Η Μπανγκόκ, η οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης, καταποντίζεται.
Η πολύβουη μητρόπολη και µια από τις πιο πυκνοκατοικηµένες πόλεις, αφού κάθε χρόνο προστίθενται 100.000 νέοι κάτοικοι, βρίσκεται αντιμέτωπη µε ένα αβέβαιο μέλλον εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής.
Σύμφωνα µε τις μελέτες των επιστημόνων, µε πιο πρόσφατη την τελευταία γεωλογική µελέτη που έγινε για λογαριασμό των Ηνωμένων Εθνών, οι κάτοικοι της Μπανγκόκ θα υποχρεωθούν να την εγκαταλείψουν περίπου στα µέσα του αιώνα, αφού η πόλη βυθίζεται µε ρυθµό 10,16 εκατοστά τον χρόνο εξαιτίας της αύξησης της στάθμης της θάλασσας, επίπτωση που οφείλεται στην κλιματική αλλαγή.
Η κατάσταση, σύµφωνα µε τους επιστήμονες, επιδεινώνεται επιπρόσθετα και θα οδηγηθεί σε ακραία αδιέξοδα εξαιτίας της συνεχιζόμενης πληθυσμιακής αύξησης και της συνεχιζόμενης ανάγκης για νέες και όλο μεγαλύτερες υποδομές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Μπανγκόκ χτίζεται κάθε ελεύθερη σπιθαμή γης, ακόμα και τα µαγκρόβια δάση και τα έλη.
Τα συµπεράσµατα των επιστημόνων προβληματίζουν αρχιτέκτονες, πολεοδόμους και µηχανικούς, οι οποίοι πειραματίζονται προσπαθώντας να βρουν βιώσιμες λύσεις για την Μπανγκόκ που δεν θα τη βγάλουν από τον παγκόσμιο χάρτη το 2050. Στο πλαίσιο αυτό του πειραµατισµού το αρχιτεκτονικό γραφείο S+PBA, µε έδρα την Μπανγκόκ, παρουσίασε την πρότασή του για µια πλωτή, αυτόνομη πόλη που θα μπορέσει να επιζήσει από τις επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής.
Υγρόπολη
Σύμφωνα µε το όραμα των αρχιτεκτόνων, η Μπανγκόκ από Μetropolis (µητρόπολη) θα πρέπει να µετεξελιχθεί σε Wetropolis (Υγρόπολη – νεολογισµός από τις λέξεις wet [υγρός] και πόλις), μια πόλη που θα κτιστεί πάνω στο νερό και η οποία, εκτός από τα χαρακτηριστικά των μεγαλουπόλεων, θα διαθέτει υψηλού επιπέδου τεχνολογικές εφαρμογές, που θα της επιτρέπουν να έχει πλήρη αυτονομία σε όλα τα επίπεδα – ενέργεια, νερό, διαχείριση αποβλήτων – και δεν θα χρειάζεται να έχει καμιά σύνδεση με τις πόλεις που βρίσκονται στην ξηρά. η ιδέα τους στηρίζεται στην κατασκευή μιας πόλης για την εξυπηρέτηση μιας πρότυπης κοινότητας που θα έχει αυτόνομο οικονομικό σύστημα με βιομηχανίες, εταιρείες κ.λπ., σύστημα υγείας και παιδείας.
Στόχος τους είναι ακόμα και η αναβίωση των μαγκρόβιων δασών, τα οποία θα λειτουργούν και ως οι «εξολοθρευτές» των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ενώ αιχμή της οικονομίας της κοινότητας θα είναι η αλιεία.
Τα μαγκρόβια δάση φύονται στα όρια στεριάς και θάλασσας και βρίσκονται υπό εξαφάνιση εξαιτίας και της μεγάλης εξάπλωσης των καλλιεργειών γαρίδας, που μόνο στην ταϊλάνδη προκάλεσαν την απώλεια 65.000 εκτάριων, ενώ παγκοσμίως εκτιμάται ότι έχει καταστραφεί το 50% των εκτάσεων.
Η λειτουργία τους για τη σωτηρία των εδαφών είναι μοναδική, αφού προστατεύουν την ακτογραμμή από τη διάβρωση, ενώ συγκρατούν τα παράκτια αποθέματα εδάφους ως σταθεροποιητές της γης. στις μεγάλες καταιγίδες και τυφώνες τα μαγκρόβια προστατεύουν τις παραθαλάσσιες περιοχές μετριάζοντας την καταστροφική δύναμη των ανέμων, των ρευμάτων και των κυμάτων.
Πολλοί λένε ότι η πρόταση των αρχιτεκτόνων είναι εξαιρετικά τραβηγμένη και δεν μπορεί να δώσει ρεαλιστική απάντηση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η μεγαλούπολη. η αλήθεια είναι, όμως, ότι η τεχνολογία εξελίσσεται με ταχύτητα φωτός και μέσα στα επόμενα 40 χρόνια η πρότασή τους μπορεί να φαντάζει έως και συμβατική.
Πηγή/Φωτό: Το Ποντίκι
