροφορίες για την προηγούµενη χρήση της έκτασης, µπορεί εύκολα να διαπιστωθεί παίρνοντας δείγµα του χώµατος προκειµένου να εξεταστεί η καταλληλότητά του.

Εάν υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη για προηγούµενη ρύπανση του εδάφους, προτείνεται η δηµιουργία µιας υπερυψωµένης βάσης µε ανθεκτική επένδυση και στη συνέχεια το γέµισµά της µε καθαρό χώµα για την καλλιέργεια των λαχανικών.

Εάν η τοποθεσία του λαχανόκηπου βρίσκεται κοντά σε δρόµους υψηλής κυκλοφορίας, προτείνεται η δημιουργία φυσικών «αναχωμάτων» μέσω φυτεύσεων που θα απορροφούν τη σκόνη και τους ρύπους πριν φτάσουν στον λαχανόκηπο. Κι αυτό γιατί από την έρευνα των Γερμανών επιστημόνων διαπιστώθηκε ότι σε λαχανόκηπους οι οποίοι ήταν κοντά σε περιοχές με μεγάλη κίνηση, αλλά υπήρχαν «εμπόδια», όπως πυκνή βλάστηση ή ακόμα και κτήρια, μεταξύ του δρόμου και του κήπου, τα επίπεδα καδμίου, χρωμίου, μολύβδου και ψευδαργύρου στα λαχανικά ήταν αισθητά μειωμένα.

Πιο εύκολη και με λιγότερα προβλήματα είναι η καλλιέργεια λαχανικών σε ταράτσες και μπαλκόνια. Σύμφωνα με τον πολύ διαφωτιστικό «Συνοπτικό Οδηγό Αστικών Καλλιεργειών» που έχει επιμεληθεί το Δίκτυο για την Τροφοσυλλογική Δράση «Το Ντουλαπάκι», αυτό που χρειάζεται για τη μετατροπή ενός μπαλκονιού ή μιας ταράτσας σε μποστάνι είναι ζαρντινιέρες και γλάστρες στο μέγεθος ενός τενεκέ λαδιού ή και μεγαλύτερες.

Στις ζαρντινιέρες και τις γλάστρες στρώνεται χαλίκι για καλύτερη αποστράγγιση και στη συνέχεια γεμίζονται με χώμα εμπορίου, το οποίο μπορεί να αναμειχθεί με φύλλα, κομπόστ, κοπριά και περλίτη.

Memo:
-Τα φυτά σε γλάστρες έχουν λιγότερη ικανότητα συγκράτησης νερού απ’ ό,τι αυτά που καλλιεργούνται στη γη, με αποτέλεσμα τα περισσότερα από τα λαχανικά σπάνια να αντέχουν πάνω από 3-4 μέρες το καλοκαίρι χωρίς νερό.
-Ντομάτες, καρπούζι, πεπόνια και κολοκύθες απαιτούν πολύ μεγάλες γλάστρες (βαρελάκια) για να δώσουν αξιόλογο καρπό. Αντίθετα τα ντοματίνια χρειάζονται απλώς μεγάλες γλάστρες και έχουν πολύ καλή απόδοση.
-Δυο από τα πιο προσαρμοστικά δέντρα που καλλιεργούνται σε γλάστρες είναι η λεμονιά – αρκεί να προστατεύεται από τους βοριάδες – και η κορομηλιά. Με λίγη τύχη και πολλή προσπάθεια μπορεί για λίγα χρόνια να ευδοκιμήσουν βερικοκιές και ροδιές.

Πηγή/φωτό: To Ποντίκι

Σχετικά άρθρα