ΠΡΑΣΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΡΑΣΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (του Γιάννη Ζήση)

pol perivallon d 260 - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

pol perivallon d 260 - Σόλων ΜΚΟΤο ίδιο το πολιτιστικό περιβάλ­λον διεκδικεί μια βιωσιμότητα απέναντι σε αυτή την αναλωσι­μότητα που το πολιορκεί. Ταυ­τόχρονα παίζει ένα ρόλο στην αναζήτηση της βιωσιμότητας του ανθρώπου, της φύσης, του πολιτισμού και του περιβάλλο­ντος.
Μέσα στο πολιτιστικό περι­βάλλον πρέπει να εντάξουμε τις σύγχρονες μορφές του, με τα αντιφατικά περιεχόμενά τους. Αυτές δικτυώνονται μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, συνδέονται με τον μαζικό πολιτισμό και την κουλτούρα, συνδέ­ονται επίσης με τη μόδα και την παράδοση. Σ’ αυτή την μετα­βλητότητα πρέπει να αναζητήσουμε ένα πλαίσιο βιωσιμότητας βασισμένο στην αξιολόγηση του σημαντικού, του χρήσιμου και αναγκαίου και στην ανακύκλωση αυτού που είναι περιττό και δεν χρειάζεται.

Ο περιβαλλοντικός προσανατολισμός του πολιτισμού πρέπει να είναι η στρατηγική στόχευσή του, ώστε αυτός τελικά να κατα­στεί βιώσιμος.
Το πολιτιστικό περιβάλλον περιλαμβάνει ετερόκλητα πολιτιστι­κά στοιχεία των γενεών πολλά από τα οποία δεν έχουν συνέργεια και συμπληρωματικότητα. Αυτό το βλέπουμε στη διαμόρφωση του αγοραίου πολιτιστικού πλαισίου και των μέσων ενημέρωσης στις ζώνες των ενδιαφερόντων που ελκύουν τις διαφορετικές γε­νεές την ίδια στιγμή στον κόσμο μας. Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα πολιτιστικό χάσμα το οποίο απειλεί την πολιτιστική συνοχή και που δεν επιτρέπει την πολιτιστική ολοκλήρωση. Δεν επιτρέπει μια πολιτιστική οικολογία μέσα σ’ ένα προοδευτικό πλουραλιστι­κό πολιτισμό, μια οικολογία πολιτιστικών προϊόντων με πλούτο και με βιωσιμότητα.
Η έννοια του πλούτου εδώ αναφέρεται όχι στην πολυτέλεια ή στον οικονομικό πλούτο, αλλά στον πολιτιστικό πλούτο. Θεμέ­λιο και κεντρικό σημείο αυτής της οικολογίας, πρέπει να είναι οι κλασσικές αξίες του πολιτισμού και οι άξονές τους.
Μέσα στις κλασσικές αξίες μια βασική συνιστώσα είναι η αξία του περιβάλλοντος, όχι ως αγοραία & χρηματιστηριακή.
Το πολιτιστικό μας περιβάλλον καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ανταγωνιστικότητα η οποία λειτουργεί καταλυτικά και απαξιωτικά απέναντι στην κρίσιμη ποιότητα που χρειάζεται για τον πολιτισμό και την επικοινωνία σε σχέση με το περιβάλλον, για τη βιωσιμότητα του πολιτισμού και της επικοινωνίας.
Πάνω από όλα καθοριστικό στοιχείο είναι η αγορά, χωρίς μα­κροχρόνια στρατηγική και σχεδιασμό, χωρίς προσανατολισμό στις ανάγκες. Η αγορά όμως δεν αποτελεί από μόνη της επαρκή θεμέλιο για ένα οικονομικό πολιτισμό για το περιβάλλον & τον πολιτισμό.
Το αποτέλεσμα είναι, μέχρι στιγμής, να ακολουθείται ένας δρόμος πολιτιστικής απαξίωσης στον οποίο, προστίθεται το πε­ριβάλλον ως αξία και ο πολιτισμός ως ανάμνηση, σπασμωδικά και εν είδει ενός συμπληρωματικού μηνύματος στη διασκέδαση Το πολιτιστικό περιβάλλον απειλείται. Η συνειδητοποίηση αυτού του πράγματος μπορεί να είναι μια αφετηρία για τη συναδέλφω­ση αυτών που βιώνουν αυτή την απειλή με το ρεύμα των ανθρώ­πων που εκφράζουν τη θεμελιώδη οικολογική ευαισθησία και την αναζήτηση ενός οικολογικού πολιτισμού.
Η απάντηση μπορεί και πρέπει να δοθεί με τη δημιουργία ενός οικολογικού πολιτισμού, που θα επικαιροποιήσει διακριτικά και εξελικτικά όλη την πολιτιστική κληρονομιά στις σύγχρονες προ­οπτικές και προκλήσεις.

21 Οκτωβρίου 2009,

Γιάννης Ζήσης, Συγγραφέας – Δημοσιογράφος
Μέλος της γραμματείας της μκο Σόλων
ioanniszisis@solon.org.gr