Καθώς το νησιωτικό κράτος Κιριμπάτι στον Ειρηνικό Ωκεανό βυθίζεται σταδιακά, οι κάτοικοί του έχουν από καιρό αρχίσει να απελπίζονται.
Η κυβέρνηση έχει αρχίσει να εξετάζει σχέδια εγκατάλειψης των περιοχών και επανεγκατάστασης του πληθυσμού σε τεχνητά νησιά που θα μοιάζουν με τις γνωστές πλωτές εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου. Η κυβέρνηση κάλεσε στην περιοχή τον γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν για να διαπιστώσει από κοντά την καταστροφή που έχουν υποστεί τα νησιά εξαιτίας της ανόδου της στάθμης των υδάτων του ωκεανού. “Όποιος πιστεύει ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα ζήτημα μελλοντικό, τον καλώ στα Κιριμπάτι” δήλωσε μετά την επίσκεψη ο κ. Μπαν.
Οι παραλιακές ζώνες έχουν ήδη εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους τους, ενώ οι καλλιέργειες έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά από το θαλασσινό νερό, το οποίο εισβάλλει και στους υδάτινους πόρους των νησιών. Το υψηλότερο σημείο στα 32 νησιά είναι 2 μόλις μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Η διάβρωση μειώνει συνεχώς τα εδάφη, μέχρι ολοκληρωτικής βύθισής τους κάτω από τα νερά.
Η κατάσταση τώρα έχει γίνει τόσο δραματική που η κυβέρνηση της χώρας εξετάζει ένα σενάριο που μέχρι πρότινος δεν θα έβλεπε κανείς ούτε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας: την μετεγκατάσταση των 100.000 κατοίκων των 32 νησιών του συμπλέγματος σε τεχνητά νησιά των οποίων η κατασκευή βασίζεται σε αυτή των πλωτών εξεδρών πετρελαίου! «Ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας» δήλωσε ο Πρόεδρος του νησιωτικού έθνους Ανότε Τονγκ σε Συνέδριο στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας προσθέτοντας ότι η χώρα του δεν έχει πια επιλογές και πρέπει να εξετάζει κάθε περίπτωση.
Μία άλλη πρόταση είναι η ανέγερση τειχών γύρω από τα σημαντικότερα νησιά του συμπλέγματος, η οποία κοστολογείται περίπου στο 1 δις δολάρια. Ακριβή, αλλά σίγουρα φθηνότερη από μία τεράστια πλωτή τεχνητή νησίδα της οποίας το κόστος πλησιάζει τα 2 δις δολάρια.
Προς το παρόν, οι κάτοικοι προσπαθούν να σταματήσουν το νερό του ωκεανού με διάφορα τεχνάσματα, όπως για παράδειγμα την φύτευση μανγκρόβιων δέντρων στις παραλίες προκειμένου να συγκρατούνται τα ύδατα.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αν και η μετανάστευση και η εγκατάλειψη της περιοχής θεωρείται ως η έσχατη των περιπτώσεων, έχουν αρχίσει να γίνονται ενέργειες προκειμένου να προωθηθεί η μετανάστευση πολιτών σε κοντινά κράτη και η δημιουργία σχετικών κοινοτήτων στις περιοχές μετανάστευσης. Ο Ανότε Τονγκ είχε μάλιστα από τον Ιούνιο του 2008 ζητήσει από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, τα κοντινότερα στα Κιριμπάτι ανεπτυγμένα κράτη, να δεχθούν μετανάστες από την χώρα του.
Το πρόβλημα επιτείνει το γεγονός ότι το νησιωτικό σύμπλεγμα αντιμετώπιζε πρόβλημα υπερπληθυσμού σε κάποια από τα νησιά του από την δεκαετία του ’70, πολύ πριν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αρχίζουν να του στερούν εδάφη.
Τα Κιριμπάτι ανήκουν στη μεγάλη ομάδα των νησιωτικών κρατών που εδώ και χρόνια απηύθηναν αγωνιώδεις εκκλήσεις για το μέλλον τους στις ανεπτυγμένες χώρες. Όπως και τα υπόλοιπα νησιωτικά κράτη που τώρα κινδυνεύουν με αφανισμό όμως, τα Κιριμπάτι άκουσαν πάρα πολλές υποσχέσεις αλλά είδαν πολύ λίγα να γίνονται πράξη. Επί της ουσίας η χρηματοδότηση την οποία υποσχέθηκε προς αυτά τα –στην πλειοψηφία τους εξαιρετικά φτωχά- νησιωτικά έθνη ο ανεπτυγμένος κόσμος, δεν έφτασε ποτέ.
Για τα νησιωτικά κράτη τα οποία χάνουν τα εδάφη τους το ένα μετά το άλλο η κλιματική αλλαγή είναι ζήτημα επιβίωσης και όχι ερευνών για τις επιπτώσεις της ή σχεδίων και υποσχέσεων για την μελλοντική αντιμετώπισή της.
(Πηγές: Huffington Post, The Independent)
Φωτό:wikipedia
Άρης Καπαράκης
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων
aris@solon.org.gr
9 Σεπτεμβρίου 2011
