Αυτές οι έννοιες βρισκόντουσαν πάντοτε στο επίκεντρο της φιλοσοφικής σκέψης με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αλλά βρισκόντουσαν και στο επίκεντρο των προβλημάτων της ανθρωπότητας.
Το ότι η μεσαία αστική τάξη καταστρέφεται είναι πασιφανές πλέον και πάντοτε αυτή η τάξη ήταν εκείνη που καταστρεφόταν από τις οικονομικές δυσχέρειες. Αρκεί να δει κανείς τι έγραφε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ πριν την Γαλλική Επανάσταση στην Πολιτική Οικονομία του για την εποχή του λες και επρόκειτο για τη δική μας
«Τί συμβαίνει με τον δρόμο που ακολουθεί τώρα η εποχή μας; Δεν φαίνεται να τον γνωρίζει πολύ καλά ή να επιθυμεί να τον γνωρίσει και οι σπάνιοι διαβάτες που θέλουν όχι να φωτίσουν τα βήματά μας αλλά να εξιχνιάσουν το μυστικό της διαδρομής, συνήθως αποβάλλονται από τους άλλους οδοιπόρους». Κώστας Αξελός – Σε αναζήτηση του α-διανόητου
Τις προηγούμενες εβδομάδες υπήρξαν τρεις συνεχόμενες Διεθνείς ή Παγκόσμιες Ημέρες, όπως έχουν καθιερωθεί να αποκαλούνται οι ημέρες που έχει αφιερώσει κυρίως ο ΟΗΕ σε ζητήματα που ενδιαφέρουν ολόκληρη την ανθρωπότητα και χρήζουν ευαισθητοποίησης και δράσεων.
Σήμερα έχουμε μπει στον έβδομο χρόνο της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Η οικονομία μας κατολισθαίνει συνεχώς στην άβυσσο. Μέσα σε ένα καθοδικό σπιράλ φτωχοποίησης, καλούμαστε να καταβάλλουμε ετησίως το αστρονομικό ποσό των 18-20 δις, δηλ. άνω του 10% του ΑΕΠ της χώρας, κάτι που αποτελεί σενάριο έργου ακραίας επιστημονικής φαντασίας. Είναι αδιανόητο φυσικά να καταπολεμηθεί αυτή η πρωτοφανής οικονομική κατάρρευση μέσα σε ένα τέτοιο αποεπενδυτικό κλίμα, με αποπληθωρισμό και περισσότερα μέτρα ύφεσης.
Σωματικά ξοδεύω το 93% του χρόνου μου στις ΗΠΑ και περιστασιακά σε άλλες βιομηχανικές χώρες και περίπου το 7% στη Νέα Γουινέα. Συναισθηματικά εξακολουθώ να ξοδεύω μεγάλο μέρος του χρόνου και των σκέψεών μου στη Νέα Γουινέα… Όταν βρίσκομαι στη Nέα Γουινέα είναι σαν να βλέπω για τον λίγο τον κόσμο με ζωηρά χρώματα, όταν οπουδήποτε αλλού ο κόσμος, συγκριτικά, μοιάζει γκρίζος. ~ Jaret Diamond
«Βρισκόμαστε σ’ ένα μεσοδιάστημα, μεταξύ μιας εποχής που οι άνθρωποι είχαν βεβαιότητες και μιας άλλης, όπου οι παλιές μέθοδοι πλέον δεν λειτουργούν»
Έχετε περιγράψει την ανισότητα ως «μετάσταση». Βρίσκεται η δημοκρατία σε κίνδυνο; Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει αυτό τον καιρό ως κρίση της δημοκρατίας, ως κατάρρευση της εμπιστοσύνης· την πεποίθηση πως οι ηγέτες μας δεν είναι απλά διεφθαρμένοι ή ανόητοι, αλλά ανίκανοι. Οι πράξεις απαιτούν την εξουσία, τη δυνατότητα να κάνεις πράγματα, και χρειαζόμαστε και την πολιτική που είναι η ικανότητα να αποφασίσουμε τι πρέπει να γίνει. Όμως αυτός ο γάμος μεταξύ εξουσίας και πολιτικής στο πλαίσιο του εθνικού κράτους έχει τελειώσει. Η εξουσία έχει παγκοσμιοποιηθεί αλλά η πολιτική είναι όσο τοπική ήταν πάντα.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκώ γράφει πως «εκεί όπου υπάρχει έργο δεν υπάρχει τρέλα», πράγμα που μπορεί να σημαίνει πως εκεί όπου δεν υπάρχει έργο υπάρχει τρέλα
Η κατάρα των περιοχών του πλανήτη που κρύβουν στο υπέδαφός τους ενεργειακά αποθέματα χτυπά και τη μεγαλύτερη ξηρή λίμνη στον κόσμο, καθώς στη λεκάνη της εκτιμάται ότι βρίσκεται έως και το 70% των παγκόσμιων αποθεμάτων λιθίου, ενός βασικού πόρου για την παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση.
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Οι λέξεις «νέο» και «τάξη» έχουν τόσο διαφθαρεί από την κακή και παραπλανητική χρήση τους, που είναι σχεδόν αδύνατον να διαπεράσει κανείς το αρνητικό νόημα που τους έχει αποδοθεί στη σημερινή εποχή.
Σήμερα βιώνουμε μία σύγκρουση, που διαχέεται σε όλες τις πτυχές του κοινωνικού. Στον έναν πόλο της σύγκρουσης, τον κυρίαρχο, βρίσκεται ο κόσμος των κρατών και του κεφαλαίου. Στον αντίπαλο πόλο τοποθετούνται τα κινήματα, οι σύγχρονες κοινωνίες σε κίνηση
Άμεση μελέτη και επεξεργασία των στοιχείων για τη λήψη μέτρων. Η πρόσφατη απόφαση της Παγκόσμιας Διάσκεψης του Παρισιού για το Κλίμα μας υποχρεώνει όλους να δράσουμε ανάλογα και να ανακατευθύνουμε τον τρόπο σκέψης με βάση τα δεδομένα και τους στόχους της. Αυτό δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορο κανένα. Η πολιτεία, η αυτοδιοίκηση, ο καθένας από μας πρέπει να προσαρμόσουν τη δράση τους και τη συμπεριφορά τους στο πλαίσιο της απόφασης.
Πάνω από το 90% των μεταναστευτικών πουλιών του πλανήτη δεν προστατεύονται επαρκώς στη διάρκεια του «μαραθώνιου» ταξιδιού τους ανά τον κόσμο, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, η οποία απευθύνει έκκληση να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στο πρόβλημα.
Κυριολεκτικά άφωνοι έχουν μείνει πλέον οι βιολόγοι από το μέγεθος της ρύπανσης ενώ η κυβέρνηση κάνει λόγο για τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή που έχει συμβεί ποτέ στη χώρα, 20 ημέρες μετά το δυστύχημα στο ορυχείο Samarco που πλημμύρισε την περιοχή με ποσότητα τοξικών αποβλήτων ίση με 25.000 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
